Job 10

1 My soul is weary of my life: I will give free course to my complaint; I will speak in the bitterness of my soul.

Tedis al mia animo mia vivo; Mi fordonos min al mia plendado; Mi parolos en la malĝojeco de mia animo.

2 I will say unto God, Do not condemn me; shew me wherefore thou strivest with me.

Mi diros al Dio: Ne kondamnu min, Sciigu al mi, pro kio Vi malpacas kontraŭ mi.

3 Doth it please thee to oppress, that thou shouldest despise the work of thy hands, and shine upon the counsel of the wicked?

Ĉu Vi trovas tion bona, ke Vi turmentas, Ke Vi forpuŝas la laboritaĵon de Viaj manoj, Sendas brilon sur la entreprenon de malpiuloj?

4 Hast thou eyes of flesh? or seest thou as man seeth?

Ĉu Vi havas okulojn karnajn, Kaj ĉu Vi rigardas, kiel homo rigardas?

5 Are thy days as the days of a mortal? are thy years as a man's days,

Ĉu Viaj tagoj estas kiel la tagoj de homo, Aŭ ĉu Viaj jaroj estas kiel la vivtempo de homo,

6 That thou searchest after mine iniquity, and inquirest into my sin;

Ke Vi serĉas mian kulpon Kaj penas trovi mian pekon,

7 Since thou knowest that I am not wicked, and that there is none that delivereth out of thy hand?

Kvankam Vi scias, ke mi ne estas malbonagulo, Sed el Via mano neniu povas savi?

8 Thy hands have bound me together and made me as one, round about; yet dost thou swallow me up!

Viaj manoj min formis kaj faris min tutan ĉirkaŭe, Kaj tamen Vi min pereigas!

9 Remember, I beseech thee, that thou hast made me as clay, and wilt bring me into dust again.

Rememoru, ke kiel argilon Vi min prilaboris; Kaj Vi returne faros min polvo.

10 Hast thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?

Vi elverŝis ja min kiel lakton, Kaj kiel fromaĝon Vi min kundensigis.

11 Thou hast clothed me with skin and flesh, and knit me together with bones and sinews;

Per haŭto kaj karno Vi min vestis, Per ostoj kaj tendenoj Vi min plektis.

12 Thou hast granted me life and favour, and thy care hath preserved my spirit;

Vivon kaj bonon Vi donis al mi, Kaj Via prizorgado gardis mian spiriton.

13 And these things didst thou hide in thy heart; I know that this was with thee.

Sed ĉi tion Vi kaŝis en Via koro; Mi scias, ke Vi tion intencis:

14 If I sinned, thou wouldest mark me, and thou wouldest not acquit me of mine iniquity.

Se mi pekos, Vi tion rimarkos sur mi, Kaj mian pekon Vi ne lasos senpuna.

15 If I were wicked, woe unto me! and righteous, I will not lift up my head, being [so] full of shame, and beholding mine affliction; —

Se mi agis malbone, ve al mi! Se mi estas prava, mi ne povas tamen levi mian kapon, Estante tute humiligita Kaj vidante mian mizeron.

16 And it increaseth: thou huntest me as a fierce lion; and ever again thou shewest thy marvellous power upon me.

Se ĝi leviĝas, Vi ĉasas min kiel leono, Kaj denove montras sur mi Vian mirindan potencon.

17 Thou renewest thy witnesses before me and increasest thy displeasure against me; successions [of evil] and a time of toil are with me.

Vi elmetas kontraŭ mi novajn atestojn, Plifortigas Vian koleron kontraŭ mi; Nova armeo min atakas.

18 And wherefore didst thou bring me forth out of the womb? I had expired, and no eye had seen me.

Por kio Vi elirigis min el la ventro? Ho, se mi estus pereinta, ke nenies okulo min vidu!

19 I should be as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave.

Tiam mi estus kiel ne estinta; El la ventro mi estus transportita en la tombon.

20 Are not my days few? cease then and let me alone, that I may revive a little,

Mia vivo estas ja mallonga; Ĉesu do, lasu min libera, por ke mi iom revigliĝu,

21 Before I go, and never to return, — to the land of darkness and the shadow of death;

Antaŭ ol mi foriros senrevene En la landon de mallumo kaj de morta ombro,

22 A land of gloom, as darkness itself; of the shadow of death, without any order, where the light is as thick darkness.

En la landon, kie la lumo estas kiel mallumo, Kie estas morta ombro kaj senordeco, Kie estas lume kiel en mallumego.