Psalms 38

1 A Psalm of David, in commemoration of the Sabbath. O Lord, do not rebuke me in your fury, nor chastise me in your wrath.

مزمور داوود. از خدا می‌خواهد او را به یاد آورد. ای خداوند، هنگامی که غضبناک و خشمگین هستی مرا تنبیه نکن.

2 For your arrows have been driven into me, and your hand has been confirmed over me.

تیرهای تو در بدنم فرو رفته و از ضرب دست تو به خاک افتاده‌ام.

3 There is no health in my flesh before the face of your wrath. There is no peace for my bones before the face of my sins.

در اثر خشم تو جای سالمی در بدنم نمانده؛ به سبب گناهم استخوانهایم در هم کوبیده شده‌اند.

4 For my iniquities have walked over my head, and they have been like a heavy burden weighing upon me.

تقصیراتم از سرم گذشته‌اند و همچون باری گران بر من سنگینی می‌کنند.

5 My sores have putrefied and been corrupted before the face of my foolishness.

به سبب حماقتم، زخمهایم متعفن و چرکین شده‌اند.

6 I have become miserable, and I have been bent down, even to the end. I have walked with contrition all day long.

به خود می‌پیچم و به کلی خمیده شده‌ام. تمام روز می‌نالم و به این سو و آن سو می‌روم.

7 For my loins have been filled with illusions, and there is no health in my flesh.

از شدت تب می‌سوزم و جای سالمی در بدنم نمانده است.

8 I have been afflicted and greatly humbled. I bellowed from the groaning of my heart.

تاب تحمل خود را از دست داده‌ام و به کلی از پای افتاده‌ام؛ غم، دلم را گرفته و از شدت درد می‌نالم.

9 O Lord, all my desire is before you, and my groaning before you has not been hidden.

خداوندا، تمام آرزوهایم را می‌دانی؛ آه و نالهٔ من از تو پوشیده نیست.

10 My heart has been disturbed. My strength has abandoned me, and the light of my eyes has abandoned me, and it is not with me.

قلب من به شدت می‌تپد، قوتم از بین رفته و چشمانم کم نور شده است.

11 My friends and my neighbors have drawn near and stood against me. And those who were next to me stood far apart. And those who sought my soul used violence.

دوستان و رفقایم به سبب این بلایی که بر من عارض شده، از من فاصله می‌گیرند و همسایگانم از من دوری می‌کنند.

12 And those who sought evil accusations against me were speaking emptiness. And they practiced deceitfulness all day long.

آنانی که قصد جانم را دارند، برایم دام می‌گذارند و کسانی که در صدد آزارم هستند، به مرگ تهدیدم می‌کنند و تمام روز علیه من نقشه می‌کشند.

13 But, like someone deaf, I did not hear. And I was like someone mute, not opening his mouth.

من همچون شخص کری هستم که نمی‌تواند بشنود، مانند شخص لالی هستم که نمی‌تواند سخن بگوید.

14 And I became like a man who does not hear, and who has no reproofs in his mouth.

مثل کسی هستم که به سبب کری قادر نیست پاسخ دهد.

15 For in you, Lord, I have hoped. You will listen to me, O Lord my God.

ای خداوند، امیدوارم و یقین دارم که تو به من پاسخ خواهی داد.

16 For I said, “Lest at any time, my enemies might rejoice over me,” and, “While my feet are being shaken, they have spoken great things against me.”

نگذار دشمنانم به ناکامی من بخندند و وقتی می‌افتم خود را برتر از من بدانند.

17 For I have been prepared for scourges, and my sorrow is ever before me.

نزدیک است از پای درآیم؛ این درد، دائم مرا عذاب می‌دهد.

18 For I will announce my iniquity, and I will think about my sin.

من به گناهانم اعتراف می‌کنم و از کردار خود غمگین و پشیمانم.

19 But my enemies live, and they have been stronger than me. And those who have wrongfully hated me have been multiplied.

دشمنانم سالم و نیرومند هستند؛ کسانی که از من نفرت دارند بسیارند.

20 Those who render evil for good have dragged me down, because I followed goodness.

آنها خوبی مرا با بدی پاسخ می‌دهند؛ با من مخالفت می‌ورزند زیرا من کوشش می‌کنم کار نیک انجام دهم.

21 Do not forsake me, O Lord my God. Do not depart from me.

خداوندا، مرا تنها نگذار؛ ای خدای من، از من دور نباش.

22 Be attentive to my help, O Lord, the God of my salvation.

ای خداوند، تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی، به کمکم بشتاب!