Acts 27
1 But when it had been determined that we should sail to Italy, they delivered up Paul and certain other prisoners to a centurion, by name Julius, of Augustus' company.
Кала сля пхэндо, со амэ ладах дэ Италия, Павло и аврэн барунарен пэрэдэне шэлякэрэ пхурэдэрэсти пав лавэ Юлии, императохкэрэ халавдэнгэрэ стидэмастар.
2 And going on board a ship of Adramyttium about to navigate by the places along Asia, we set sail, Aristarchus, a Macedonian of Thessalonica, being with us.
Амэ бэшле пэ адрамитско корабли, савэсти трэбуни сля тэ заджя дэ портуря пав Цыкни Азия, тай лагле. Амэнца сля македонянино Аристархо, саво бариля дэ Фессалоника.
3 And the next day we arrived at Sidon. And Julius treated Paul kindly and suffered him to go to his friends and refresh himself.
Пэ авэр диво амэ авиле дэ Сидоно. Юлии сикавда дорымо Павлостэ тай отмукля лэ, соб вов тэ спхирэл пэхкэрэ амалэндэ и соб вонэ тэ лашарэн лэхкэрэ рындуря.
4 And setting sail thence we sailed under the lee of Cyprus, because the winds were contrary.
Тунчи амэ упалэ выджиле дэ море тай проджиле Кипро кодэла ригатар, тев на пхурдэлас балвал. А кала на кади, балвал бы пхурдэлас ворта пэ амэн.
5 And having sailed over the waters of Cilicia and Pamphylia we came to Myra in Lycia:
Амэ пэрэлагле море паша пхувен дэ Киликия тай Памфилия и ачиле дэ форо Мира, саво дэ Ликия.
6 and there the centurion having found a ship of Alexandria sailing to Italy, he made us go on board her.
Котэ шэлякоро пхурэдэр аракхля корабли Александриятар, саво джялас дэ Италия, тай тховда амэн пэ лэстэ.
7 And sailing slowly for many days, and having with difficulty got abreast of Cnidus, the wind not suffering us, we sailed under the lee of Crete abreast of Salmone;
Бут дивэн амэ полокхэ ладаґас англал. Сля фартэ пхаро тэ ладэ, нэ амэ авиле дэ Книдо. Важ кода со балвал на дэлас амэнди тэ ладэ, амэ подлагле Критостэ кодэла ригатар, тев на пхурдэлас балвал, пашэ Салмони.
8 and coasting it with difficulty we came to a certain place called Fair Havens, near to which was [the] city of Lasaea.
Амэнди сля фартэ пхаро тэ ладэ паша берего, нэ амэ авиле дэ тхан, саво акхарэлпэ Лаче Пристани, надур форостар Ласея.
9 And much time having now been spent, and navigation being already dangerous, because the fast also was already past, Paul counselled them,
Амэ хасардэ бут вряма и нащи сля тэ ладэ пав пане дурэдэр, соб тэ на хасявэ, колэсти со проджиля иудеенгоро посто. Тунчи Павло подпхэнда:
10 saying, Men, I perceive that the navigation will be with disaster and much loss, not only of the cargo and the ship, but also of our lives.
— Мэ дыкхав, со тэ ладэ дурэдэр авэла фартэ пхаро. И на кицик мищимо пэ корабли хасявэла, нэ хасяваґа и амэ.
11 But the centurion believed rather the helmsman and the shipowner than what was said by Paul.
Нэ шэлякоро пхурэдэр на кандэня Павло, ай кандэня кодэлэ, ко лиджялас корабли тай кораблехкэрэ хулае.
12 And the harbour being ill adapted to winter in, the most counselled to set sail thence, if perhaps they might reach Phoenice to winter in, a port of Crete looking north-east and south-east.
Ай сар дэ кодэва форо нащи сля тэ пэрэмарэ ївэнд, бут манушэн прылиле дэ гындо, со трэбуни тэ ладэ котарь и тэ авэ дэ Финиксо, тхан пэ Крито, тев заджянас бут корабли, и саво сля оттердо пэ юго тай северо-западо, соб тэ ачепэ котэ.
13 And [the] south wind blowing gently, supposing that they had gained their object, having weighed anchor they sailed close in shore along Crete.
Пхурдэня южно балвал тай бутярнэ кораблестар прылиле дэ гындо, со када лэнди трэбуни. Тунчи ваздэне якори тай лагле паша Критохкоро берего.
14 But not long after there came down it a hurricane called Euroclydon.
Проджиля набут вряма тай пхурдэня бари северно-восточно балвал, сави акхарэлпэ Эвракилоно.
15 And the ship being caught and driven, and not able to bring her head to the wind, letting her go we were driven [before it].
Амэндэ на сля зора тэ ладэ дэ кодыя риг, тев пхурдэлас балвал, колэсти балвал порисарда корабли тай ачиля тэ традэ лэ. Тунчи амэ отдэнепэ кодэлэсти, со авэла, тай балвал традэня корабли пав пане.
16 But running under the lee of a certain island called Clauda, we were with difficulty able to make ourselves masters of the boat;
Амэ подлагле островостэ, саво акхардапэ Кавда. Котэ амэндэ баря зораґа выджиля тэ фирисарэ лодка.
17 which having hoisted up, they used helps, frapping the ship; and fearing lest they should run into Syrtis and run aground, and having lowered the gear they were so driven.
Кала ла подлиле пэ корабли, бутярнэ змукле доря кораблестар тай обпхангле лэ. Вонэ дарэне тэ заджя дэ Сирто, тев набут пани, колэсти обмукле парусо тай балвал дурэдэр лиджялас амэн пав пане.
18 But the storm being extremely violent on us, on the next day they threw cargo overboard,
Бари балвал кади чувэлас корабли дэ рига, со пэ авэр диво вонэ ачиле тэ вычувэ бужэ кораблестар.
19 and on the third day with their own hands they cast away the ship furniture.
Пэ трито диво вонэ пэхкэрэ вастэнца вычутэ дэ пани и вса авэр, со ачиляпэ пэ корабли.
20 And neither sun nor stars appearing for many days, and no small storm lying on us, in the end all hope of our being saved was taken away.
Койсавэ дивэ на душолас ни кхам, ни чергэня, тай зорали балвал пхурдэлас. Амэ хацардэ надия, со фирисаґапэ.
21 And when they had been a long while without taking food, Paul then standing up in the midst of them said, Ye ought, O men, to have hearkened to me, and not have made sail from Crete and have gained this disaster and loss.
Мануша бут вряма нисо на хале. Тунчи Павло вщиля машкар лэн тай пхэнда: — Тумэнди трэбуни сля тэ кандэ ман тай тэ на выладэ Критостар. Тунчи б тумэ на прылиле кадыя грыжа и на хацардэ б амарэ бужэ.
22 And now I exhort you to be of good courage, for there shall be no loss at all of life of [any] of you, only of the ship.
Нэ кана пхэнав тумэнди, соб тумэ тэ лошавэн. Нико тумэндар на хасявэла, кицик корабли розмарэлапэ.
23 For an angel of the God, whose I am and whom I serve, stood by me this night,
Кодэла рятяґа мандэ авиля ангело Дэвлэстар, Кахкоро мэ исин и Касти терав бути.
24 saying, Fear not, Paul; thou must stand before Caesar; and behold, God has granted to thee all those that sail with thee.
Вов пхэнда манди: «Павло, на дара! Тути трэбуни тэ аче англа императоро. Акэ, Дэвэл отдэня тути всавэрэн, ко ладэл туґа».
25 Wherefore be of good courage, men, for I believe God that thus it shall be, as it has been said to me.
Колэсти лошавэн! Мэ патяв Дэвлэсти. Вса авэла кади, сар манди пхэндо.
26 But we must be cast ashore on a certain island.
Корабли вычувэла пэ савось острово.
27 And when the fourteenth night was come, we being driven about in Adria, towards the middle of the night the sailors supposed that some land neared them,
Пэ дэшуштарто диво, кала амэн инте чувэлас пав Адриатическо море, дэ епашрят бутярнэ кораблестар полиле, со амэ поджях пхуятэ.
28 and having sounded found twenty fathoms, and having gone a little farther and having again sounded they found fifteen fathoms;
Вонэ продыкхле панехкоро лунгимо тай выджиля, со лунгимо сля пашэ трянда шов метруря. Ай кала подыкхле инте екх моло, лунгимо сля пашэ бишта эфта метруря.
29 and fearing lest we should be cast on rocky places, casting four anchors out of the stern, they wished that day were come.
Бутярнэ даранас, со амэн розмарэла пав барэн, и змукле палал кораблестар штар якоря, тай еджинэ манглепэ, соб сигэдэр тэ авэл диво.
30 But the sailors wishing to flee out of the ship, and having let down the boat into the sea under pretext of being about to carry out anchors from the prow,
Вонэ камле тэ нашэ кораблестар тай ачиле тэ змукэ лодка, соб тэ фирисарэпэ, ай сикавэнас, со камэн тэ змукэ якори кади ж и англал кораблестар.
31 Paul said to the centurion and the soldiers, Unless these abide in the ship ye cannot be saved.
Павло пхэнда шэлякэрэ пхурэдэрэсти тай халавдэнди: — Кала кадэла мануша на аченапэ пэ корабли, тумэ хасявэна.
32 Then the soldiers cut away the ropes of the boat and let her fall.
Тунчи халавдэ пэрэчиндэ доря, савэ рицарэнас лодка, и вой тэлэдэня дэ море.
33 And while it was drawing on to daylight, Paul exhorted them all to partake of food, saying, Ye have passed the fourteenth day watching in expectation without taking food.
Дэнзор Павло мангля манушэн, соб вонэ тэ хан. — Дуй куркэ, сар тумэ бэшэн дэ грыжа, аченпэ бокхалэ и нисо на хан, — пхэнда вов. —
34 Wherefore I exhort you to partake of food, for this has to do with your safety; for not a hair from the head of any one of you shall perish.
Мэ мангав тумэн тэ хан, тай када дэла зор тумэнди тэ фирисарэпэ. Никастэ тумэндар ни екх бал на тэлэдэла шэрэстар.
35 And, having said these things and taken a loaf, he gave thanks to God before all, and having broken it began to eat.
Кала Павло пхэнда, вов лиля мандро, наисарда Дэвлэ англа всавэрэн, пхагля и ачиля тэ ха.
36 And all taking courage, themselves also took food.
Мануша лошыле, и всавэрэ хале.
37 And we were in the ship, all the souls, two hundred and seventy-six.
Всавэрэн сля пэ корабли дуй шэла эфтадэша шов манушэн.
38 And having satisfied themselves with food, they lightened the ship, casting out the wheat into the sea.
Кала мануша чялиле, вонэ ачиле тэ терэ корабли локхэґа тай тэ чувэ ворзо дэ море.
39 And when it was day they did not recognise the land; but they perceived a certain bay having a strand, on which they were minded, if they should be able, to run the ship ashore;
Дэнзор вонэ на уджянгле пхув, сави сикавдапэ, нэ удыкхле кацик тишаехкоро берего, тев и камле тэ выцырдэ корабли.
40 and, having cast off the anchors, they left [them] in the sea, at the same time loosening the lashings of the rudders, and hoisting the foresail to the wind, they made for the strand.
Бутярнэ обчиндэ якоря тай ачявдэ лэн дэ море, тунчи розпхангле кораблехкири рули, подлиле цыкно парусо тай бичялдэ корабли берегостэ.
41 And falling into a place where two seas met they ran the ship aground, and the prow having stuck itself fast remained unmoved, but the stern was broken by the force of the waves.
Нэ котэ сля набут пани тай корабли заджиля дэ тишай. Епаш корабли сля пэ тишай, а епаш розмарэлас пани.
42 And [the] counsel of the soldiers was that they should kill the prisoners, lest any one should swim off and escape.
Халавдэ ж камле тэ умарэ всавэрэн барунарен, соб вонэ тэ на нашэн, кала выджяна панестар.
43 But the centurion, desirous of saving Paul, hindered them of their purpose, and commanded those who were able to swim, casting themselves first [into the sea], to get out on land;
Нэ пханглякоро пхурэдэр камля тэ фирисарэ Павло тай на домукля лэн тэ терэ кади. Вов прыпхэнда манушэнди, савэ джянэнас, сар пэ тэ лиджя дэ пани, тэ хукэ дэ море англал всавэрэндар и тэ авэ пэ берего.
44 and the rest, some on boards, some on some of the things [that came] from the ship; and thus it came to pass that all got safe to land.
Ай савэ ачилепэ, лэнди трэбуни сля тэ доджя берегостэ пэ сандя кораблестар тай пэ котора сандендар. Кади всавэрэ фирисардэпэ тай выджиле пэ пхув.
