Psalms 69
1 Unto the end. For those who will be changed: of David. Save me, O God, for the waters have entered, even to my soul.
Frelsaðu mig, ó Guð, því að vatnið hækkar sífellt
2 I have become stuck in a deep quagmire, and there is no firm footing. I have arrived at the height of the sea, and a tempest has overwhelmed me.
og ég sekk æ dýpra í þessa botnlausu leðju.
3 I have endured hardships, while crying out. My jaws have become hoarse; my eyes have failed. Meanwhile, I hope in my God.
Ég er útgrátinn og örmagna, hálsinn þurr og sár og augun þrútin. Góði Guð, bjargaðu mér!
4 Those who hate me without cause have been multiplied beyond the hairs of my head. My enemies, who persecuted me unjustly, have been strengthened. Then I was required to pay for what I did not take.
Þeir eru margir sem hata mig að ástæðulausu, fjöldi manna sem brugga mér banaráð. Þó er ég saklaus. Þeir heimta að ég bæti það sem ég hef ekki brotið!
5 O God, you know my foolishness, and my offenses have not been hidden from you.
Ó, Guð, þú þekkir heimsku mína og syndir.
6 Let those who wait for you, O Lord, the Lord of hosts, not be shamed in me. Let those who seek you, O God of Israel, not be confounded over me.
Drottinn Guð, þú sem ræður hersveitum himnanna, láttu mig ekki verða til hneykslunar þeim sem treysta þér. Þú Guð Ísraels, forðaðu mér frá því að valda þeim vonbrigðum,
7 For because of you, I have endured reproach; confusion has covered my face.
þó svo að þín vegna sé ég hæddur og smáður.
8 I have become a stranger to my brothers and a sojourner to the sons of my mother.
Jafnvel bræður mínir sniðganga mig!
9 For zeal for your house has consumed me, and the reproaches of those who reproached you have fallen upon me.
Guð, þú ert í huga mér öllum stundum og um musteri þitt hugsa ég. Og vegna þess að ég held uppi málstað þínum, hata þeir mig, rétt eins og þig.
10 And I covered my soul with fasting, and it has become a reproach to me.
Ég hef fastað og iðrast frammi fyrir þér, en þeir hæddu mig engu að síður.
11 And I put on a haircloth as my garment, and I became a parable to them.
Ég klæddist hærusekk – tákni auðmýktar og iðrunar – og þá ortu þeir um mig níðvísu!
12 Those who sat at the gate spoke against me, and those who drank wine made me their song.
Ég er nýjasta fréttin í bænum og jafnvel rónarnir spotta mig!
13 But as for me, truly, my prayer is to you, O Lord. This time has pleased you well, O God. In the multitude of your mercy, in the truth of your salvation, hear me.
En ég held áfram að biðja til þín, Drottinn, og gefst ekki upp, því að þú hlustar! Svaraðu mér með blessun þinni og miskunnaðu mér.
14 Rescue me from the quagmire, so that I may not become trapped. Free me from those who hate me and from deep waters.
Dragðu mig upp úr leðjunni, Drottinn, ég finn að ég er að sökkva! Forðaðu mér frá óvinum mínum, úr þessum hræðilega pytti!
15 Do not allow the tempest of water to submerge me, nor the deep to absorb me. And do not allow the well to close in on me.
Láttu ekki flóðið taka mig, hringiðuna svelgja mig!
16 Hear me, O Lord, for your mercy is kind. Look upon me, according to the fullness of your compassion.
Ó, Drottinn, svaraðu bænum mínum, vegna gæsku þinnar og náðar við mig.
17 And do not turn your face away from your servant, for I am in trouble: heed me quickly.
Snúðu ekki við mér bakinu, því að ég er í nauðum staddur! Flýttu þér! Komdu og frelsaðu mig!
18 Attend to my soul, and free it. Rescue me, because of my enemies.
Drottinn, komdu og bjargaðu mér! Leystu mig undan ofríki óvina minna.
19 You know my reproach, and my confusion, and my reverence.
Þú sérð þá og þekkir háðsglósur þeirra, hvernig þeir níða mig niður.
20 All those who trouble me are in your sight; my heart has anticipated reproach and misery. And I sought for one who might grieve together with me, but there was no one, and for one who might console me, and I found no one.
Háðsyrði þeirra hafa sært mig djúpu sári og andi minn örmagnast. Ó, ef einhver hefði sýnt mér samúð og einhver viljað hugga mig!
21 And they gave me gall for my food. And in my thirst, they gave me vinegar to drink.
Þeir færðu mér eitraðan mat – malurt – og edik við þorstanum.
22 Let their table be a snare before them, and a retribution, and a scandal.
Verði gleði þeirra að sorg og friður þeirra að skelfingu.
23 Let their eyes be darkened, so that they may not see, and may their back always be crooked.
Myrkur komi yfir þá, blinda og ringulreið.
24 Pour out your indignation upon them, and may the fury of your anger take hold of them.
Reiði þín upptendrist gegn þeim og eldur þinn tortími þeim.
25 May their dwelling place be deserted, and may there be no one who dwells in their tabernacles.
Leggðu hús þeirra í rúst svo að þar búi enginn framar.
26 For they persecuted whomever you struck. And they have added to the grief of my wounds.
Því að þeir ofsækja þann sem þú hefur slegið og hlæja að kvöl þess sem þú hefur gegnumstungið.
27 Assign an iniquity upon their iniquity, and may they not enter into your justice.
Skráðu hjá þér allar syndir þeirra, já láttu enga gleymast.
28 Delete them from the Book of the Living, and let them not be written down with the just.
Strikaðu þá út af listanum yfir þá sem fá að lifa, leyfðu þeim ekki að njóta lífsins með réttlátum.
29 I am poor and sorrowful, but your salvation, O God, has taken me up.
Ó, Guð, frelsaðu mig úr þessari neyð! Ég veit að þú munt bjarga mér!
30 I will praise the name of God with a canticle, and I will magnify him with praise.
Ég lofa Guð í ljóði, mikla hann með lofsöng.
31 And it will please God more than a new calf producing horns and hoofs.
Það mun gleðja hann meira en margs konar fórnir.
32 Let the poor see and rejoice. Seek God, and your soul will live.
Hinir auðmjúku munu sjá að Drottinn hjálpar mér og þeir munu gleðjast. Já, gleðjist, þið sem leitið Guðs!
33 For the Lord has heard the poor, and he has not despised his prisoners.
Því að Drottinn heyrir hróp hinna snauðu, og snýr ekki við þeim bakinu.
34 Let the heavens and the earth praise him: the sea, and everything that crawls in it.
Himinn og jörð, lofið Drottin, og hafið og allt sem í því er!
35 For God will save Zion, and the cities of Judah will be built up. And they will dwell there, and they will acquire it by inheritance.
Því að Guð mun frelsa Jerúsalem og endurreisa borgirnar í Júda og þjóð hans mun búa við öryggi.
36 And the offspring of his servants will possess it; and those who love his name will dwell in it.
Börnin munu erfa landið og þeir sem elska Drottin njóta þar friðar og velgengni.
