Acts 4

1 And as they were speaking to the people, the priests and captain of the temple and the Sadducees came upon them,

১যস্মিন্ সমযে পিতৰযোহনৌ লোকান্ উপদিশতস্তস্মিন্ সমযে যাজকা মন্দিৰস্য সেনাপতযঃ সিদূকীগণশ্চ

2 being distressed on account of their teaching the people and preaching by Jesus the resurrection from among [the] dead;

২তযোৰ্ উপদেশকৰণে খ্ৰীষ্টস্যোত্থানম্ উপলক্ষ্য সৰ্ৱ্ৱেষাং মৃতানাম্ উত্থানপ্ৰস্তাৱে চ ৱ্যগ্ৰাঃ সন্তস্তাৱুপাগমন্|

3 and they laid hands on them, and put them in ward till the morrow; for it was already evening.

৩তৌ ধৃৎৱা দিনাৱসানকাৰণাৎ পৰদিনপৰ্য্যনন্তং ৰুদ্ধ্ৱা স্থাপিতৱন্তঃ|

4 But many of those who had heard the word believed; and the number of the men had become [about] five thousand.

৪তথাপি যে লোকাস্তযোৰুপদেশম্ অশৃণ্ৱন্ তেষাং প্ৰাযেণ পঞ্চসহস্ৰাণি জনা ৱ্যশ্ৱসন্|

5 And it came to pass on the morrow that their rulers and elders and scribes were gathered together at Jerusalem,

৫পৰেঽহনি অধিপতযঃ প্ৰাচীনা অধ্যাপকাশ্চ হানননামা মহাযাজকঃ

6 and Annas the high priest, and Caiaphas, and John, and Alexander, and as many as were of [the] high priestly family;

৬কিযফা যোহন্ সিকন্দৰ ইত্যাদযো মহাযাজকস্য জ্ঞাতযঃ সৰ্ৱ্ৱে যিৰূশালম্নগৰে মিলিতাঃ|

7 and having placed them in the midst they inquired, In what power or in what name have ye done this?

৭অনন্তৰং প্ৰেৰিতৌ মধ্যে স্থাপযিৎৱাপৃচ্ছন্ যুৱাং কযা শক্তযা ৱা কেন নাম্না কৰ্ম্মাণ্যেতানি কুৰুথঃ?

8 Then Peter, filled with [the] Holy Spirit, said to them, Rulers of the people and elders [of Israel],

৮তদা পিতৰঃ পৱিত্ৰেণাত্মনা পৰিপূৰ্ণঃ সন্ প্ৰত্যৱাদীৎ, হে লোকানাম্ অধিপতিগণ হে ইস্ৰাযেলীযপ্ৰাচীনাঃ,

9 if we this day are called upon to answer as to the good deed [done] to the infirm man, how he has been healed,

৯এতস্য দুৰ্ব্বলমানুষস্য হিতং যৎ কৰ্ম্মাক্ৰিযত, অৰ্থাৎ, স যেন প্ৰকাৰেণ স্ৱস্থোভৱৎ তচ্চেদ্ অদ্যাৱাং পৃচ্ছথ,

10 be it known to you all, and to all the people of Israel, that in the name of Jesus Christ the Nazaraean, whom ye have crucified, whom God has raised from among [the] dead, by him this [man] stands here before you sound [in body].

১০তৰ্হি সৰ্ৱ্ৱ ইস্ৰাযেলীযলোকা যূযং জানীত নাসৰতীযো যো যীশুখ্ৰীষ্টঃ ক্ৰুশে যুষ্মাভিৰৱিধ্যত যশ্চেশ্ৱৰেণ শ্মশানাদ্ উত্থাপিতঃ, তস্য নাম্না জনোযং স্ৱস্থঃ সন্ যুষ্মাকং সম্মুখে প্ৰোত্তিষ্ঠতি|

11 He is the stone which has been set at nought by you the builders, which is become the corner stone.

১১নিচেতৃভি ৰ্যুষ্মাভিৰযং যঃ প্ৰস্তৰোঽৱজ্ঞাতোঽভৱৎ স প্ৰধানকোণস্য প্ৰস্তৰোঽভৱৎ|

12 And salvation is in none other, for neither is there another name under heaven which is given among men by which we must be saved.

১২তদ্ভিন্নাদপৰাৎ কস্মাদপি পৰিত্ৰাণং ভৱিতুং ন শক্নোতি, যেন ত্ৰাণং প্ৰাপ্যেত ভূমণ্ডলস্যলোকানাং মধ্যে তাদৃশং কিমপি নাম নাস্তি|

13 But seeing the boldness of Peter and John, and perceiving that they were unlettered and uninstructed men, they wondered; and they recognised them that they were with Jesus.

১৩তদা পিতৰযোহনোৰেতাদৃশীম্ অক্ষেভতাং দৃষ্ট্ৱা তাৱৱিদ্ৱাংসৌ নীচলোকাৱিতি বুদ্ধ্ৱা আশ্চৰ্য্যম্ অমন্যন্ত তৌ চ যীশোঃ সঙ্গিনৌ জাতাৱিতি জ্ঞাতুম্ অশক্নুৱন্|

14 And beholding the man who had been healed standing with them, they had nothing to reply;

১৪কিন্তু তাভ্যাং সাৰ্দ্ধং তং স্ৱস্থমানুষং তিষ্ঠন্তং দৃষ্ট্ৱা তে কামপ্যপৰাম্ আপত্তিং কৰ্ত্তং নাশক্নুন্|

15 but having commanded them to go out of the council they conferred with one another,

১৫তদা তে সভাতঃ স্থানান্তৰং গন্তুং তান্ আজ্ঞাপ্য স্ৱযং পৰস্পৰম্ ইতি মন্ত্ৰণামকুৰ্ৱ্ৱন্

16 saying, What shall we do to these men? for that indeed an evident sign has come to pass through their means is manifest to all that inhabit Jerusalem, and we cannot deny it.

১৬তৌ মানৱৌ প্ৰতি কিং কৰ্ত্তৱ্যং? তাৱেকং প্ৰসিদ্ধম্ আশ্চৰ্য্যং কৰ্ম্ম কৃতৱন্তৌ তদ্ যিৰূশালম্নিৱাসিনাং সৰ্ৱ্ৱেষাং লোকানাং সমীপে প্ৰাকাশত তচ্চ ৱযমপহ্নোতুং ন শক্নুমঃ|

17 But that it be not further spread among the people, let us threaten them severely no longer to speak to any man in this name.

১৭কিন্তু লোকানাং মধ্যম্ এতদ্ যথা ন ৱ্যাপ্নোতি তদৰ্থং তৌ ভযং প্ৰদৰ্শ্য তেন নাম্না কমপি মনুষ্যং নোপদিশতম্ ইতি দৃঢং নিষেধামঃ|

18 And having called them, they charged [them] not to speak at all nor teach in the name of Jesus.

১৮ততস্তে প্ৰেৰিতাৱাহূয এতদাজ্ঞাপযন্ ইতঃ পৰং যীশো ৰ্নাম্না কদাপি কামপি কথাং মা কথযতং কিমপি নোপদিশঞ্চ|

19 But Peter and John answering said to them, If it be righteous before God to listen to you rather than to God, judge ye;

১৯ততঃ পিতৰযোহনৌ প্ৰত্যৱদতাম্ ঈশ্ৱৰস্যাজ্ঞাগ্ৰহণং ৱা যুষ্মাকম্ আজ্ঞাগ্ৰহণম্ এতযো ৰ্মধ্যে ঈশ্ৱৰস্য গোচৰে কিং ৱিহিতং? যূযং তস্য ৱিৱেচনাং কুৰুত|

20 for as for us we cannot refrain from speaking of the things which we have seen and heard.

২০ৱযং যদ্ অপশ্যাম যদশৃণুম চ তন্ন প্ৰচাৰযিষ্যাম এতৎ কদাপি ভৱিতুং ন শক্নোতি|

21 But they, having further threatened them, let them go, finding no way how they might punish them, on account of the people, because all glorified God for what had taken place;

২১যদঘটত তদ্ দৃষ্টা সৰ্ৱ্ৱে লোকা ঈশ্ৱৰস্য গুণান্ অন্ৱৱদন্ তস্মাৎ লোকভযাৎ তৌ দণ্ডযিতুং কমপ্যুপাযং ন প্ৰাপ্য তে পুনৰপি তৰ্জযিৎৱা তাৱত্যজন্|

22 for the man on whom this sign of healing had taken place was above forty years old.

২২যস্য মানুষস্যৈতৎ স্ৱাস্থ্যকৰণম্ আশ্চৰ্য্যং কৰ্ম্মাক্ৰিযত তস্য ৱযশ্চৎৱাৰিংশদ্ৱৎসৰা ৱ্যতীতাঃ|

23 And having been let go, they came to their own [company], and reported all that the chief priests and elders had said to them.

২৩ততঃ পৰং তৌ ৱিসৃষ্টৌ সন্তৌ স্ৱসঙ্গিনাং সন্নিধিং গৎৱা প্ৰধানযাজকৈঃ প্ৰাচীনলোকৈশ্চ প্ৰোক্তাঃ সৰ্ৱ্ৱাঃ কথা জ্ঞাপিতৱন্তৌ|

24 And they, having heard [it], lifted up [their] voice with one accord to God, and said, Lord, thou art the God who made the heaven and the earth and the sea, and all that is in them;

২৪তচ্ছ্ৰুৎৱা সৰ্ৱ্ৱ একচিত্তীভূয ঈশ্ৱৰমুদ্দিশ্য প্ৰোচ্চৈৰেতৎ প্ৰাৰ্থযন্ত, হে প্ৰভো গগণপৃথিৱীপযোধীনাং তেষু চ যদ্যদ্ আস্তে তেষাং স্ৰষ্টেশ্ৱৰস্ত্ৱং|

25 who hast said by the mouth of thy servant David, Why have [the] nations raged haughtily and [the] peoples meditated vain things?

২৫ৎৱং নিজসেৱকেন দাযূদা ৱাক্যমিদম্ উৱচিথ, মনুষ্যা অন্যদেশীযাঃ কুৰ্ৱ্ৱন্তি কলহং কুতঃ| লোকাঃ সৰ্ৱ্ৱে কিমৰ্থং ৱা চিন্তাং কুৰ্ৱ্ৱন্তি নিষ্ফলাং|

26 The kings of the earth were there, and the rulers were gathered together against the Lord and against his Christ.

২৬পৰমেশস্য তেনৈৱাভিষিক্তস্য জনস্য চ| ৱিৰুদ্ধমভিতিষ্ঠন্তি পৃথিৱ্যাঃ পতযঃ কুতঃ||

27 For in truth against thy holy servant Jesus, whom thou hadst anointed, both Herod and Pontius Pilate, with [the] nations, and peoples of Israel, have been gathered together in this city

২৭ফলতস্তৱ হস্তেন মন্ত্ৰণযা চ পূৰ্ৱ্ৱ যদ্যৎ স্থিৰীকৃতং তদ্ যথা সিদ্ধং ভৱতি তদৰ্থং ৎৱং যম্ অথিষিক্তৱান্ স এৱ পৱিত্ৰো যীশুস্তস্য প্ৰাতিকূল্যেন হেৰোদ্ পন্তীযপীলাতো

28 to do whatever thy hand and thy counsel had determined before should come to pass.

২৮ঽন্যদেশীযলোকা ইস্ৰাযেল্লোকাশ্চ সৰ্ৱ্ৱ এতে সভাযাম্ অতিষ্ঠন্|

29 And now, Lord, look upon their threatenings, and give to thy bondmen with all boldness to speak thy word,

২৯হে পৰমেশ্ৱৰ অধুনা তেষাং তৰ্জনং গৰ্জনঞ্চ শৃণু;

30 in that thou stretchest out thy hand to heal, and that signs and wonders take place through the name of thy holy servant Jesus.

৩০তথা স্ৱাস্থ্যকৰণকৰ্ম্মণা তৱ বাহুবলপ্ৰকাশপূৰ্ৱ্ৱকং তৱ সেৱকান্ নিৰ্ভযেন তৱ ৱাক্যং প্ৰচাৰযিতুং তৱ পৱিত্ৰপুত্ৰস্য যীশো ৰ্নাম্না আশ্চৰ্য্যাণ্যসম্ভৱানি চ কৰ্ম্মাণি কৰ্ত্তুঞ্চাজ্ঞাপয|

31 And when they had prayed, the place in which they were assembled shook, and they were all filled with the Holy Spirit, and spoke the word of God with boldness.

৩১ইত্থং প্ৰাৰ্থনযা যত্ৰ স্থানে তে সভাযাম্ আসন্ তৎ স্থানং প্ৰাকম্পত; ততঃ সৰ্ৱ্ৱে পৱিত্ৰেণাত্মনা পৰিপূৰ্ণাঃ সন্ত ঈশ্ৱৰস্য কথাম্ অক্ষোভেণ প্ৰাচাৰযন্|

32 And the heart and soul of the multitude of those that had believed were one, and not one said that anything of what he possessed was his own, but all things were common to them;

৩২অপৰঞ্চ প্ৰত্যযকাৰিলোকসমূহা একমনস একচিত্তীভূয স্থিতাঃ| তেষাং কেপি নিজসম্পত্তিং স্ৱীযাং নাজানন্ কিন্তু তেষাং সৰ্ৱ্ৱাঃ সম্পত্ত্যঃ সাধাৰণ্যেন স্থিতাঃ|

33 and with great power did the apostles give witness of the resurrection of the Lord Jesus, and great grace was upon them all.

৩৩অন্যচ্চ প্ৰেৰিতা মহাশক্তিপ্ৰকাশপূৰ্ৱ্ৱকং প্ৰভো ৰ্যীশোৰুত্থানে সাক্ষ্যম্ অদদুঃ, তেষু সৰ্ৱ্ৱেষু মহানুগ্ৰহোঽভৱচ্চ|

34 For neither was there any one in want among them; for as many as were owners of lands or houses, selling them, brought the price of what was sold

৩৪তেষাং মধ্যে কস্যাপি দ্ৰৱ্যন্যূনতা নাভৱদ্ যতস্তেষাং গৃহভূম্যাদ্যা যাঃ সম্পত্তয আসন্ তা ৱিক্ৰীয

35 and laid it at the feet of the apostles; and distribution was made to each according as any one might have need.

৩৫তন্মূল্যমানীয প্ৰেৰিতানাং চৰণেষু তৈঃ স্থাপিতং; ততঃ প্ৰত্যেকশঃ প্ৰযোজনানুসাৰেণ দত্তমভৱৎ|

36 And Joseph, who had been surnamed Barnabas by the apostles (which is, being interpreted, Son of consolation), a Levite, Cyprian by birth,

৩৬ৱিশেষতঃ কুপ্ৰোপদ্ৱীপীযো যোসিনামকো লেৱিৱংশজাত একো জনো ভূম্যধিকাৰী, যং প্ৰেৰিতা বৰ্ণব্বা অৰ্থাৎ সান্ত্ৱনাদাযক ইত্যুক্ত্ৱা সমাহূযন্,

37 being possessed of land, having sold [it], brought the money and laid it at the feet of the apostles.

৩৭স জনো নিজভূমিং ৱিক্ৰীয তন্মূল্যমানীয প্ৰেৰিতানাং চৰণেষু স্থাপিতৱান্|