Acts 12
1 At that time Herod the king laid his hands on some of those of the assembly to do them hurt,
ତସ୍ମିନ୍ ସମଯେ ହେରୋଦ୍ରାଜୋ ମଣ୍ଡଲ୍ୟାଃ କିଯଜ୍ଜନେଭ୍ୟୋ ଦୁଃଖଂ ଦାତୁଂ ପ୍ରାରଭତ୍|
2 and slew James, the brother of John, with the sword.
ୱିଶେଷତୋ ଯୋହନଃ ସୋଦରଂ ଯାକୂବଂ କରୱାଲାଘାତେନ୍ ହତୱାନ୍|
3 And seeing that it was pleasing to the Jews, he went on to take Peter also: (and they were the days of unleavened bread: )
ତସ୍ମାଦ୍ ଯିହୂଦୀଯାଃ ସନ୍ତୁଷ୍ଟା ଅଭୱନ୍ ଇତି ୱିଜ୍ଞାଯ ସ ପିତରମପି ଧର୍ତ୍ତୁଂ ଗତୱାନ୍|
4 whom having seized he put in prison, having delivered him to four quaternions of soldiers to keep, purposing after the passover to bring him out to the people.
ତଦା କିଣ୍ୱଶୂନ୍ୟପୂପୋତ୍ସୱସମଯ ଉପାତିଷ୍ଟତ୍; ଅତ ଉତ୍ସୱେ ଗତେ ସତି ଲୋକାନାଂ ସମକ୍ଷଂ ତଂ ବହିରାନେଯ୍ୟାମୀତି ମନସି ସ୍ଥିରୀକୃତ୍ୟ ସ ତଂ ଧାରଯିତ୍ୱା ରକ୍ଷ୍ଣାର୍ଥମ୍ ଯେଷାମ୍ ଏକୈକସଂଘେ ଚତ୍ୱାରୋ ଜନାଃ ସନ୍ତି ତେଷାଂ ଚତୁର୍ଣାଂ ରକ୍ଷକସଂଘାନାଂ ସମୀପେ ତଂ ସମର୍ପ୍ୟ କାରାଯାଂ ସ୍ଥାପିତୱାନ୍|
5 Peter therefore was kept in the prison; but unceasing prayer was made by the assembly to God concerning him.
କିନ୍ତୁଂ ପିତରସ୍ୟ କାରାସ୍ଥିତିକାରଣାତ୍ ମଣ୍ଡଲ୍ୟା ଲୋକା ଅୱିଶ୍ରାମମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ସମୀପେ ପ୍ରାର୍ଥଯନ୍ତ|
6 And when Herod was going to bring him forth, that night Peter was sleeping between two soldiers, bound with two chains, and guards before the door kept the prison.
ଅନନ୍ତରଂ ହେରୋଦି ତଂ ବହିରାନାଯିତୁଂ ଉଦ୍ୟତେ ସତି ତସ୍ୟାଂ ରାତ୍ରୌ ପିତରୋ ରକ୍ଷକଦ୍ୱଯମଧ୍ୟସ୍ଥାନେ ଶୃଙ୍ଖଲଦ୍ୱଯେନ ବଦ୍ଧ୍ୱଃ ସନ୍ ନିଦ୍ରିତ ଆସୀତ୍, ଦୌୱାରିକାଶ୍ଚ କାରାଯାଃ ସମ୍ମୁଖେ ତିଷ୍ଠନତୋ ଦ୍ୱାରମ୍ ଅରକ୍ଷିଷୁଃ|
7 And lo, an angel of [the] Lord came there, and a light shone in the prison: and having smitten the side of Peter, he roused him up, saying, Rise up quickly. And his chains fell off his hands.
ଏତସ୍ମିନ୍ ସମଯେ ପରମେଶ୍ୱରସ୍ୟ ଦୂତେ ସମୁପସ୍ଥିତେ କାରା ଦୀପ୍ତିମତୀ ଜାତା; ତତଃ ସ ଦୂତଃ ପିତରସ୍ୟ କୁକ୍ଷାୱାୱାତଂ କୃତ୍ୱା ତଂ ଜାଗରଯିତ୍ୱା ଭାଷିତୱାନ୍ ତୂର୍ଣମୁତ୍ତିଷ୍ଠ; ତତସ୍ତସ୍ୟ ହସ୍ତସ୍ଥଶୃଙ୍ଖଲଦ୍ୱଯଂ ଗଲତ୍ ପତିତଂ|
8 And the angel said to him, Gird thyself, and bind on thy sandals. And he did so. And he says to him, Cast thine upper garment about thee and follow me.
ସ ଦୂତସ୍ତମୱଦତ୍, ବଦ୍ଧକଟିଃ ସନ୍ ପାଦଯୋଃ ପାଦୁକେ ଅର୍ପଯ; ତେନ ତଥା କୃତେ ସତି ଦୂତସ୍ତମ୍ ଉକ୍ତୱାନ୍ ଗାତ୍ରୀଯୱସ୍ତ୍ରଂ ଗାତ୍ରେ ନିଧାଯ ମମ ପଶ୍ଚାଦ୍ ଏହି|
9 And going forth he followed [him] and did not know that what was happening by means of the angel was real, but supposed he saw a vision.
ତତଃ ପିତରସ୍ତସ୍ୟ ପଶ୍ଚାଦ୍ ୱ୍ରଜନ ବହିରଗଚ୍ଛତ୍, କିନ୍ତୁ ଦୂତେନ କର୍ମ୍ମୈତତ୍ କୃତମିତି ସତ୍ୟମଜ୍ଞାତ୍ୱା ସ୍ୱପ୍ନଦର୍ଶନଂ ଜ୍ଞାତୱାନ୍|
10 And having passed through a first and second guard, they came to the iron gate which leads into the city, which opened to them of itself; and going forth they went down one street, and immediately the angel left him.
ଇତ୍ଥଂ ତୌ ପ୍ରଥମାଂ ଦ୍ୱିତୀଯାଞ୍ଚ କାରାଂ ଲଙ୍ଘିତ୍ୱା ଯେନ ଲୌହନିର୍ମ୍ମିତଦ୍ୱାରେଣ ନଗରଂ ଗମ୍ୟତେ ତତ୍ସମୀପଂ ପ୍ରାପ୍ନୁତାଂ; ତତସ୍ତସ୍ୟ କୱାଟଂ ସ୍ୱଯଂ ମୁକ୍ତମଭୱତ୍ ତତସ୍ତୌ ତତ୍ସ୍ଥାନାଦ୍ ବହି ର୍ଭୂତ୍ୱା ମାର୍ଗୈକସ୍ୟ ସୀମାଂ ଯାୱଦ୍ ଗତୌ; ତତୋଽକସ୍ମାତ୍ ସ ଦୂତଃ ପିତରଂ ତ୍ୟକ୍ତୱାନ୍|
11 And Peter, being come to himself, said, Now I know certainly that [the] Lord has sent forth his angel and has taken me out of the hand of Herod and all the expectation of the people of the Jews.
ତଦା ସ ଚେତନାଂ ପ୍ରାପ୍ୟ କଥିତୱାନ୍ ନିଜଦୂତଂ ପ୍ରହିତ୍ୟ ପରମେଶ୍ୱରୋ ହେରୋଦୋ ହସ୍ତାଦ୍ ଯିହୂଦୀଯଲୋକାନାଂ ସର୍ୱ୍ୱାଶାଯାଶ୍ଚ ମାଂ ସମୁଦ୍ଧୃତୱାନ୍ ଇତ୍ୟହଂ ନିଶ୍ଚଯଂ ଜ୍ଞାତୱାନ୍|
12 And having become clearly conscious [in himself], he came to the house of Mary, the mother of John who was surnamed Mark, where were many gathered together and praying.
ସ ୱିୱିଚ୍ୟ ମାର୍କନାମ୍ରା ୱିଖ୍ୟାତସ୍ୟ ଯୋହନୋ ମାତୁ ର୍ମରିଯମୋ ଯସ୍ମିନ୍ ଗୃହେ ବହୱଃ ସମ୍ଭୂଯ ପ୍ରାର୍ଥଯନ୍ତ ତନ୍ନିୱେଶନଂ ଗତଃ|
13 And when he had knocked at the door of the entry, a maid came to listen, by name Rhoda;
ପିତରେଣ ବହିର୍ଦ୍ୱାର ଆହତେ ସତି ରୋଦାନାମା ବାଲିକା ଦ୍ରଷ୍ଟୁଂ ଗତା|
14 and having recognised the voice of Peter, through joy did not open the entry, but running in, reported that Peter was standing before the entry.
ତତଃ ପିତରସ୍ୟ ସ୍ୱରଂ ଶ୍ରୁୱା ସା ହର୍ଷଯୁକ୍ତା ସତୀ ଦ୍ୱାରଂ ନ ମୋଚଯିତ୍ୱା ପିତରୋ ଦ୍ୱାରେ ତିଷ୍ଠତୀତି ୱାର୍ତ୍ତାଂ ୱକ୍ତୁମ୍ ଅଭ୍ୟନ୍ତରଂ ଧାୱିତ୍ୱା ଗତୱତୀ|
15 And they said to her, Thou art mad. But she maintained that it was so. And they said, It is his angel.
ତେ ପ୍ରାୱୋଚନ୍ ତ୍ୱମୁନ୍ମତ୍ତା ଜାତାସି କିନ୍ତୁ ସା ମୁହୁର୍ମୁହୁରୁକ୍ତୱତୀ ସତ୍ୟମେୱୈତତ୍|
16 But Peter continued knocking: and having opened, they saw him and were astonished.
ତଦା ତେ କଥିତୱନ୍ତସ୍ତର୍ହି ତସ୍ୟ ଦୂତୋ ଭୱେତ୍|
17 And having made a sign to them with his hand to be silent, he related [to them] how the Lord had brought him out of prison; and he said, Report these things to James and to the brethren. And he went out and went to another place.
ପିତରୋ ଦ୍ୱାରମାହତୱାନ୍ ଏତସ୍ମିନ୍ନନ୍ତରେ ଦ୍ୱାରଂ ମୋଚଯିତ୍ୱା ପିତରଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ୱିସ୍ମଯଂ ପ୍ରାପ୍ତାଃ|
18 And when it was day there was no small disturbance among the soldiers, what then was become of Peter.
ତତଃ ପିତରୋ ନିଃଶବ୍ଦଂ ସ୍ଥାତୁଂ ତାନ୍ ପ୍ରତି ହସ୍ତେନ ସଙ୍କେତଂ କୃତ୍ୱା ପରମେଶ୍ୱରୋ ଯେନ ପ୍ରକାରେଣ ତଂ କାରାଯା ଉଦ୍ଧୃତ୍ୟାନୀତୱାନ୍ ତସ୍ୟ ୱୃତ୍ତାନ୍ତଂ ତାନଜ୍ଞାପଯତ୍, ଯୂଯଂ ଗତ୍ୱା ଯାକୁବଂ ଭ୍ରାତୃଗଣଞ୍ଚ ୱାର୍ତ୍ତାମେତାଂ ୱଦତେତ୍ୟୁକ୍ତା ସ୍ଥାନାନ୍ତରଂ ପ୍ରସ୍ଥିତୱାନ୍|
19 And Herod having sought him and not found him, having examined the guards, commanded [them] to be executed. And he went down from Judaea to Caesarea and stayed [there].
ପ୍ରଭାତେ ସତି ପିତରଃ କ୍ୱ ଗତ ଇତ୍ୟତ୍ର ରକ୍ଷକାଣାଂ ମଧ୍ୟେ ମହାନ୍ କଲହୋ ଜାତଃ|
20 And he was in bitter hostility with [the] Tyrians and Sidonians; but they came to him with one accord, and, having gained Blastus the king's chamberlain, sought peace, because their country was nourished by the king's.
ହେରୋଦ୍ ବହୁ ମୃଗଯିତ୍ୱା ତସ୍ୟୋଦ୍ଦେଶେ ନ ପ୍ରାପ୍ତେ ସତି ରକ୍ଷକାନ୍ ସଂପୃଚ୍ଛ୍ୟ ତେଷାଂ ପ୍ରାଣାନ୍ ହନ୍ତୁମ୍ ଆଦିଷ୍ଟୱାନ୍|
21 And on a set day, clothed in royal apparel and sitting on the elevated seat [of honour], Herod made a public oration to them.
ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ଯିହୂଦୀଯପ୍ରଦେଶାତ୍ କୈସରିଯାନଗରଂ ଗତ୍ୱା ତତ୍ରାୱାତିଷ୍ଠତ୍|
22 And the people cried out, A god's voice and not a man's.
ସୋରସୀଦୋନଦେଶଯୋ ର୍ଲୋକେଭ୍ୟୋ ହେରୋଦି ଯୁଯୁତ୍ସୌ ସତି ତେ ସର୍ୱ୍ୱ ଏକମନ୍ତ୍ରଣାଃ ସନ୍ତସ୍ତସ୍ୟ ସମୀପ ଉପସ୍ଥାଯ ଲ୍ୱାସ୍ତନାମାନଂ ତସ୍ୟ ୱସ୍ତ୍ରଗୃହାଧୀଶଂ ସହାଯଂ କୃତ୍ୱା ହେରୋଦା ସାର୍ଦ୍ଧଂ ସନ୍ଧିଂ ପ୍ରାର୍ଥଯନ୍ତ ଯତସ୍ତସ୍ୟ ରାଜ୍ଞୋ ଦେଶେନ ତେଷାଂ ଦେଶୀଯାନାଂ ଭରଣମ୍ ଅଭୱତ୍ଂ
23 And immediately an angel of [the] Lord smote him, because he did not give the glory to God, and he expired, eaten of worms.
ଅତଃ କୁତ୍ରଚିନ୍ ନିରୁପିତଦିନେ ହେରୋଦ୍ ରାଜକୀଯଂ ପରିଚ୍ଛଦଂ ପରିଧାଯ ସିଂହାସନେ ସମୁପୱିଶ୍ୟ ତାନ୍ ପ୍ରତି କଥାମ୍ ଉକ୍ତୱାନ୍|
24 But the word of God grew and spread itself.
ତତୋ ଲୋକା ଉଚ୍ଚୈଃକାରଂ ପ୍ରତ୍ୟୱଦନ୍, ଏଷ ମନୁଜରୱୋ ନ ହି, ଈଶ୍ୱରୀଯରୱଃ|
25 And Barnabas and Saul returned from Jerusalem, having fulfilled the service [entrusted to them], taking also with them John, surnamed Mark.
ତଦା ହେରୋଦ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ସମ୍ମାନଂ ନାକରୋତ୍; ତସ୍ମାଦ୍ଧେତୋଃ ପରମେଶ୍ୱରସ୍ୟ ଦୂତୋ ହଠାତ୍ ତଂ ପ୍ରାହରତ୍ ତେନୈୱ ସ କୀଟୈଃ କ୍ଷୀଣଃ ସନ୍ ପ୍ରାଣାନ୍ ଅଜହାତ୍| କିନ୍ତ୍ୱୀଶ୍ୱରସ୍ୟ କଥା ଦେଶଂ ୱ୍ୟାପ୍ୟ ପ୍ରବଲାଭୱତ୍| ତତଃ ପରଂ ବର୍ଣବ୍ବାଶୌଲୌ ଯସ୍ୟ କର୍ମ୍ମଣୋ ଭାରଂ ପ୍ରାପ୍ନୁତାଂ ତାଭ୍ୟାଂ ତସ୍ମିନ୍ ସମ୍ପାଦିତେ ସତି ମାର୍କନାମ୍ନା ୱିଖ୍ୟାତୋ ଯୋ ଯୋହନ୍ ତଂ ସଙ୍ଗିନଂ କୃତ୍ୱା ଯିରୂଶାଲମ୍ନଗରାତ୍ ପ୍ରତ୍ୟାଗତୌ|
