برای رهبر سرایندگان: در مایۀ گیتّیت. مزمور پسران قورَح. ای خداوند لشکرهای آسمان، چه دلپذیر است خانهٔ تو! |
دلم هوای صحنهای تو را کرده است! تمام وجودم مشتاق ملاقات توست، ای خدای زنده! |
ای خداوند لشکرهای آسمان که پادشاه من هستی! در کنار مذبحهای خانهٔ تو، حتی گنجشکها نیز برای خود خانه یافتهاند و پرستوها آشیانه ساختهاند تا بچههای خود را در آن بگذارند. |
خوشا به حال آنانی که در خانهٔ تو ساکنند و پیوسته تو را سپاس میگویند! |
خوشا به حال کسانی که از تو قوت مییابند و از صمیم قلب تو را پیروی میکنند. |
وقتی آنان از بیابان خشک عبور کنند در آنجا چشمهها به وجود خواهند آورد و باران رحمت و برکات بر آن زمین خواهد بارید. |
آنان از قدرت به قدرت منتقل خواهند شد و سرانجام بر کوه صهیون در حضور تو، ای خدا خواهند ایستاد. |
ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، دعای مرا اجابت فرما! ای خدای یعقوب، تقاضای مرا بشنو! |
ای خدایی که سپر ما هستی، بر پادشاه برگزیدهٔ خود نظر لطف بیفکن. |
یک روز در صحنهای خانهٔ تو بودن بهتر است از هزار سال در هر جای دیگر در این دنیا! نوکری در خانهٔ تو را بیشتر میپسندم تا اربابی در کاخهای شریران. |
زیرا تو ای خداوند، نور ما هستی! تو حافظ و نگهدارندهٔ ما هستی! تو به ما فیض و جلال خواهی داد و هیچ چیز نیکو را منع نخواهی کرد از آنانی که به راستی عمل میکنند. |
ای خداوند لشکرهای آسمان، خوشا به حال کسی که بر تو توکل دارد! |