1 Corinthians 13

1 If I speak with the tongues of men and of angels, but have not love, I am become sounding brass or a clanging cymbal.

Əgər mən insan və mələk dilləri ilə danışıramsa, lakin məhəbbətim yoxdursa, cingildəyən mis və ya danqıldayan sincəm.

2 And if I have prophecy, and know all mysteries and all knowledge, and if I have all faith, so as to remove mountains, but have not love, I am nothing.

Əgər peyğəmbərlik ənamım varsa, bütün sirləri və hər cür biliyi dərk edirəmsə, dağları yerindən tərpədəcək dərəcədə tam imanım varsa, amma məhəbbətim yoxdursa, mən bir heçəm.

3 And if I shall dole out all my goods in food, and if I deliver up my body that I may be burned, but have not love, I profit nothing.

Əgər bütün var-dövlətimi paylayıb yoxsulları doyduraramsa və bədənimi oda təslim edərəmsə, lakin məhəbbətim yoxdursa, bunun mənə heç bir xeyri yoxdur.

4 Love has long patience, is kind; love is not emulous [of others]; love is not insolent and rash, is not puffed up,

Məhəbbət səbirli, xeyirxahdır. Məhəbbət paxıllıq etməz, öyünməz, lovğalanmaz,

5 does not behave in an unseemly manner, does not seek what is its own, is not quickly provoked, does not impute evil,

kobudluq etməz, öz xeyrini güdməz, hirslənməz, ona edilən pislikləri sayıb-hesablamaz.

6 does not rejoice at iniquity but rejoices with the truth,

Məhəbbət haqsızlığa sevinməz, həqiqətə isə şadlanar.

7 bears all things, believes all things, hopes all things, endures all things.

O hər şeyə qatlaşar, hər şeyə inanar, hər şeyə ümid bəsləyər, hər şeyə dözər.

8 Love never fails; but whether prophecies, they shall be done away; or tongues, they shall cease; or knowledge, it shall be done away.

Məhəbbət əsla tükənməz. Amma peyğəmbərliklər sona çatacaq, dillər ənamı da qurtaracaq, bilik də aradan qalxacaq.

9 For we know in part, and we prophesy in part:

Çünki biliyimiz məhdud, peyğəmbərliyimiz də məhduddur.

10 but when that which is perfect has come, that which is in part shall be done away.

Kamillik gələndə məhdud olan aradan qalxacaq.

11 When I was a child, I spoke as a child, I felt as a child, I reasoned as a child; when I became a man, I had done with what belonged to the child.

Mən körpə olanda körpə kimi danışır, körpə kimi dərk edir, körpə kimi düşünürdüm. Boya-başa çatdıqda isə körpə fikirlərimi tərk etdim.

12 For we see now through a dim window obscurely, but then face to face; now I know partially, but then I shall know according as I also have been known.

İndi biz güzgüdəki kimi tutqun görürük, o zaman isə üzbəüz görəcəyik. İndi biliyim məhduddur, o zaman isə haqqımda hər şey bilindiyi kimi mən də hər şeyi biləcəyəm.

13 And now abide faith, hope, love; these three things; and the greater of these [is] love.

İndi isə üç şey qalır: iman, ümid, məhəbbət. Amma bunların arasında məhəbbət üstündür.