James 4
1 Whence [come] wars and whence fightings among you? [Is it] not thence, — from your pleasures, which war in your members?
ยุษฺมากํ มเธฺย สมรา รณศฺจ กุต อุตฺปทฺยนฺเต? ยุษฺมทงฺคศิพิราศฺริตาภฺย: สุเขจฺฉาภฺย: กึ โนตฺปทฺยนฺเต?
2 Ye lust and have not: ye kill and are full of envy, and cannot obtain; ye fight and war; ye have not because ye ask not.
ยูยํ วาญฺฉถ กินฺตุ นาปฺนุถ, ยูยํ นรหตฺยามฺ อีรฺษฺยาญฺจ กุรุถ กินฺตุ กฺฤตารฺถา ภวิตุํ น ศกฺนุถ, ยูยํ ยุธฺยถ รณํ กุรุถ จ กินฺตฺวปฺราปฺตาสฺติษฺฐถ, ยโต เหโต: ปฺรารฺถนำ น กุรุถฯ
3 Ye ask and receive not, because ye ask evilly, that ye may consume [it] in your pleasures.
ยูยํ ปฺรารฺถยเธฺว กินฺตุ น ลภเธฺว ยโต เหโต: สฺวสุขโภเคษุ วฺยยารฺถํ กุ ปฺรารฺถยเธฺวฯ
4 Adulteresses, know ye not that friendship with the world is enmity with God? Whoever therefore is minded to be [the] friend of the world is constituted enemy of God.
เห วฺยภิจาริโณ วฺยภิจาริณฺยศฺจ, สํสารสฺย ยตฺ ไมตฺรฺยํ ตทฺ อีศฺวรสฺย ศาตฺรวมิติ ยูยํ กึ น ชานีถ? อต เอว ย: กศฺจิตฺ สํสารสฺย มิตฺรํ ภวิตุมฺ อภิลษติ ส เอเวศฺวรสฺย ศตฺรุ รฺภวติฯ
5 Think ye that the scripture speaks in vain? Does the Spirit which has taken his abode in us desire enviously?
ยูยํ กึ มนฺยเธฺว? ศาสฺตฺรสฺย วากฺยํ กึ ผลหีนํ ภเวตฺ? อสฺมทนฺตรฺวาสี ย อาตฺมา ส วา กิมฺ อีรฺษฺยารฺถํ เปฺรม กโรติ?
6 But he gives more grace. Wherefore he says, God sets himself against [the] proud, but gives grace to [the] lowly.
ตนฺนหิ กินฺตุ ส ปฺรตุลํ วรํ วิตรติ ตสฺมาทฺ อุกฺตมาเสฺต ยถา, อาตฺมาภิมานโลกานำ วิปกฺโษ ภวตีศฺวร: ฯ กินฺตุ เตไนว นเมฺรภฺย: ปฺรสาทาทฺ ทียเต วร: ๚
7 Subject yourselves therefore to God. Resist the devil, and he will flee from you.
อเตอว ยูยมฺ อีศฺวรสฺย วศฺยา ภวต ศยตานํ สํรุนฺธ เตน ส ยุษฺมตฺต: ปลายิษฺยเตฯ
8 Draw near to God, and he will draw near to you. Cleanse [your] hands, sinners, and purify [your] hearts, ye double-minded.
อีศฺวรสฺย สมีปวรฺตฺติโน ภวต เตน ส ยุษฺมากํ สมีปวรฺตฺตี ภวิษฺยติฯ เห ปาปิน: , ยูยํ สฺวกรานฺ ปริษฺกุรุธฺวํฯ เห ทฺวิมโนโลกา: , ยูยํ สฺวานฺต: กรณานิ ศุจีนิ กุรุธฺวํฯ
9 Be wretched, and mourn, and weep: let your laughter be turned to mourning, and [your] joy to heaviness.
ยูยมฺ อุทฺวิชธฺวํ โศจต วิลปต จ, ยุษฺมากํ หาส: โศกาย, อานนฺทศฺจ กาตรตาไย ปริวรฺตฺเตตำฯ
10 Humble yourselves before [the] Lord, and he shall exalt you.
ปฺรโภ: สมกฺษํ นมฺรา ภวต ตสฺมาตฺ ส ยุษฺมานฺ อุจฺจีกริษฺยติฯ
11 Speak not against one another, brethren. He that speaks against [his] brother, or judges his brother, speaks against [the] law and judges [the] law. But if thou judgest [the] law, thou art not doer of [the] law, but judge.
เห ภฺราตร: , ยูยํ ปรสฺปรํ มา ทูษยตฯ ย: กศฺจิทฺ ภฺราตรํ ทูษยติ ภฺราตุ รฺวิจารญฺจ กโรติ ส วฺยวสฺถำ ทูษยติ วฺยวสฺถายาศฺจ วิจารํ กโรติฯ ตฺวํ ยทิ วฺยวสฺถายา วิจารํ กโรษิ ตรฺหิ วฺยวสฺถาปาลยิตา น ภวสิ กินฺตุ วิจารยิตา ภวสิฯ
12 One is the lawgiver and judge, who is able to save and to destroy: but who art thou who judgest thy neighbour?
อทฺวิตีโย วฺยวสฺถาปโก วิจารยิตา จ ส เอวาเสฺต โย รกฺษิตุํ นาศยิตุญฺจ ปารยติฯ กินฺตุ กสฺตฺวํ ยตฺ ปรสฺย วิจารํ กโรษิ?
13 Go to now, ye who say, To-day or to-morrow will we go into such a city and spend a year there, and traffic and make gain,
อทฺย โศฺว วา วยมฺ อมุกนครํ คตฺวา ตตฺร วรฺษเมกํ ยาปยนฺโต วาณิชฺยํ กริษฺยาม: ลาภํ ปฺราปฺสฺยามศฺเจติ กถำ ภาษมาณา ยูยมฺ อิทานีํ ศฺฤณุตฯ
14 ye who do not know what will be on the morrow, ([for] what [is] your life? It is even a vapour, appearing for a little while, and then disappearing, )
ศฺว: กึ ฆฏิษฺยเต ตทฺ ยูยํ น ชานีถ ยโต ชีวนํ โว ภเวตฺ กีทฺฤกฺ ตตฺตุ พาษฺปสฺวรูปกํ, กฺษณมาตฺรํ ภเวทฺ ทฺฤศฺยํ ลุปฺยเต จ ตต: ปรํฯ
15 instead of your saying, If the Lord should [so] will and we should live, we will also do this or that.
ตทนุกฺตฺวา ยุษฺมากมฺ อิทํ กถนียํ ปฺรโภริจฺฉาโต วยํ ยทิ ชีวามสฺตเรฺหฺยตตฺ กรฺมฺม ตตฺ กรฺมฺม วา กริษฺยาม อิติฯ
16 But now ye glory in your vauntings: all such glorying is evil.
กินฺตฺวิทานีํ ยูยํ ครฺวฺววาไกฺย: ศฺลาฆนํ กุรุเธฺว ตาทฺฤศํ สรฺวฺวํ ศฺลาฆนํ กุตฺสิตเมวฯ
17 To him therefore who knows how to do good, and does it not, to him it is sin.
อโต ย: กศฺจิตฺ สตฺกรฺมฺม กรฺตฺตํ วิทิตฺวา ตนฺน กโรติ ตสฺย ปาปํ ชายเตฯ
