Ecclesiastes 3
1 To everything there is a season, and a time to every purpose under the heavens:
Każda rzecz ma swój czas, i każde przedsięwzięcie ma swój czas pod niebem.
2 A time to be born, and a time to die; A time to plant, and a time to pluck up that which is planted;
Jest czas rodzenia i czas umierania; czas sadzenia, i czas wycinania tego, co sadzono;
3 A time to kill, and a time to heal; A time to break down, and a time to build up;
Czas zabijania, i czas leczenia; czas rozwalania, i czas budowania;
4 A time to weep, and a time to laugh; A time to mourn, and a time to dance;
Czas płaczu, i czas śmiechu; czas smutku, i czas skakania;
5 A time to cast away stones, and a time to gather stones together; A time to embrace, and a time to refrain from embracing;
Czas rozrzucania kamieni, i czas zbierania kamieni; czas obłapiania, i czas oddalenia się od obłapiania;
6 A time to seek, and a time to lose; A time to keep, and a time to cast away;
Czas szukania, i czas stracenia; czas chowania, i czas odrzucenia;
7 A time to rend, and a time to sew; A time to keep silence, and a time to speak;
Czas rozdzierania, i czas zszywania; czas milczenia, i czas mówienia;
8 A time to love, and a time to hate; A time of war, and a time of peace.
Czas miłowania, i czas nienawidzenia; czas wojny, i czas pokoju.
9 What profit hath he that worketh from that wherein he laboureth?
Cóż tedy ma ten, co pracuje, z tego, około czego pracuje?
10 I have seen the travail that God hath given to the sons of men to toil in.
Widziałem pracę, którą dał Bóg synom ludzkim, aby się nią bawili.
11 He hath made everything beautiful in its time; also he hath set the world in their heart, so that man findeth not out from the beginning to the end the work that God doeth.
Wszystko dobrze czyni czasu swego; owszem i żądość świata dał do serca ich, choć człowiek dzieła tego, które Bóg sprawuje, ani początku, ani końca nie dochodzi.
12 I know that there is nothing good for them but to rejoice and to do well in their life;
Stąd wiem, że nic lepszego nie mają, jedno aby się weselili, a czynili dobrze za żywota swego.
13 yea also that every man should eat and drink, and enjoy good in all his labour, it is the gift of God.
Acz i to, gdy każdy człowiek je i pije, i używa dobrze wszystkiej pracy swojej, jest dar Boży.
14 I know that whatever God doeth, it shall be for ever; there is nothing to be added to it, nor anything to be taken from it; and God doeth [it], that [men] should fear before him.
Wiem i to, że cokolwiek Bóg czyni, trwa na wieki; i że się do tego nic nie może przydać, ani z tego co ująć; a czyni to Bóg, aby się bali oblicza jego.
15 That which is was long ago, and that which is to be hath already been; and God bringeth back again that which is past.
To, co było, teraz jest, a co będzie, już było; albowiem Bóg odnawia to, co przeminęło.
16 And moreover I saw under the sun, that in the place of judgment, wickedness was there; and in the place of righteousness, wickedness was there.
Nadtom jeszcze widział pod słońcem na miejscu sądu niepobożność, a na miejscu sprawiedliwości niesprawiedliwość.
17 I said in my heart, God will judge the righteous and the wicked; for there is a time there for every purpose and for every work.
I rzekłem w sercu swem: Sprawiedliwego i niezbożnego Bóg sądzić będzie; bo czas każdemu przedsięwzięciu i każdej sprawy tam będzie.
18 I said in my heart, It is thus with the children of men, that God may prove them, and that they should see that they themselves are but beasts.
Nadto rzekłem w sercu swem o sprawie synów ludzkich, że im Bóg okazał, aby wiedzieli, że są podobni bydłu.
19 For what befalleth the children of men befalleth beasts; even one thing befalleth them: as the one dieth, so dieth the other, and they have all one breath; and man hath no pre-eminence above the beast: for all is vanity.
Bo przypadek synów ludzkich, i przypadek bydła, jest przypadek jednaki. Jako umiera ono, tak umiera i ten, i ducha jednakiego wszyscy mają, a nie ma człowiek nic więcej nad bydlę; bo wszystko jest marność.
20 All go unto one place: all are of the dust, and all return to dust.
Wszystko to idzie na jedno miejsce; a wszystko jest z prochu, i wszystko się zaś w proch obraca.
21 Who knoweth the spirit of the children of men? Doth it go upwards? and the spirit of the beasts, doth it go downwards to the earth?
A któż wie, że duch synów ludzkich wstępuje w górę? a duch bydlęcy, że zstępuje pod ziemię?
22 And I have seen that there is nothing better than that man should rejoice in his own works; for that is his portion; for who shall bring him to see what shall be after him?
Przetoż obaczyłem, że człowiekowi niemasz nic lepszego, jedno weselić się z pracy swej, gdyż to jest dział jego; albowiem któż go do tego przywiedzie, aby poznał to, co ma być po nim?
