Psalms 137

1 A Psalm of David: to Jeremiah. Above the rivers of Babylon, there we sat and wept, while we remembered Zion.

Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

2 By the willow trees, in their midst, we hung up our instruments.

Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

3 For, in that place, those who led us into captivity questioned us about the words of the songs. And those who carried us away said: “Sing us a hymn from the songs of Zion.”

Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

4 How can we sing a song of the Lord in a foreign land?

Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

5 If I ever forget you, Jerusalem, let my right hand be forgotten.

Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

6 May my tongue adhere to my jaws, if I do not remember you, if I do not set Jerusalem first, as the beginning of my joy.

Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

7 O Lord, call to mind the sons of Edom, in the day of Jerusalem, who say: “Despoil it, despoil it, even to its foundation.”

Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

8 O daughter of Babylon, have pity. Blessed is he who will repay you with your payment, which you have paid to us.

Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

9 Blessed is he who will take hold of your little ones and dash them against the rock.

Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!