Acts 27
1 But when it had been determined that we should sail to Italy, they delivered up Paul and certain other prisoners to a centurion, by name Julius, of Augustus' company.
ಜಲಪಥೇನಾಸ್ಮಾಕಮ್ ಇತೋಲಿಯಾದೇಶಂ ಪ್ರತಿ ಯಾತ್ರಾಯಾಂ ನಿಶ್ಚಿತಾಯಾಂ ಸತ್ಯಾಂ ತೇ ಯೂಲಿಯನಾಮ್ನೋ ಮಹಾರಾಜಸ್ಯ ಸಂಘಾತಾನ್ತರ್ಗತಸ್ಯ ಸೇನಾಪತೇಃ ಸಮೀಪೇ ಪೌಲಂ ತದನ್ಯಾನ್ ಕತಿನಯಜನಾಂಶ್ಚ ಸಮಾರ್ಪಯನ್|
2 And going on board a ship of Adramyttium about to navigate by the places along Asia, we set sail, Aristarchus, a Macedonian of Thessalonica, being with us.
ವಯಮ್ ಆದ್ರಾಮುತ್ತೀಯಂ ಪೋತಮೇಕಮ್ ಆರುಹ್ಯ ಆಶಿಯಾದೇಶಸ್ಯ ತಟಸಮೀಪೇನ ಯಾತುಂ ಮತಿಂ ಕೃತ್ವಾ ಲಙ್ಗರಮ್ ಉತ್ಥಾಪ್ಯ ಪೋತಮ್ ಅಮೋಚಯಾಮ; ಮಾಕಿದನಿಯಾದೇಶಸ್ಥಥಿಷಲನೀಕೀನಿವಾಸ್ಯಾರಿಸ್ತಾರ್ಖನಾಮಾ ಕಶ್ಚಿದ್ ಜನೋಽಸ್ಮಾಭಿಃ ಸಾರ್ದ್ಧಮ್ ಆಸೀತ್|
3 And the next day we arrived at Sidon. And Julius treated Paul kindly and suffered him to go to his friends and refresh himself.
ಪರಸ್ಮಿನ್ ದಿವಸೇ ಽಸ್ಮಾಭಿಃ ಸೀದೋನ್ನಗರೇ ಪೋತೇ ಲಾಗಿತೇ ತತ್ರ ಯೂಲಿಯಃ ಸೇನಾಪತಿಃ ಪೌಲಂ ಪ್ರತಿ ಸೌಜನ್ಯಂ ಪ್ರದರ್ಥ್ಯ ಸಾನ್ತ್ವನಾರ್ಥಂ ಬನ್ಧುಬಾನ್ಧವಾನ್ ಉಪಯಾತುಮ್ ಅನುಜಜ್ಞೌ|
4 And setting sail thence we sailed under the lee of Cyprus, because the winds were contrary.
ತಸ್ಮಾತ್ ಪೋತೇ ಮೋಚಿತೇ ಸತಿ ಸಮ್ಮುಖವಾಯೋಃ ಸಮ್ಭವಾದ್ ವಯಂ ಕುಪ್ರೋಪದ್ವೀಪಸ್ಯ ತೀರಸಮೀಪೇನ ಗತವನ್ತಃ|
5 And having sailed over the waters of Cilicia and Pamphylia we came to Myra in Lycia:
ಕಿಲಿಕಿಯಾಯಾಃ ಪಾಮ್ಫೂಲಿಯಾಯಾಶ್ಚ ಸಮುದ್ರಸ್ಯ ಪಾರಂ ಗತ್ವಾ ಲೂಕಿಯಾದೇಶಾನ್ತರ್ಗತಂ ಮುರಾನಗರಮ್ ಉಪಾತಿಷ್ಠಾಮ|
6 and there the centurion having found a ship of Alexandria sailing to Italy, he made us go on board her.
ತತ್ಸ್ಥಾನಾದ್ ಇತಾಲಿಯಾದೇಶಂ ಗಚ್ಛತಿ ಯಃ ಸಿಕನ್ದರಿಯಾನಗರಸ್ಯ ಪೋತಸ್ತಂ ತತ್ರ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಶತಸೇನಾಪತಿಸ್ತಂ ಪೋತಮ್ ಅಸ್ಮಾನ್ ಆರೋಹಯತ್|
7 And sailing slowly for many days, and having with difficulty got abreast of Cnidus, the wind not suffering us, we sailed under the lee of Crete abreast of Salmone;
ತತಃ ಪರಂ ಬಹೂನಿ ದಿನಾನಿ ಶನೈಃ ಶನೈಃ ರ್ಗತ್ವಾ ಕ್ನೀದಪಾರ್ಶ್ವೋಪಸ್ಥ್ತಿಃ ಪೂರ್ವ್ವಂ ಪ್ರತಿಕೂಲೇನ ಪವನೇನ ವಯಂ ಸಲ್ಮೋನ್ಯಾಃ ಸಮ್ಮುಖಮ್ ಉಪಸ್ಥಾಯ ಕ್ರೀತ್ಯುಪದ್ವೀಪಸ್ಯ ತೀರಸಮೀಪೇನ ಗತವನ್ತಃ|
8 and coasting it with difficulty we came to a certain place called Fair Havens, near to which was [the] city of Lasaea.
ಕಷ್ಟೇನ ತಮುತ್ತೀರ್ಯ್ಯ ಲಾಸೇಯಾನಗರಸ್ಯಾಧಃ ಸುನ್ದರನಾಮಕಂ ಖಾತಮ್ ಉಪಾತಿಷ್ಠಾಮ|
9 And much time having now been spent, and navigation being already dangerous, because the fast also was already past, Paul counselled them,
ಇತ್ಥಂ ಬಹುತಿಥಃ ಕಾಲೋ ಯಾಪಿತ ಉಪವಾಸದಿನಞ್ಚಾತೀತಂ, ತತ್ಕಾರಣಾತ್ ನೌವರ್ತ್ಮನಿ ಭಯಙ್ಕರೇ ಸತಿ ಪೌಲೋ ವಿನಯೇನ ಕಥಿತವಾನ್,
10 saying, Men, I perceive that the navigation will be with disaster and much loss, not only of the cargo and the ship, but also of our lives.
ಹೇ ಮಹೇಚ್ಛಾ ಅಹಂ ನಿಶ್ಚಯಂ ಜಾನಾಮಿ ಯಾತ್ರಾಯಾಮಸ್ಯಾಮ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ಕ್ಲೇಶಾ ಬಹೂನಾಮಪಚಯಾಶ್ಚ ಭವಿಷ್ಯನ್ತಿ, ತೇ ಕೇವಲಂ ಪೋತಸಾಮಗ್ರ್ಯೋರಿತಿ ನಹಿ, ಕಿನ್ತ್ವಸ್ಮಾಕಂ ಪ್ರಾಣಾನಾಮಪಿ|
11 But the centurion believed rather the helmsman and the shipowner than what was said by Paul.
ತದಾ ಶತಸೇನಾಪತಿಃ ಪೌಲೋಕ್ತವಾಕ್ಯತೋಪಿ ಕರ್ಣಧಾರಸ್ಯ ಪೋತವಣಿಜಶ್ಚ ವಾಕ್ಯಂ ಬಹುಮಂಸ್ತ|
12 And the harbour being ill adapted to winter in, the most counselled to set sail thence, if perhaps they might reach Phoenice to winter in, a port of Crete looking north-east and south-east.
ತತ್ ಖಾತಂ ಶೀತಕಾಲೇ ವಾಸಾರ್ಹಸ್ಥಾನಂ ನ ತಸ್ಮಾದ್ ಅವಾಚೀಪ್ರತೀಚೋರ್ದಿಶೋಃ ಕ್ರೀತ್ಯಾಃ ಫೈನೀಕಿಯಖಾತಂ ಯಾತುಂ ಯದಿ ಶಕ್ನುವನ್ತಸ್ತರ್ಹಿ ತತ್ರ ಶೀತಕಾಲಂ ಯಾಪಯಿತುಂ ಪ್ರಾಯೇಣ ಸರ್ವ್ವೇ ಮನ್ತ್ರಯಾಮಾಸುಃ|
13 And [the] south wind blowing gently, supposing that they had gained their object, having weighed anchor they sailed close in shore along Crete.
ತತಃ ಪರಂ ದಕ್ಷಿಣವಾಯು ರ್ಮನ್ದಂ ವಹತೀತಿ ವಿಲೋಕ್ಯ ನಿಜಾಭಿಪ್ರಾಯಸ್ಯ ಸಿದ್ಧೇಃ ಸುಯೋಗೋ ಭವತೀತಿ ಬುದ್ಧ್ವಾ ಪೋತಂ ಮೋಚಯಿತ್ವಾ ಕ್ರೀತ್ಯುಪದ್ವೀಪಸ್ಯ ತೀರಸಮೀಪೇನ ಚಲಿತವನ್ತಃ|
14 But not long after there came down it a hurricane called Euroclydon.
ಕಿನ್ತ್ವಲ್ಪಕ್ಷಣಾತ್ ಪರಮೇವ ಉರಕ್ಲುದೋನ್ನಾಮಾ ಪ್ರತಿಕೂಲಃ ಪ್ರಚಣ್ಡೋ ವಾಯು ರ್ವಹನ್ ಪೋತೇಽಲಗೀತ್
15 And the ship being caught and driven, and not able to bring her head to the wind, letting her go we were driven [before it].
ತಸ್ಯಾಭಿಮುಖಂ ಗನ್ತುಮ್ ಪೋತಸ್ಯಾಶಕ್ತತ್ವಾದ್ ವಯಂ ವಾಯುನಾ ಸ್ವಯಂ ನೀತಾಃ|
16 But running under the lee of a certain island called Clauda, we were with difficulty able to make ourselves masters of the boat;
ಅನನ್ತರಂ ಕ್ಲೌದೀನಾಮ್ನ ಉಪದ್ವೀಪಸ್ಯ ಕೂಲಸಮೀಪೇನ ಪೋತಂ ಗಮಯಿತ್ವಾ ಬಹುನಾ ಕಷ್ಟೇನ ಕ್ಷುದ್ರನಾವಮ್ ಅರಕ್ಷಾಮ|
17 which having hoisted up, they used helps, frapping the ship; and fearing lest they should run into Syrtis and run aground, and having lowered the gear they were so driven.
ತೇ ತಾಮಾರುಹ್ಯ ರಜ್ಜ್ಚಾ ಪೋತಸ್ಯಾಧೋಭಾಗಮ್ ಅಬಧ್ನನ್ ತದನನ್ತರಂ ಚೇತ್ ಪೋತೋ ಸೈಕತೇ ಲಗತೀತಿ ಭಯಾದ್ ವಾತವಸನಾನ್ಯಮೋಚಯನ್ ತತಃ ಪೋತೋ ವಾಯುನಾ ಚಾಲಿತಃ|
18 But the storm being extremely violent on us, on the next day they threw cargo overboard,
ಕಿನ್ತು ಕ್ರಮಶೋ ವಾಯೋಃ ಪ್ರಬಲತ್ವಾತ್ ಪೋತೋ ದೋಲಾಯಮಾನೋಽಭವತ್ ಪರಸ್ಮಿನ್ ದಿವಸೇ ಪೋತಸ್ಥಾನಿ ಕತಿಪಯಾನಿ ದ್ರವ್ಯಾಣಿ ತೋಯೇ ನಿಕ್ಷಿಪ್ತಾನಿ|
19 and on the third day with their own hands they cast away the ship furniture.
ತೃತೀಯದಿವಸೇ ವಯಂ ಸ್ವಹಸ್ತೈಃ ಪೋತಸಜ್ಜನದ್ರವ್ಯಾಣಿ ನಿಕ್ಷಿಪ್ತವನ್ತಃ|
20 And neither sun nor stars appearing for many days, and no small storm lying on us, in the end all hope of our being saved was taken away.
ತತೋ ಬಹುದಿನಾನಿ ಯಾವತ್ ಸೂರ್ಯ್ಯನಕ್ಷತ್ರಾದೀನಿ ಸಮಾಚ್ಛನ್ನಾನಿ ತತೋ ಽತೀವ ವಾತ್ಯಾಗಮಾದ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ಪ್ರಾಣರಕ್ಷಾಯಾಃ ಕಾಪಿ ಪ್ರತ್ಯಾಶಾ ನಾತಿಷ್ಠತ್|
21 And when they had been a long while without taking food, Paul then standing up in the midst of them said, Ye ought, O men, to have hearkened to me, and not have made sail from Crete and have gained this disaster and loss.
ಬಹುದಿನೇಷು ಲೋಕೈರನಾಹಾರೇಣ ಯಾಪಿತೇಷು ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಸಾಕ್ಷತ್ ಪೌಲಸ್ತಿಷ್ಠನ್ ಅಕಥಯತ್, ಹೇ ಮಹೇಚ್ಛಾಃ ಕ್ರೀತ್ಯುಪದ್ವೀಪಾತ್ ಪೋತಂ ನ ಮೋಚಯಿತುಮ್ ಅಹಂ ಪೂರ್ವ್ವಂ ಯದ್ ಅವದಂ ತದ್ಗ್ರಹಣಂ ಯುಷ್ಮಾಕಮ್ ಉಚಿತಮ್ ಆಸೀತ್ ತಥಾ ಕೃತೇ ಯುಷ್ಮಾಕಮ್ ಏಷಾ ವಿಪದ್ ಏಷೋಽಪಚಯಶ್ಚ ನಾಘಟಿಷ್ಯೇತಾಮ್|
22 And now I exhort you to be of good courage, for there shall be no loss at all of life of [any] of you, only of the ship.
ಕಿನ್ತು ಸಾಮ್ಪ್ರತಂ ಯುಷ್ಮಾನ್ ವಿನೀಯ ಬ್ರವೀಮ್ಯಹಂ, ಯೂಯಂ ನ ಕ್ಷುಭ್ಯತ ಯುಷ್ಮಾಕಮ್ ಏಕಸ್ಯಾಪಿ ಪ್ರಾಣಿನೋ ಹಾನಿ ರ್ನ ಭವಿಷ್ಯತಿ, ಕೇವಲಸ್ಯ ಪೋತಸ್ಯ ಹಾನಿ ರ್ಭವಿಷ್ಯತಿ|
23 For an angel of the God, whose I am and whom I serve, stood by me this night,
ಯತೋ ಯಸ್ಯೇಶ್ವರಸ್ಯ ಲೋಕೋಽಹಂ ಯಞ್ಚಾಹಂ ಪರಿಚರಾಮಿ ತದೀಯ ಏಕೋ ದೂತೋ ಹ್ಯೋ ರಾತ್ರೌ ಮಮಾನ್ತಿಕೇ ತಿಷ್ಠನ್ ಕಥಿತವಾನ್,
24 saying, Fear not, Paul; thou must stand before Caesar; and behold, God has granted to thee all those that sail with thee.
ಹೇ ಪೌಲ ಮಾ ಭೈಷೀಃ ಕೈಸರಸ್ಯ ಸಮ್ಮುಖೇ ತ್ವಯೋಪಸ್ಥಾತವ್ಯಂ; ತವೈತಾನ್ ಸಙ್ಗಿನೋ ಲೋಕಾನ್ ಈಶ್ವರಸ್ತುಭ್ಯಂ ದತ್ತವಾನ್|
25 Wherefore be of good courage, men, for I believe God that thus it shall be, as it has been said to me.
ಅತಏವ ಹೇ ಮಹೇಚ್ಛಾ ಯೂಯಂ ಸ್ಥಿರಮನಸೋ ಭವತ ಮಹ್ಯಂ ಯಾ ಕಥಾಕಥಿ ಸಾವಶ್ಯಂ ಘಟಿಷ್ಯತೇ ಮಮೈತಾದೃಶೀ ವಿಶ್ವಾಸ ಈಶ್ವರೇ ವಿದ್ಯತೇ,
26 But we must be cast ashore on a certain island.
ಕಿನ್ತು ಕಸ್ಯಚಿದ್ ಉಪದ್ವೀಪಸ್ಯೋಪರಿ ಪತಿತವ್ಯಮ್ ಅಸ್ಮಾಭಿಃ|
27 And when the fourteenth night was come, we being driven about in Adria, towards the middle of the night the sailors supposed that some land neared them,
ತತಃ ಪರಮ್ ಆದ್ರಿಯಾಸಮುದ್ರೇ ಪೋತಸ್ತಥೈವ ದೋಲಾಯಮಾನಃ ಸನ್ ಇತಸ್ತತೋ ಗಚ್ಛನ್ ಚತುರ್ದಶದಿವಸಸ್ಯ ರಾತ್ರೇ ರ್ದ್ವಿತೀಯಪ್ರಹರಸಮಯೇ ಕಸ್ಯಚಿತ್ ಸ್ಥಲಸ್ಯ ಸಮೀಪಮುಪತಿಷ್ಠತೀತಿ ಪೋತೀಯಲೋಕಾ ಅನ್ವಮನ್ಯನ್ತ|
28 and having sounded found twenty fathoms, and having gone a little farther and having again sounded they found fifteen fathoms;
ತತಸ್ತೇ ಜಲಂ ಪರಿಮಾಯ ತತ್ರ ವಿಂಶತಿ ರ್ವ್ಯಾಮಾ ಜಲಾನೀತಿ ಜ್ಞಾತವನ್ತಃ| ಕಿಞ್ಚಿದ್ದೂರಂ ಗತ್ವಾ ಪುನರಪಿ ಜಲಂ ಪರಿಮಿತವನ್ತಃ| ತತ್ರ ಪಞ್ಚದಶ ವ್ಯಾಮಾ ಜಲಾನಿ ದೃಷ್ಟ್ವಾ
29 and fearing lest we should be cast on rocky places, casting four anchors out of the stern, they wished that day were come.
ಚೇತ್ ಪಾಷಾಣೇ ಲಗತೀತಿ ಭಯಾತ್ ಪೋತಸ್ಯ ಪಶ್ಚಾದ್ಭಾಗತಶ್ಚತುರೋ ಲಙ್ಗರಾನ್ ನಿಕ್ಷಿಪ್ಯ ದಿವಾಕರಮ್ ಅಪೇಕ್ಷ್ಯ ಸರ್ವ್ವೇ ಸ್ಥಿತವನ್ತಃ|
30 But the sailors wishing to flee out of the ship, and having let down the boat into the sea under pretext of being about to carry out anchors from the prow,
ಕಿನ್ತು ಪೋತೀಯಲೋಕಾಃ ಪೋತಾಗ್ರಭಾಗೇ ಲಙ್ಗರನಿಕ್ಷೇಪಂ ಛಲಂ ಕೃತ್ವಾ ಜಲಧೌ ಕ್ಷುದ್ರನಾವಮ್ ಅವರೋಹ್ಯ ಪಲಾಯಿತುಮ್ ಅಚೇಷ್ಟನ್ತ|
31 Paul said to the centurion and the soldiers, Unless these abide in the ship ye cannot be saved.
ತತಃ ಪೌಲಃ ಸೇನಾಪತಯೇ ಸೈನ್ಯಗಣಾಯ ಚ ಕಥಿತವಾನ್, ಏತೇ ಯದಿ ಪೋತಮಧ್ಯೇ ನ ತಿಷ್ಠನ್ತಿ ತರ್ಹಿ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ರಕ್ಷಣಂ ನ ಶಕ್ಯಂ|
32 Then the soldiers cut away the ropes of the boat and let her fall.
ತದಾ ಸೇನಾಗಣೋ ರಜ್ಜೂನ್ ಛಿತ್ವಾ ನಾವಂ ಜಲೇ ಪತಿತುಮ್ ಅದದಾತ್|
33 And while it was drawing on to daylight, Paul exhorted them all to partake of food, saying, Ye have passed the fourteenth day watching in expectation without taking food.
ಪ್ರಭಾತಸಮಯೇ ಪೌಲಃ ಸರ್ವ್ವಾನ್ ಜನಾನ್ ಭೋಜನಾರ್ಥಂ ಪ್ರಾರ್ಥ್ಯ ವ್ಯಾಹರತ್, ಅದ್ಯ ಚತುರ್ದಶದಿನಾನಿ ಯಾವದ್ ಯೂಯಮ್ ಅಪೇಕ್ಷಮಾನಾ ಅನಾಹಾರಾಃ ಕಾಲಮ್ ಅಯಾಪಯತ ಕಿಮಪಿ ನಾಭುಂಗ್ಧಂ|
34 Wherefore I exhort you to partake of food, for this has to do with your safety; for not a hair from the head of any one of you shall perish.
ಅತೋ ವಿನಯೇಽಹಂ ಭಕ್ಷ್ಯಂ ಭುಜ್ಯತಾಂ ತತೋ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮಙ್ಗಲಂ ಭವಿಷ್ಯತಿ, ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಕಸ್ಯಚಿಜ್ಜನಸ್ಯ ಶಿರಸಃ ಕೇಶೈಕೋಪಿ ನ ನಂಕ್ಷ್ಯತಿ|
35 And, having said these things and taken a loaf, he gave thanks to God before all, and having broken it began to eat.
ಇತಿ ವ್ಯಾಹೃತ್ಯ ಪೌಲಂ ಪೂಪಂ ಗೃಹೀತ್ವೇಶ್ವರಂ ಧನ್ಯಂ ಭಾಷಮಾಣಸ್ತಂ ಭಂಕ್ತ್ವಾ ಭೋಕ್ತುಮ್ ಆರಬ್ಧವಾನ್|
36 And all taking courage, themselves also took food.
ಅನನ್ತರಂ ಸರ್ವ್ವೇ ಚ ಸುಸ್ಥಿರಾಃ ಸನ್ತಃ ಖಾದ್ಯಾನಿ ಪರ್ಪ್ಯಗೃಹ್ಲನ್|
37 And we were in the ship, all the souls, two hundred and seventy-six.
ಅಸ್ಮಾಕಂ ಪೋತೇ ಷಟ್ಸಪ್ತತ್ಯಧಿಕಶತದ್ವಯಲೋಕಾ ಆಸನ್|
38 And having satisfied themselves with food, they lightened the ship, casting out the wheat into the sea.
ಸರ್ವ್ವೇಷು ಲೋಕೇಷು ಯಥೇಷ್ಟಂ ಭುಕ್ತವತ್ಸು ಪೋತಸ್ಥನ್ ಗೋಧೂಮಾನ್ ಜಲಧೌ ನಿಕ್ಷಿಪ್ಯ ತೈಃ ಪೋತಸ್ಯ ಭಾರೋ ಲಘೂಕೃತಃ|
39 And when it was day they did not recognise the land; but they perceived a certain bay having a strand, on which they were minded, if they should be able, to run the ship ashore;
ದಿನೇ ಜಾತೇಽಪಿ ಸ ಕೋ ದೇಶ ಇತಿ ತದಾ ನ ಪರ್ಯ್ಯಚೀಯತ; ಕಿನ್ತು ತತ್ರ ಸಮತಟಮ್ ಏಕಂ ಖಾತಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಯದಿ ಶಕ್ನುಮಸ್ತರ್ಹಿ ವಯಂ ತಸ್ಯಾಭ್ಯನ್ತರಂ ಪೋತಂ ಗಮಯಾಮ ಇತಿ ಮತಿಂ ಕೃತ್ವಾ ತೇ ಲಙ್ಗರಾನ್ ಛಿತ್ತ್ವಾ ಜಲಧೌ ತ್ಯಕ್ತವನ್ತಃ|
40 and, having cast off the anchors, they left [them] in the sea, at the same time loosening the lashings of the rudders, and hoisting the foresail to the wind, they made for the strand.
ತಥಾ ಕರ್ಣಬನ್ಧನಂ ಮೋಚಯಿತ್ವಾ ಪ್ರಧಾನಂ ವಾತವಸನಮ್ ಉತ್ತೋಲ್ಯ ತೀರಸಮೀಪಂ ಗತವನ್ತಃ|
41 And falling into a place where two seas met they ran the ship aground, and the prow having stuck itself fast remained unmoved, but the stern was broken by the force of the waves.
ಕಿನ್ತು ದ್ವಯೋಃ ಸಮುದ್ರಯೋಃ ಸಙ್ಗಮಸ್ಥಾನೇ ಸೈಕತೋಪರಿ ಪೋತೇ ನಿಕ್ಷಿಪ್ತೇ ಽಗ್ರಭಾಗೇ ಬಾಧಿತೇ ಪಶ್ಚಾದ್ಭಾಗೇ ಪ್ರಬಲತರಙ್ಗೋಽಲಗತ್ ತೇನ ಪೋತೋ ಭಗ್ನಃ|
42 And [the] counsel of the soldiers was that they should kill the prisoners, lest any one should swim off and escape.
ತಸ್ಮಾದ್ ಬನ್ದಯಶ್ಚೇದ್ ಬಾಹುಭಿಸ್ತರನ್ತಃ ಪಲಾಯನ್ತೇ ಇತ್ಯಾಶಙ್ಕಯಾ ಸೇನಾಗಣಸ್ತಾನ್ ಹನ್ತುಮ್ ಅಮನ್ತ್ರಯತ್;
43 But the centurion, desirous of saving Paul, hindered them of their purpose, and commanded those who were able to swim, casting themselves first [into the sea], to get out on land;
ಕಿನ್ತು ಶತಸೇನಾಪತಿಃ ಪೌಲಂ ರಕ್ಷಿತುಂ ಪ್ರಯತ್ನಂ ಕೃತ್ವಾ ತಾನ್ ತಚ್ಚೇಷ್ಟಾಯಾ ನಿವರ್ತ್ಯ ಇತ್ಯಾದಿಷ್ಟವಾನ್, ಯೇ ಬಾಹುತರಣಂ ಜಾನನ್ತಿ ತೇಽಗ್ರೇ ಪ್ರೋಲ್ಲಮ್ಪ್ಯ ಸಮುದ್ರೇ ಪತಿತ್ವಾ ಬಾಹುಭಿಸ್ತೀರ್ತ್ತ್ವಾ ಕೂಲಂ ಯಾನ್ತು|
44 and the rest, some on boards, some on some of the things [that came] from the ship; and thus it came to pass that all got safe to land.
ಅಪರಮ್ ಅವಶಿಷ್ಟಾ ಜನಾಃ ಕಾಷ್ಠಂ ಪೋತೀಯಂ ದ್ರವ್ಯಂ ವಾ ಯೇನ ಯತ್ ಪ್ರಾಪ್ಯತೇ ತದವಲಮ್ಬ್ಯ ಯಾನ್ತು; ಇತ್ಥಂ ಸರ್ವ್ವೇ ಭೂಮಿಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಪ್ರಾಣೈ ರ್ಜೀವಿತಾಃ|
