Psalms 94

1 A Psalm of David himself. The Fourth Sabbath. The Lord is the God of retribution. The God of retribution acts in order to deliver.

ای خداوند، ای خدای انتقام گیرنده، قدرتت را نشان بده.

2 Lift yourself up, for you judge the earth. Repay the arrogant with retribution.

ای داور جهان، برخیز و متکبران را به سزای اعمالشان برسان.

3 How long will sinners, O Lord, how long will sinners glory?

گناهکاران تا به کی پیروز و سرافراز خواهند بود؟

4 How long will they utter and speak iniquity? How long will all who work injustice speak out?

همهٔ بدکاران، گستاخ و ستمگر هستند و حرفهای ناروا می‌زنند.

5 They have humiliated your people, O Lord, and they have harassed your inheritance.

قوم تو را از بین می‌برند و بر بندگانت ظلم می‌کنند.

6 They have executed the widow and the new arrival, and they have slaughtered the orphan.

بیوه‌زنان و غریبان و یتیمان را می‌کشند.

7 And they have said, “The Lord will not see, nor will the God of Jacob understand.”

این ستمکاران می‌گویند: «خداوند ما را نمی‌بیند و خدای یقعوب متوجهٔ کارهای ما نمی‌شود.»

8 Understand, you senseless ones among the people. And be wise at last, you foolish ones.

ای قوم من، چرا اینقدر نادان هستید؟ کِی عاقل خواهید شد؟

9 He who formed the ear, will he not hear? And he who forged the eye, does he not look closely?

آیا خدا که به ما گوش داده است، خودش نمی‌شنود؟ او که به ما چشم داده است، آیا نمی‌بیند؟

10 He who chastises nations, he who teaches man knowledge, will he not rebuke?

او که همهٔ قومها را مجازات می‌کند، آیا شما را مجازات نخواهد کرد؟ او که همه چیز را به انسان می‌آموزد، آیا نمی‌داند که شما چه می‌کنید؟

11 The Lord knows the thoughts of men: that these are in vain.

خداوند از افکار انسان آگاه است و می‌داند که آنها پوچ و بی‌ارزش‌اند.

12 Blessed is the man whom you will instruct, O Lord. And you will teach him from your law.

خوشا به حال کسی که تو، ای خداوند، او را تأدیب می‌کنی و قوانین خود را به او می‌آموزی.

13 So may you soothe him from the evil days, until a pit may be dug for sinners.

چنین شخصی، در روزهایی که تو گناهکاران را گرفتار می‌سازی و نابود می‌کنی، آسوده‌خاطر و در امان خواهد بود.

14 For the Lord will not drive away his people, and he will not abandon his inheritance,

خداوند قوم برگزیدهٔ خود را ترک نخواهد کرد و ایشان را از یاد نخواهد برد.

15 even until the time when justice is being converted into judgment, and when those who are close to justice are all those who are upright of heart.

بار دیگر داوری از روی عدل و انصاف اجرا خواهد شد و همهٔ درستکاران از آن پشتیبانی خواهند کرد.

16 Who will rise up with me against the malignant? Or who will stand with me against the workers of iniquity?

کیست که به طرفداری از من برخیزد و در مقابل گناهکاران ایستادگی کند؟ چه کسی حاضر است با من علیه بدکاران بجنگد؟

17 Except that the Lord assisted me, my soul almost would have dwelt in Hell. (questioned)

اگر خداوند مددکار من نمی‌بود به‌زودی از بین می‌رفتم.

18 If ever I said, “My foot is slipping,” then your mercy, O Lord, assisted me.

وقتی فریاد زدم که پاهایم می‌لغزند! تو، ای خداوند پر محبت، به فریادم رسیدی و دست مرا گرفتی.

19 According to the multitude of my sorrows in my heart, your consolations have given joy to my soul.

هنگامی که فکرم ناراحت و دلم بی‌قرار است، ای خداوند، تو مرا دلداری می‌دهی و به من آسودگی خاطر می‌بخشی.

20 Does the seat of iniquity adhere to you, you who contrive hardship within a commandment?

آیا حکمرانان شرور از حمایت تو برخوردار خواهند بود که به نام قانون هر نوع ظلمی را مرتکب می‌شوند؟

21 They will hunt down the soul of the just, and they will condemn innocent blood.

آنها علیه درستکاران توطئه می‌چینند و بی‌گناهان را به مرگ محکوم می‌کنند.

22 And the Lord has been made into a refuge for me, and my God into the assistance of my hope.

اما خداوند صخره و پناهگاه من است و مرا از هر گزندی حفظ می‌کند.

23 And he will repay them their iniquity, and he will destroy them in their malice. The Lord our God will utterly destroy them.

خداوند، شریران و بدکاران را به سزای اعمالشان خواهد رسانید و آنها را از بین خواهد برد. آری، خداوند، خدای ما، ایشان را نابود خواهد کرد.