Job 10
1 My soul is weary of my life: I will give free course to my complaint; I will speak in the bitterness of my soul.
Canım həyatımdan bezib. Şikayətimə məhdudiyyət qoymayacağam, Acı həyatımdan danışacağam.
2 I will say unto God, Do not condemn me; shew me wherefore thou strivest with me.
Qoy Allaha deyim: “Məni günahlandırma, Bir mənə söylə, niyə mənimlə çəkişirsən?
3 Doth it please thee to oppress, that thou shouldest despise the work of thy hands, and shine upon the counsel of the wicked?
Məni incitmək, Əllərinin işini xor görmək, Pislərin niyyətlərinə işıq vermək Sənə xoşdurmu?
4 Hast thou eyes of flesh? or seest thou as man seeth?
Səndə insan gözümü var? İnsan necə görürsə, Sən də elə görürsənmi?
5 Are thy days as the days of a mortal? are thy years as a man's days,
Günlərin insan ömrü kimidirmi? İllərin insanın yaşadığı illər kimidirmi?
6 That thou searchest after mine iniquity, and inquirest into my sin;
Çünki məndə təqsir axtarırsan, Günahlarımı araşdırırsan.
7 Since thou knowest that I am not wicked, and that there is none that delivereth out of thy hand?
Özün də bilirsən mən şər adam deyiləm, Məni Sənin əlindən qurtaran yoxdur.
8 Thy hands have bound me together and made me as one, round about; yet dost thou swallow me up!
Əllərin mənə quruluş verdi, məni yaratdı. İndi dönüb məni yox edəcəksənmi?
9 Remember, I beseech thee, that thou hast made me as clay, and wilt bring me into dust again.
Məni palçıqdan düzəltdin, bunu xatırla. Yenidən məni torpağa çevirəcəksənmi?
10 Hast thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?
Məni süd kimi tökmədinmi, Pendir kimi bərkitmədinmi?
11 Thou hast clothed me with skin and flesh, and knit me together with bones and sinews;
Ət və dərini əynimə geyindirdin, Məni sümük və vətərlərlə hördün,
12 Thou hast granted me life and favour, and thy care hath preserved my spirit;
Mənə həyat verdin, sevgi göstərdin, Qayğıma qalmağınla ruhumu hifz etdin.
13 And these things didst thou hide in thy heart; I know that this was with thee.
Amma bunları qəlbində gizlətdin. Mən isə bilirəm, fikrində bu şeylər var:
14 If I sinned, thou wouldest mark me, and thou wouldest not acquit me of mine iniquity.
Günah işlətsəydim, mənə nəzarət edərdin, Təqsirlərimi cəzasız qoymazdın.
15 If I were wicked, woe unto me! and righteous, I will not lift up my head, being [so] full of shame, and beholding mine affliction; —
Əgər günahkar olsaydım, vay halıma! Günahsız olsam belə, yenə başımı qaldıra bilmərəm, Çünki xəcalət içindəyəm, necə də biçarəyəm.
16 And it increaseth: thou huntest me as a fierce lion; and ever again thou shewest thy marvellous power upon me.
Əgər başımı qaldırsam, məni aslan kimi ovlarsan, Yenə heyrətamiz qüvvəni mənə göstərərsən.
17 Thou renewest thy witnesses before me and increasest thy displeasure against me; successions [of evil] and a time of toil are with me.
Əleyhimə yeni şahidlər çıxararsan, Mənə qarşı qəzəbini artırarsan, Orduların üstümə dayanmadan hücum çəkər.
18 And wherefore didst thou bring me forth out of the womb? I had expired, and no eye had seen me.
Niyə məni doğulmağa qoydun? Kimsənin gözü məni görmədən kaş öləydim.
19 I should be as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave.
Kaş ki heç yaranmayaydım, Bətndən məzara düşəydim.
20 Are not my days few? cease then and let me alone, that I may revive a little,
Məgər ömrümə bir neçə gün qalmayıbmı? Mənə bir qədər sərbəstlik ver ki, bir az ürəyim açılsın
21 Before I go, and never to return, — to the land of darkness and the shadow of death;
Gedər-gəlməz yerə, Zülmət və ölüm kölgəsi diyarına,
22 A land of gloom, as darkness itself; of the shadow of death, without any order, where the light is as thick darkness.
Qatı qaranlıq diyarına, Ölüm kölgəsi, qarışıqlıq diyarına, İşığı qaranlıq olan diyara getməzdən əvvəl”».
