1 Peter 3
1 Likewise, wives, [be] subject to your own husbands, that, even if any are disobedient to the word, they may be gained without [the] word by the conversation of the wives,
เห โยษิต: , ยูยมปิ นิชสฺวามินำ วศฺยา ภวต ตถา สติ ยทิ เกจิทฺ วาเกฺย วิศฺวาสิโน น สนฺติ ตรฺหิ
2 having witnessed your pure conversation [carried out] in fear;
เต วินาวากฺยํ โยษิตามฺ อาจาเรณารฺถตเสฺตษำ ปฺรตฺยกฺเษณ ยุษฺมากํ สภยสตีตฺวาจาเรณากฺรษฺฏุํ ศกฺษฺยนฺเตฯ
3 whose adorning let it not be that outward one of tressing of hair, and wearing gold, or putting on apparel;
อปรํ เกศรจนยา สฺวรฺณาลงฺการธารโณน ปริจฺฉทปริธาเนน วา ยุษฺมากํ วาหฺยภูษา น ภวตุ,
4 but the hidden man of the heart, in the incorruptible [ornament] of a meek and quiet spirit, which in the sight of God is of great price.
กินฺตฺวีศฺวรสฺย สากฺษาทฺ พหุมูลฺยกฺษมาศานฺติภาวากฺษยรตฺเนน ยุกฺโต คุปฺต อานฺตริกมานว เอวฯ
5 For thus also the holy women who have hoped in God heretofore adorned themselves, being subject to their own husbands;
ยต: ปูรฺวฺวกาเล ยา: ปวิตฺรสฺตฺริย อีศฺวเร ปฺรตฺยาศามกุรฺวฺวนฺ ตา อปิ ตาทฺฤศีเมว ภูษำ ธารยนฺโตฺย นิชสฺวามินำ วศฺยา อภวนฺฯ
6 as Sarah obeyed Abraham, calling him lord; whose children ye have become, doing good, and not fearing with any kind of consternation.
ตไถว สารา อิพฺราหีโม วศฺยา สตี ตํ ปติมาขฺยาตวตี ยูยญฺจ ยทิ สทาจาริโณฺย ภวถ วฺยากุลตยา จ ภีตา น ภวถ ตรฺหิ ตสฺยา: กนฺยา อาเธฺวฯ
7 [Ye] husbands likewise, dwell with [them] according to knowledge, as with a weaker, [even] the female, vessel, giving [them] honour, as also fellow-heirs of [the] grace of life, that your prayers be not hindered.
เห ปุรุษา: , ยูยํ ชฺญานโต ทุรฺพฺพลตรภาชไนริว โยษิทฺภิ: สหวาสํ กุรุต, เอกสฺย ชีวนวรสฺย สหภาคินีภฺยตาภฺย: สมาทรํ วิตรต จ น เจทฺ ยุษฺมากํ ปฺรารฺถนานำ พาธา ชนิษฺยเตฯ
8 Finally, [be] all of one mind, sympathising, full of brotherly love, tender hearted, humble minded;
วิเศษโต ยูยํ สรฺวฺว เอกมนส: ปรทุ: ไข รฺทุ: ขิตา ภฺราตฺฤปฺรมิณ: กฺฤปาวนฺต: ปฺรีติภาวาศฺจ ภวตฯ
9 not rendering evil for evil, or railing for railing; but on the contrary, blessing [others], because ye have been called to this, that ye should inherit blessing.
อนิษฺฏสฺย ปริโศเธนานิษฺฏํ นินฺทายา วา ปริโศเธน นินฺทำ น กุรฺวฺวนฺต อาศิษํ ทตฺต ยโต ยูยมฺ อาศิรธิการิโณ ภวิตุมาหูตา อิติ ชานีถฯ
10 For he that will love life and see good days, let him cause his tongue to cease from evil and his lips that they speak no guile.
อปรญฺจ, ชีวเน ปฺรียมาโณ ย: สุทินานิ ทิทฺฤกฺษเตฯ ปาปาตฺ ชิหฺวำ มฺฤษาวากฺยาตฺ สฺวาธเรา ส นิวรฺตฺตเยตฺฯ
11 And let him avoid evil, and do good; let him seek peace and pursue it;
ส ตฺยเชทฺ ทุษฺฏตามารฺคํ สตฺกฺริยาญฺจ สมาจเรตฺฯ มฺฤคยาณศฺจ ศานฺตึ ส นิตฺยเมวานุธาวตุฯ
12 because [the] eyes of [the] Lord [are] on [the] righteous, and his ears towards their supplications; but [the] face of [the] Lord [is] against them that do evil.
โลจเน ปรเมศโสฺยนฺมีลิเต ธารฺมฺมิกานฺ ปฺรติฯ ปฺรารฺถนายา: กฺฤเต เตษา: ตจฺโฉฺรเตฺร สุคเม สทาฯ โกฺรธาสฺยญฺจ ปเรศสฺย กทาจาริษุ วรฺตฺตเตฯ
13 And who shall injure you if ye have become imitators of that which [is] good?
อปรํ ยทิ ยูยมฺ อุตฺตมสฺยานุคามิโน ภวถ ตรฺหิ โก ยุษฺมานฺ หึสิษฺยเต?
14 But if also ye should suffer for righteousness' sake, blessed [are ye]; but be not afraid of their fear, neither be troubled;
ยทิ จ ธรฺมฺมารฺถํ กฺลิศฺยธฺวํ ตรฺหิ ธนฺยา ภวิษฺยถฯ เตษามฺ อาศงฺกยา ยูยํ น พิภีต น วิงฺกฺต วาฯ
15 but sanctify [the] Lord the Christ in your hearts, and [be] always prepared to [give] an answer [to] every one that asks you to give an account of the hope that [is] in you, but with meekness and fear;
มโนภิ: กินฺตุ มนฺยธฺวํ ปวิตฺรํ ปฺรภุมีศฺวรํฯ อปรญฺจ ยุษฺมากมฺ อานฺตริกปฺรตฺยาศายาสฺตตฺตฺวํ ย: กศฺจิตฺ ปฺฤจฺฉติ ตไสฺม ศานฺติภีติภฺยามฺ อุตฺตรํ ทาตุํ สทา สุสชฺชา ภวตฯ
16 having a good conscience, that [as to that] in which they speak against you as evildoers, they may be ashamed who calumniate your good conversation in Christ.
เย จ ขฺรีษฺฏธรฺมฺเม ยุษฺมากํ สทาจารํ ทูษยนฺติ เต ทุษฺกรฺมฺมการิณามิว ยุษฺมากมฺ อปวาเทน ยตฺ ลชฺชิตา ภเวยุสฺตทรฺถํ ยุษฺมากมฺ อุตฺตม: สํเวโท ภวตุฯ
17 For [it is] better, if the will of God should will it, to suffer [as] well-doers than [as] evildoers;
อีศฺวรสฺยาภิมตาทฺ ยทิ ยุษฺมาภิ: เกฺลศ: โสฒวฺยสฺตรฺหิ สทาจาริภิ: เกฺลศสหนํ วรํ น จ กทาจาริภิ: ฯ
18 for Christ indeed has once suffered for sins, [the] just for [the] unjust, that he might bring us to God; being put to death in flesh, but made alive in [the] Spirit,
ยสฺมาทฺ อีศฺวรสฺย สนฺนิธิมฺ อสฺมานฺ อาเนตุมฺ อธารฺมฺมิกาณำ วินิมเยน ธารฺมฺมิก: ขฺรีษฺโฏ 'เปฺยกกฺฤตฺว: ปาปานำ ทณฺฑํ ภุกฺตวานฺ, ส จ ศรีรสมฺพนฺเธ มาริต: กินฺตฺวาตฺมน: สมฺพนฺเธ ปุน รฺชีวิโต 'ภวตฺฯ
19 in which also going he preached to the spirits [which are] in prison,
ตตฺสมฺพนฺเธ จ ส ยาตฺรำ วิธาย การาพทฺธานามฺ อาตฺมนำ สมีเป วากฺยํ โฆษิตวานฺฯ
20 heretofore disobedient, when the longsuffering of God waited in [the] days of Noah while the ark was preparing, into which few, that is, eight souls, were saved through water:
ปุรา โนหสฺย สมเย ยาวตฺ โปโต นิรมียต ตาวทฺ อีศฺวรสฺย ทีรฺฆสหิษฺณุตา ยทา วฺยลมฺพต ตทา เต'นาชฺญาคฺราหิโณ'ภวนฺฯ เตน โปโตนาลฺเป'รฺถาทฺ อษฺฏาเวว ปฺราณินโสฺตยมฺ อุตฺตีรฺณา: ฯ
21 which figure also now saves you, [even] baptism, not a putting away of [the] filth of flesh, but [the] demand as before God of a good conscience, by [the] resurrection of Jesus Christ,
ตนฺนิทรฺศนญฺจาวคาหนํ (อรฺถต: ศารีริกมลินตายา ยสฺตฺยาค: ส นหิ กินฺตฺวีศฺวราโยตฺตมสํเวทสฺย ยา ปฺรตชฺญา ไสว) ยีศุขฺรีษฺฏสฺย ปุนรุตฺถาเนเนทานีมฺ อสฺมานฺ อุตฺตารยติ,
22 who is at [the] right hand of God, gone into heaven, angels and authorities and powers being subjected to him.
ยต: ส สฺวรฺคํ คเตฺวศฺวรสฺย ทกฺษิเณ วิทฺยเต สฺวรฺคียทูตา: ศาสกา พลานิ จ ตสฺย วศีภูตา อภวนฺฯ
A Dove is Sent Forth from the Ark
