Hebrews 10

1 For the law, having a shadow of the coming good things, not the image itself of the things, can never, by the same sacrifices which they offer continually yearly, perfect those who approach.

σκιαν γαρ εχων ο νομος των μελλοντων αγαθων ουκ αυτην την εικονα των πραγματων κατ ενιαυτον ταις αυταις θυσιαις ας προσφερουσιν εις το διηνεκες ουδεποτε δυναται τους προσερχομενους τελειωσαι

2 Since, would they not indeed have ceased being offered, on account of the worshippers once purged having no longer any conscience of sins?

επει ουκ αν επαυσαντο προσφερομεναι δια το μηδεμιαν εχειν ετι συνειδησιν αμαρτιων τους λατρευοντας απαξ κεκαθαρμενους

3 But in these [there is] a calling to mind of sins yearly.

αλλ εν αυταις αναμνησις αμαρτιων κατ ενιαυτον

4 For blood of bulls and goats [is] incapable of taking away sins.

αδυνατον γαρ αιμα ταυρων και τραγων αφαιρειν αμαρτιας

5 Wherefore coming into the world he says, Sacrifice and offering thou willedst not; but thou hast prepared me a body.

διο εισερχομενος εις τον κοσμον λεγει θυσιαν και προσφοραν ουκ ηθελησας σωμα δε κατηρτισω μοι

6 Thou tookest no pleasure in burnt-offerings and sacrifices for sin.

ολοκαυτωματα και περι αμαρτιας ουκ ευδοκησας

7 Then I said, Lo, I come (in [the] roll of the book it is written of me) to do, O God, thy will.

τοτε ειπον ιδου ηκω εν κεφαλιδι βιβλιου γεγραπται περι εμου του ποιησαι ο θεος το θελημα σου

8 Above, saying Sacrifices and offerings and burnt-offerings and sacrifices for sin thou willedst not, neither tookest pleasure in (which are offered according to the law);

ανωτερον λεγων οτι θυσιαν και προσφοραν και ολοκαυτωματα και περι αμαρτιας ουκ ηθελησας ουδε ευδοκησας αιτινες κατα τον νομον προσφερονται

9 then he said, Lo, I come to do thy will. He takes away the first that he may establish the second;

τοτε ειρηκεν ιδου ηκω του ποιησαι ο θεος το θελημα σου αναιρει το πρωτον ινα το δευτερον στηση

10 by which will we have been sanctified through the offering of the body of Jesus Christ once for all.

εν ω θεληματι ηγιασμενοι εσμεν δια της προσφορας του σωματος του ιησου χριστου εφαπαξ

11 And every priest stands daily ministering, and offering often the same sacrifices, which can never take away sins.

και πας μεν ιερευς εστηκεν καθ ημεραν λειτουργων και τας αυτας πολλακις προσφερων θυσιας αιτινες ουδεποτε δυνανται περιελειν αμαρτιας

12 But he, having offered one sacrifice for sins, sat down in perpetuity at [the] right hand of God,

αυτος δε μιαν υπερ αμαρτιων προσενεγκας θυσιαν εις το διηνεκες εκαθισεν εν δεξια του θεου

13 waiting from henceforth until his enemies be set [for the] footstool of his feet.

το λοιπον εκδεχομενος εως τεθωσιν οι εχθροι αυτου υποποδιον των ποδων αυτου

14 For by one offering he has perfected in perpetuity the sanctified.

μια γαρ προσφορα τετελειωκεν εις το διηνεκες τους αγιαζομενους

15 And the Holy Spirit also bears us witness [of it]; for after what was said:

μαρτυρει δε ημιν και το πνευμα το αγιον μετα γαρ το προειρηκεναι

16 This [is] the covenant which I will establish towards them after those days, saith [the] Lord: Giving my laws into their hearts, I will write them also in their understandings;

αυτη η διαθηκη ην διαθησομαι προς αυτους μετα τας ημερας εκεινας λεγει κυριος διδους νομους μου επι καρδιας αυτων και επι των διανοιων αυτων επιγραψω αυτους

17 and their sins and their lawlessnesses I will never remember any more.

και των αμαρτιων αυτων και των ανομιων αυτων ου μη μνησθω ετι

18 But where there [is] remission of these, [there is] no longer a sacrifice for sin.

οπου δε αφεσις τουτων ουκετι προσφορα περι αμαρτιας

19 Having therefore, brethren, boldness for entering into the [holy of] holies by the blood of Jesus,

εχοντες ουν αδελφοι παρρησιαν εις την εισοδον των αγιων εν τω αιματι ιησου

20 the new and living way which he has dedicated for us through the veil, that is, his flesh,

ην ενεκαινισεν ημιν οδον προσφατον και ζωσαν δια του καταπετασματος τουτεστιν της σαρκος αυτου

21 and [having] a great priest over the house of God,

και ιερεα μεγαν επι τον οικον του θεου

22 let us approach with a true heart, in full assurance of faith, sprinkled as to our hearts from a wicked conscience, and washed as to our body with pure water.

προσερχωμεθα μετα αληθινης καρδιας εν πληροφορια πιστεως ερραντισμενοι τας καρδιας απο συνειδησεως πονηρας και λελουμενοι το σωμα υδατι καθαρω

23 Let us hold fast the confession of the hope unwavering, (for he [is] faithful who has promised; )

κατεχωμεν την ομολογιαν της ελπιδος ακλινη πιστος γαρ ο επαγγειλαμενος

24 and let us consider one another for provoking to love and good works;

και κατανοωμεν αλληλους εις παροξυσμον αγαπης και καλων εργων

25 not forsaking the assembling of ourselves together, as the custom [is] with some; but encouraging [one another], and by so much the more as ye see the day drawing near.

μη εγκαταλειποντες την επισυναγωγην εαυτων καθως εθος τισιν αλλα παρακαλουντες και τοσουτω μαλλον οσω βλεπετε εγγιζουσαν την ημεραν

26 For where we sin wilfully after receiving the knowledge of the truth, there no longer remains any sacrifice for sins,

εκουσιως γαρ αμαρτανοντων ημων μετα το λαβειν την επιγνωσιν της αληθειας ουκετι περι αμαρτιων απολειπεται θυσια

27 but a certain fearful expectation of judgment, and heat of fire about to devour the adversaries.

φοβερα δε τις εκδοχη κρισεως και πυρος ζηλος εσθιειν μελλοντος τους υπεναντιους

28 Any one that has disregarded Moses' law dies without mercy on [the testimony of] two or three witnesses:

αθετησας τις νομον μωσεως χωρις οικτιρμων επι δυσιν η τρισιν μαρτυσιν αποθνησκει

29 of how much worse punishment, think ye, shall he be judged worthy who has trodden under foot the Son of God, and esteemed the blood of the covenant, whereby he has been sanctified, common, and has insulted the Spirit of grace?

ποσω δοκειτε χειρονος αξιωθησεται τιμωριας ο τον υιον του θεου καταπατησας και το αιμα της διαθηκης κοινον ηγησαμενος εν ω ηγιασθη και το πνευμα της χαριτος ενυβρισας

30 For we know him that said, To me [belongs] vengeance; I will recompense, saith the Lord: and again, The Lord shall judge his people.

οιδαμεν γαρ τον ειποντα εμοι εκδικησις εγω ανταποδωσω λεγει κυριος και παλιν κυριος κρινει τον λαον αυτου

31 [It is] a fearful thing falling into [the] hands of [the] living God.

φοβερον το εμπεσειν εις χειρας θεου ζωντος

32 But call to mind the earlier days in which, having been enlightened, ye endured much conflict of sufferings;

αναμιμνησκεσθε δε τας προτερον ημερας εν αις φωτισθεντες πολλην αθλησιν υπεμεινατε παθηματων

33 on the one hand, when ye were made a spectacle both in reproaches and afflictions; and on the other, when ye became partakers with those who were passing through them.

τουτο μεν ονειδισμοις τε και θλιψεσιν θεατριζομενοι τουτο δε κοινωνοι των ουτως αναστρεφομενων γενηθεντες

34 For ye both sympathised with prisoners and accepted with joy the plunder of your goods, knowing that ye have for yourselves a better substance, and an abiding one.

και γαρ τοις δεσμοις μου συνεπαθησατε και την αρπαγην των υπαρχοντων υμων μετα χαρας προσεδεξασθε γινωσκοντες εχειν εν εαυτοις κρειττονα υπαρξιν εν ουρανοις και μενουσαν

35 Cast not away therefore your confidence, which has great recompense.

μη αποβαλητε ουν την παρρησιαν υμων ητις εχει μισθαποδοσιαν μεγαλην

36 For ye have need of endurance in order that, having done the will of God, ye may receive the promise.

υπομονης γαρ εχετε χρειαν ινα το θελημα του θεου ποιησαντες κομισησθε την επαγγελιαν

37 For yet a very little while he that comes will come, and will not delay.

ετι γαρ μικρον οσον οσον ο ερχομενος ηξει και ου χρονιει

38 But the just shall live by faith; and, if he draw back, my soul does not take pleasure in him.

ο δε δικαιος εκ πιστεως ζησεται και εαν υποστειληται ουκ ευδοκει η ψυχη μου εν αυτω

39 But we are not drawers back to perdition, but of faith to saving [the] soul.

ημεις δε ουκ εσμεν υποστολης εις απωλειαν αλλα πιστεως εις περιποιησιν ψυχης