Psalms 105
1 Alleluia. Confess to the Lord, and invoke his name. Announce his works among the nations.
Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар, Униң намини чақирип илтиҗа қилиңлар, Униң қилғанлирини хәлиқләр арисида аян қилиңлар!
2 Sing to him, and sing psalms to him. Describe all his wonders.
Униңға нахшилар ейтип, Уни күйләңлар; Униң пүткүл карамәт мөҗизилири үстидә сеғинип ойлиниңлар.
3 Be praised in his holy name. Let the heart of those who seek the Lord rejoice.
Муқәддәс намидин пәхирлинип даңлаңлар, Пәрвәрдигарни издигүчиләрниң көңли шатлансун!
4 Seek the Lord, and be confirmed. Seek his face always.
Пәрвәрдигарни һәмдә Униң күчини издәңлар, Дидар-һозурини тохтимай издәңлар.
5 Remember his miracles, which he has done, his portents and the judgments of his mouth:
Униң яратқан мөҗизилирини, Карамәт-аламәтлирини һәм ағзидин чиққан һөкүмлирини әстә тутуңлар,
6 you offspring of Abraham his servant, you sons of Jacob his elect.
И Униң қули Ибраһим нәсли, Өзи таллиғанлири, Яқупниң оғуллири!
7 He is the Lord our God. His judgments are throughout the entire earth.
У, Пәрвәрдигар — Худайимиз, Униң һөкүмлири пүткүл йәр йүзидидур.
8 He has remembered his covenant for all ages: the word that he entrusted to a thousand generations,
Өзи түзгән әһдисини әбәдий ядида тутиду — — Бу Униң миң әвлатқичә вәдишләшкән сөзидур, —
9 which he assigned to Abraham, and his oath to Isaac.
Йәни Ибраһим билән түзгән әһдиси, Исһаққа ичкән қәсимидур.
10 And he stationed the same for Jacob with a precept, and for Israel with an eternal testament,
У буни Яқупқиму низам дәп җәзмләштүрди, Исраилға әбәдий әһдә қилип берип: —
11 saying: To you, I will give the land of Canaan, the allotment of your inheritance.
«Саңа Қанаан зиминини беримән, Уни мирасиң болған несивәң қилимән», — деди,
12 Though they may have been but a small number, very few and foreigners there,
— Гәрчә шу чағда уларниң сани аз, Етиварға елинмиған, шу йәрдики мусапирлар болсиму.
13 and though they passed from nation to nation, and from one kingdom to another people,
Улар у жуттин бу жутқа, Бу әлдин у қәбилигә кезип жүрди;
14 he allowed no man to harm them, and he reproved kings on their behalf.
У һеч кимниң уларни езишигә йол қоймиди, Уларни дәп падишаларғиму тәнбиһ берип: —
15 Do not be willing to touch my Christ, and do not be willing to malign my prophets.
Мән мәсиһ қилғанлиримға тәгмә, Пәйғәмбәрлиримгә яман иш қилма! — деди.
16 And he called a famine upon the land, and he crushed every foundation of the bread.
У әшу жутқа ачарчилиқни буйруди, Тирәк болған аш-нанни қурутувәтти.
17 He sent a man before them: Joseph, who had been sold as a slave.
У улардин бурун бир адәмни әвәткән еди, Йүсүп қул қилип сетилған еди.
18 They humbled his feet in shackles; the iron pierced his soul,
Униң путлири зәнҗирдә ағриди, Униң җени төмүргә кирип қисилди;
19 until his word arrived. The eloquence of the Lord inflamed him.
Шундақла та өзигә ейтилған вәһий әмәлгә ашурулғичә, Пәрвәрдигарниң сөз-калами уни синап тавлиди;
20 The king sent and released him; he was the ruler of the people, and he dismissed him.
Пирәвн адәмлирини әвәтип уни бошатқузди, Қовмларниң һөкүмдари уни һөрлүккә чиқарди.
21 He established him as master of his house and ruler of all his possessions,
Уни өз ордисиға ғоҗидар қилип қойди, Пүтүн мал-мүлкигә башлиқ қилип тайинлап,
22 so that he might instruct his princes as himself, and teach his elders prudence.
Өз вәзирлирини униң ихтиярида болуп тәрбийилинишкә, Ақсақаллириға даналиқ үгитишкә тапшурди.
23 And Israel entered into Egypt, and Jacob became a sojourner in the land of Ham.
Шуниң билән Исраил Мисирға кәлди, Яқуплар Һамниң зиминида мусапир болуп яшиди.
24 And he helped his people greatly, and he strengthened them over their enemies.
[Пәрвәрдигар] Өз хәлқини көп нәсиллик қилип, Әзгүчилиридин күчлүк қилди.
25 He turned their heart to hate his people, and to deal deceitfully with his servants.
У [Мисирлиқларниң] қәлбидә Өз хәлқигә нәпрәт һасил қилди, Уларни Өз қуллириға һейлә-микирлик болушқа майил қилди.
26 He sent Moses, his servant, and Aaron, the one whom he chose.
У Өз қули болған Мусани, Өзиниң таллиғини Һарунни йоллиди.
27 He placed with them signs of his word, and portents in the land of Ham.
Улар [Мисирда] илаһий аламәтләрни аян қилип, Һам зиминида униң мөҗизилирини орнатти.
28 He sent darkness and made it conceal, and he did not afflict them with his speech.
Пәрвәрдигар қараңғулуқни әвәтип, [Зиминни] зулмәткә қаплитивәтти; [Мисирлиқлар] Униң әмригә қарши турған әмәсму?
29 He turned their waters into blood, and he slaughtered their fish.
У уларниң сулирини қанға айландурди, Белиқлирини қурутивәтти.
30 Their land brought forth frogs, even in the inner chambers of their kings.
Уларниң йәрлирини миж-миж пақилар басти, Шаһ-әмирлириниң һуҗрилириғиму улар толуп кәтти.
31 He spoke, and there came forth common flies and gnats, in every region.
У бир сөз биләнла, ғуж-ғуж чивинлар бесип кәлди; Һәммә булуң-пучқақларда ғиң-ғиң учар чүмүлиләр.
32 He gave them a shower of hail and a burning fire, in the same land.
У ямғурниң орниға мөлдүр яғдуруп, Бу зиминға ялқунлуқ от чүшүрди.
33 And he struck their vineyards and their fig trees, and he crushed the trees of their region.
У үзүм таллирини, әнҗур дәрәқлирини урди, Зиминдики дәрәқләрни сундурувәтти.
34 He spoke, and the locust came forth, and the caterpillar, of which there was no number.
У бир сөз қилиши биләнла, чекәткиләр кәлди, Сансиз жутқур һашарәтләр мижилдап,
35 And it devoured all the grass in their land, and it consumed all the fruit of their land.
Зиминида бар болған гияларни жутувәтти, Етизларниң барлиқ һосуллирини йәп түгәтти.
36 And he struck all the first-born in their land, the first-fruits of all their labor.
[Ахирда] зиминидики барлиқ тунҗа туғулғанларни, Уларниң ғурури болған биринчи оғул балилирини қиривәтти.
37 And he led them out with silver and gold, and there was not an infirm one among their tribes.
Өз хәлқини болса, алтун-күмүчләрни көтәргүзүп чиқарди, Қәбилилиридә бирисиму жиқилип чүшүп қалғини йоқ.
38 Egypt was joyful at their departure, for the fear of them lay heavy upon them.
Уларниң чиққиниға Мисир хошал болди, Чүнки уларниң вәһимиси [Мисирлиқларға] чүшти.
39 He spread a cloud for their protection, and a fire, to give them light through the night.
У уларға булутни сайивән болушқа, Отни түндә нур болушқа бәрди.
40 They petitioned, and the quail came; and he satisfied them with the bread of heaven.
Улар сориди, У бөдиниләрни чиқарди, Уларни самавий нан билән қандурди.
41 He ruptured the rock and the waters flowed: rivers gushed in the dry land.
У ташни ярди, сулар булдуқлап чиқти; Қақаслиқта дәриядәк ақти.
42 For he had called to mind his holy word, which he kept near to his servant Abraham.
Чүнки У бәргән муқәддәс сөзини, Өз қули Ибраһимни әстә тутти.
43 And he led forth his people in exultation, and his elect in rejoicing.
У хәлқини шат-хурамлиқ билән, Өз таллиғинини шатиянә тәнтәниләр билән [азадлиққа] чиқарди.
44 And he gave them the regions of the Gentiles, and they possessed the labors of the peoples,
У уларға әлләрниң зиминлирини берип, Уларни хәлиқләрниң әҗир-меһнәтлиригә муйәссәр қилди,
45 so that they might observe his justifications, and inquire about his law.
Бу, уларниң Униң бәлгүлимилирини тутуп, Қанунлириға итаәт қилиши үчүн еди! Һәмдусана!
