Romans 11
1 Therefore, I say: Has God driven away his people? Let it not be so! For I, too, am an Israelite of the offspring of Abraham, from the tribe of Benjamin.
ഈശ്വരേണ സ്വീകീയലോകാ അപസാരിതാ അഹം കിമ് ഈദൃശം വാക്യം ബ്രവീമി? തന്ന ഭവതു യതോഽഹമപി ബിന്യാമീനഗോത്രീയ ഇബ്രാഹീമവംശീയ ഇസ്രായേലീയലോകോഽസ്മി|
2 God has not driven away his people, whom he foreknew. And do you not know what Scripture says in Elijah, how he calls upon God against Israel?
ഈശ്വരേണ പൂർവ്വം യേ പ്രദൃഷ്ടാസ്തേ സ്വകീയലോകാ അപസാരിതാ ഇതി നഹി| അപരമ് ഏലിയോപാഖ്യാനേ ശാസ്ത്രേ യല്ലിഖിതമ് ആസ്തേ തദ് യൂയം കിം ന ജാനീഥ?
3 “Lord, they have slain your Prophets. They have overturned your altars. And I alone remain, and they are seeking my life.”
ഹേ പരമേശ്വര ലോകാസ്ത്വദീയാഃ സർവ്വാ യജ്ഞവേദീരഭഞ്ജൻ തഥാ തവ ഭവിഷ്യദ്വാദിനഃ സർവ്വാൻ അഘ്നൻ കേവല ഏകോഽഹമ് അവശിഷ്ട ആസേ തേ മമാപി പ്രാണാൻ നാശയിതും ചേഷ്ടനതേ, ഏതാം കഥാമ് ഇസ്രായേലീയലോകാനാം വിരുദ്ധമ് ഏലിയ ഈശ്വരായ നിവേദയാമാസ|
4 But what is the Divine response to him? “I have retained for myself seven thousand men, who have not bent their knees before Baal.”
തതസ്തം പ്രതീശ്വരസ്യോത്തരം കിം ജാതം? ബാൽനാമ്നോ ദേവസ്യ സാക്ഷാത് യൈ ർജാനൂനി ന പാതിതാനി താദൃശാഃ സപ്ത സഹസ്രാണി ലോകാ അവശേഷിതാ മയാ|
5 Therefore, in the same way, again in this time, there is a remnant that has been saved in accord with the choice of grace.
തദ്വദ് ഏതസ്മിൻ വർത്തമാനകാലേഽപി അനുഗ്രഹേണാഭിരുചിതാസ്തേഷാമ് അവശിഷ്ടാഃ കതിപയാ ലോകാഃ സന്തി|
6 And if it is by grace, then it is not now by works; otherwise grace is no longer free.
അതഏവ തദ് യദ്യനുഗ്രഹേണ ഭവതി തർഹി ക്രിയയാ ന ഭവതി നോ ചേദ് അനുഗ്രഹോഽനനുഗ്രഹ ഏവ, യദി വാ ക്രിയയാ ഭവതി തർഹ്യനുഗ്രഹേണ ന ഭവതി നോ ചേത് ക്രിയാ ക്രിയൈവ ന ഭവതി|
7 What is next? What Israel was seeking, he has not obtained. But the elect have obtained it. And truly, these others have been blinded,
തർഹി കിം? ഇസ്രായേലീയലോകാ യദ് അമൃഗയന്ത തന്ന പ്രാപുഃ| കിന്ത്വഭിരുചിതലോകാസ്തത് പ്രാപുസ്തദന്യേ സർവ്വ അന്ധീഭൂതാഃ|
8 just as it was written: “God has given them a spirit of reluctance: eyes that do not perceive, and ears that do not hear, even until this very day.”
യഥാ ലിഖിതമ് ആസ്തേ, ഘോരനിദ്രാലുതാഭാവം ദൃഷ്ടിഹീനേ ച ലോചനേ| കർണൗ ശ്രുതിവിഹീനൗ ച പ്രദദൗ തേഭ്യ ഈശ്വരഃ||
9 And David says: “Let their table become like a snare, and a deception, and a scandal, and a retribution for them.
ഏതേസ്മിൻ ദായൂദപി ലിഖിതവാൻ യഥാ, അതോ ഭുക്ത്യാസനം തേഷാമ് ഉന്മാഥവദ് ഭവിഷ്യതി| വാ വംശയന്ത്രവദ് ബാധാ ദണ്ഡവദ് വാ ഭവിഷ്യതി||
10 Let their eyes be obscured, so that they may not see, and so that they may bow down their backs always.”
ഭവിഷ്യന്തി തഥാന്ധാസ്തേ നേത്രൈഃ പശ്യന്തി നോ യഥാ| വേപഥുഃ കടിദേശസ്യ തേഷാം നിത്യം ഭവിഷ്യതി||
11 Therefore, I say: Have they stumbled in such a way that they should fall? Let it not be so! Instead, by their offense, salvation is with the Gentiles, so that they may be a rival to them.
പതനാർഥം തേ സ്ഖലിതവന്ത ഇതി വാചം കിമഹം വദാമി? തന്ന ഭവതു കിന്തു താൻ ഉദ്യോഗിനഃ കർത്തും തേഷാം പതനാദ് ഇതരദേശീയലോകൈഃ പരിത്രാണം പ്രാപ്തം|
12 Now if their offense is the riches of the world, and if their diminution is the riches of the Gentiles, how much more is their fullness?
തേഷാം പതനം യദി ജഗതോ ലോകാനാം ലാഭജനകമ് അഭവത് തേഷാം ഹ്രാസോഽപി യദി ഭിന്നദേശിനാം ലാഭജനകോഽഭവത് തർഹി തേഷാം വൃദ്ധിഃ കതി ലാഭജനികാ ഭവിഷ്യതി?
13 For I say to you Gentiles: Certainly, as long as I am an Apostle to the Gentiles, I will honor my ministry,
അതോ ഹേ അന്യദേശിനോ യുഷ്മാൻ സമ്ബോധ്യ കഥയാമി നിജാനാം ജ്ഞാതിബന്ധൂനാം മനഃസൂദ്യോഗം ജനയൻ തേഷാം മധ്യേ കിയതാം ലോകാനാം യഥാ പരിത്രാണം സാധയാമി
14 in such a way that I might provoke to rivalry those who are my own flesh, and so that I may save some of them.
തന്നിമിത്തമ് അന്യദേശിനാം നികടേ പ്രേരിതഃ സൻ അഹം സ്വപദസ്യ മഹിമാനം പ്രകാശയാമി|
15 For if their loss is for the reconciliation of the world, what could their return be for, except life out of death?
തേഷാം നിഗ്രഹേണ യദീശ്വരേണ സഹ ജഗതോ ജനാനാം മേലനം ജാതം തർഹി തേഷാമ് അനുഗൃഹീതത്വം മൃതദേഹേ യഥാ ജീവനലാഭസ്തദ്വത് കിം ന ഭവിഷ്യതി?
16 For if the first-fruit has been sanctified, so also has the whole. And if the root is holy, so also are the branches.
അപരം പ്രഥമജാതം ഫലം യദി പവിത്രം ഭവതി തർഹി സർവ്വമേവ ഫലം പവിത്രം ഭവിഷ്യതി; തഥാ മൂലം യദി പവിത്രം ഭവതി തർഹി ശാഖാ അപി തഥൈവ ഭവിഷ്യന്തി|
17 And if some of the branches are broken, and if you, being a wild olive branch, are grafted on to them, and you become a partaker of the root and of the fatness of the olive tree,
കിയതീനാം ശാഖാനാം ഛേദനേ കൃതേ ത്വം വന്യജിതവൃക്ഷസ്യ ശാഖാ ഭൂത്വാ യദി തച്ഛാഖാനാം സ്ഥാനേ രോപിതാ സതി ജിതവൃക്ഷീയമൂലസ്യ രസം ഭുംക്ഷേ,
18 do not glorify yourself above the branches. For though you glory, you do not support the root, but the root supports you.
തർഹി താസാം ഭിന്നശാഖാനാം വിരുദ്ധം മാം ഗർവ്വീഃ; യദി ഗർവ്വസി തർഹി ത്വം മൂലം യന്ന ധാരയസി കിന്തു മൂലം ത്വാം ധാരയതീതി സംസ്മര|
19 Therefore, you would say: The branches were broken off, so that I might be grafted on.
അപരഞ്ച യദി വദസി മാം രോപയിതും താഃ ശാഖാ വിഭന്നാ അഭവൻ;
20 Well enough. They were broken off because of unbelief. But you stand on faith. So do not choose to savor what is exalted, but instead be afraid.
ഭദ്രമ്, അപ്രത്യയകാരണാത് തേ വിഭിന്നാ ജാതാസ്തഥാ വിശ്വാസകാരണാത് ത്വം രോപിതോ ജാതസ്തസ്മാദ് അഹങ്കാരമ് അകൃത്വാ സസാധ്വസോ ഭവ|
21 For if God has not spared the natural branches, perhaps also he might not spare you.
യത ഈശ്വരോ യദി സ്വാഭാവികീഃ ശാഖാ ന രക്ഷതി തർഹി സാവധാനോ ഭവ ചേത് ത്വാമപി ന സ്ഥാപയതി|
22 So then, notice the goodness and the severity of God. Certainly, toward those who have fallen, there is severity; but toward you, there is the goodness of God, if you remain in goodness. Otherwise, you also will be cut off.
ഇത്യത്രേശ്വരസ്യ യാദൃശീ കൃപാ താദൃശം ഭയാനകത്വമപി ത്വയാ ദൃശ്യതാം; യേ പതിതാസ്താൻ പ്രതി തസ്യ ഭയാനകത്വം ദൃശ്യതാം, ത്വഞ്ച യദി തത്കൃപാശ്രിതസ്തിഷ്ഠസി തർഹി ത്വാം പ്രതി കൃപാ ദ്രക്ഷ്യതേ; നോ ചേത് ത്വമപി തദ്വത് ഛിന്നോ ഭവിഷ്യസി|
23 Moreover, if they do not remain in unbelief, they will be grafted on. For God is able to graft them on again.
അപരഞ്ച തേ യദ്യപ്രത്യയേ ന തിഷ്ഠന്തി തർഹി പുനരപി രോപയിഷ്യന്തേ യസ്മാത് താൻ പുനരപി രോപയിതുമ് ഇശ്വരസ്യ ശക്തിരാസ്തേ|
24 So if you have been cut off from the wild olive tree, which is natural to you, and, contrary to nature, you are grafted on to the good olive tree, how much more shall those who are the natural branches be grafted on to their own olive tree?
വന്യജിതവൃക്ഷസ്യ ശാഖാ സൻ ത്വം യദി തതശ്ഛിന്നോ രീതിവ്യത്യയേനോത്തമജിതവൃക്ഷേ രോപിതോഽഭവസ്തർഹി തസ്യ വൃക്ഷസ്യ സ്വീയാ യാഃ ശാഖാസ്താഃ കിം പുനഃ സ്വവൃക്ഷേ സംലഗിതും ന ശക്നുവന്തി?
25 For I do not want you to be ignorant, brothers, of this mystery (lest you seem wise only to yourselves) that a certain blindness has occurred in Israel, until the fullness of the Gentiles has arrived.
ഹേ ഭ്രാതരോ യുഷ്മാകമ് ആത്മാഭിമാനോ യന്ന ജായതേ തദർഥം മമേദൃശീ വാഞ്ഛാ ഭവതി യൂയം ഏതന്നിഗൂഢതത്ത്വമ് അജാനന്തോ യന്ന തിഷ്ഠഥ; വസ്തുതോ യാവത്കാലം സമ്പൂർണരൂപേണ ഭിന്നദേശിനാം സംഗ്രഹോ ന ഭവിഷ്യതി താവത്കാലമ് അംശത്വേന ഇസ്രായേലീയലോകാനാമ് അന്ധതാ സ്ഥാസ്യതി;
26 And in this way, all of Israel may be saved, just as it was written: “From Zion shall arrive he who delivers, and he shall turn impiety away from Jacob.
പശ്ചാത് തേ സർവ്വേ പരിത്രാസ്യന്തേ; ഏതാദൃശം ലിഖിതമപ്യാസ്തേ, ആഗമിഷ്യതി സീയോനാദ് ഏകോ യസ്ത്രാണദായകഃ| അധർമ്മം യാകുബോ വംശാത് സ തു ദൂരീകരിഷ്യതി|
27 And this will be my covenant for them, when I will take away their sins.”
തഥാ ദൂരീകരിഷ്യാമി തേഷാം പാപാന്യഹം യദാ| തദാ തൈരേവ സാർദ്ധം മേ നിയമോഽയം ഭവിഷ്യതി|
28 Certainly, according to the Gospel, they are enemies for your sake. But according to the election, they are most beloved for the sake of the fathers.
സുസംവാദാത് തേ യുഷ്മാകം വിപക്ഷാ അഭവൻ കിന്ത്വഭിരുചിതത്വാത് തേ പിതൃലോകാനാം കൃതേ പ്രിയപാത്രാണി ഭവന്തി|
29 For the gifts and the call of God are without regret.
യത ഈശ്വരസ്യ ദാനാദ് ആഹ്വാനാഞ്ച പശ്ചാത്താപോ ന ഭവതി|
30 And just as you also, in times past, did not believe in God, but now you have obtained mercy because of their unbelief,
അതഏവ പൂർവ്വമ് ഈശ്വരേഽവിശ്വാസിനഃ സന്തോഽപി യൂയം യദ്വത് സമ്പ്രതി തേഷാമ് അവിശ്വാസകാരണാദ് ഈശ്വരസ്യ കൃപാപാത്രാണി ജാതാസ്തദ്വദ്
31 so also have these now not believed, for your mercy, so that they might obtain mercy also.
ഇദാനീം തേഽവിശ്വാസിനഃ സന്തി കിന്തു യുഷ്മാഭി ർലബ്ധകൃപാകാരണാത് തൈരപി കൃപാ ലപ്സ്യതേ|
ഈശ്വരഃ സർവ്വാൻ പ്രതി കൃപാം പ്രകാശയിതും സർവ്വാൻ അവിശ്വാസിത്വേന ഗണയതി| (eleēsē g1653)
33 Oh, the depths of the richness of the wisdom and knowledge of God! How incomprehensible are his judgments, and how unsearchable are his ways!
അഹോ ഈശ്വരസ്യ ജ്ഞാനബുദ്ധിരൂപയോ ർധനയോഃ കീദൃക് പ്രാചുര്യ്യം| തസ്യ രാജശാസനസ്യ തത്ത്വം കീദൃഗ് അപ്രാപ്യം| തസ്യ മാർഗാശ്ച കീദൃഗ് അനുപലക്ഷ്യാഃ|
34 For who has known the mind of the Lord? Or who has been his counselor?
പരമേശ്വരസ്യ സങ്കൽപം കോ ജ്ഞാതവാൻ? തസ്യ മന്ത്രീ വാ കോഽഭവത്?
35 Or who first gave to him, so that repayment would be owed?
കോ വാ തസ്യോപകാരീ ഭൃത്വാ തത്കൃതേ തേന പ്രത്യുപകർത്തവ്യഃ?
