Ecclesiastes 10

1 Dead flies cause the ointment of the apothecary to stink [and] ferment; [so] a little folly is weightier than wisdom [and] honour.

۱ فاسد می‌سازد، و اندک حماقتی از حکمت و عزت سنگینتر است.

2 The heart of a wise [man] is at his right hand; but a fool's heart at his left.

۲ دل مرد حکیم بطرف راستش مایل است و دل احمق بطرف چپش.

3 Yea also, when he that is a fool walketh by the way, his sense faileth [him], and he saith to every one [that] he is a fool.

۳ ونیز چون احمق به راه می‌رود، عقلش ناقص می‌شود و به هر کس می‌گوید که احمق هستم.

4 If the spirit of the ruler rise up against thee, leave not thy place; for quietness pacifieth great offences.

۴ اگر خشم پادشاه بر تو انگیخته شود، مکان خود را ترک منما زیرا که تسلیم، خطایای عظیم را می‌نشاند.

5 There is an evil that I have seen under the sun, as an error [that] proceedeth from the ruler:

۵ بدی‌ای هست که زیر آفتاب دیده‌ام مثل سهوی که از جانب سلطان صادر شود.

6 folly is set in great dignities, but the rich sit in a low place.

۶ جهالت بر مکان های بلند برافراشته می‌شود و دولتمندان در مکان اسفل می‌نشینند.

7 I have seen servants upon horses, and princes walking as servants upon the earth.

۷ غلامان را بر اسبان دیدم و امیران را مثل غلامان بر زمین روان.

8 He that diggeth a pit falleth into it; and whoso breaketh down a hedge, a serpent biteth him.

۸ آنکه چاه می‌کند در آن می‌افتد و آنکه دیواررا می‌شکافد، مار وی را می‌گزد.

9 Whoso removeth stones is hurt therewith; he that cleaveth wood is endangered thereby.

۹ آنکه سنگها رامی کند، از آنها مجروح می‌شود و آنکه درختان رامی برد از آنها در خطر می‌افتد.

10 If the iron be blunt, and one do not whet the edge, then must he apply more strength; but wisdom is profitable to give success.

۱۰ اگر آهن کند باشد و دمش را تیز نکنند بایدقوت زیاده بکار آورد، اما حکمت به جهت کامیابی مفید است.

11 If the serpent bite before enchantment, then the charmer hath no advantage.

۱۱ اگر مار پیش از آنکه افسون کنند بگزد پس افسونگر‌چه فایده دارد؟

12 The words of a wise man's mouth are gracious; but the lips of a fool swallow up himself.

۱۲ سخنان دهان حکیم فیض بخش است، امالبهای احمق خودش را می‌بلعد.

13 The beginning of the words of his mouth is folly; and the end of his talk is mischievous madness.

۱۳ ابتدای سخنان دهانش حماقت است و انتهای گفتارش دیوانگی موذی می‌باشد.

14 And the fool multiplieth words: [yet] man knoweth not what shall be; and what shall be after him, who will tell him?

۱۴ احمق سخنان بسیارمی گوید، اما انسان آنچه را که واقع خواهد شدنمی داند و کیست که او را از آنچه بعد از وی واقع خواهد شد مخبر سازد؟

15 The labour of fools wearieth them, because they know not how to go to the city.

۱۵ محنت احمقان ایشان را خسته می‌سازد چونکه نمی دانند چگونه به شهر باید رفت.

16 Woe to thee, O land, when thy king is a child, and thy princes eat in the morning!

۱۶ وای بر تو‌ای زمین وقتی که پادشاه تو طفل است و سرورانت صبحگاهان می‌خورند.

17 Happy art thou, O land, when thy king is a son of nobles, and thy princes eat in [due] season, for strength, and not for drunkenness!

۱۷ خوشابحال تو‌ای زمین هنگامی که پادشاه توپسر نجبا است و سرورانت در وقتش برای تقویت می‌خورند و نه برای مستی.

18 By much sloth fulness the framework falleth in; and through idleness of the hands the house drippeth.

۱۸ از کاهلی سقف خراب می‌شود و از سستی دستها، خانه آب پس می‌دهد.

19 A feast is made for laughter, and wine maketh life merry; but money answereth everything.

۱۹ بزم به جهت لهو و لعب می‌کنند و شراب زندگانی را شادمان می‌سازد، اما نقره همه‌چیز رامهیا می‌کند.

20 Curse not the king, no, not in thy thought; and curse not the rich in thy bedchamber: for the bird of the air will carry the voice, and that which hath wings will tell the matter.

۲۰ پادشاه را در فکر خود نیز نفرین مکن ودولتمند را در اطاق خوابگاه خویش لعنت منمازیرا که مرغ هوا آواز تو را خواهد برد و بالدار، امررا شایع خواهد ساخت.