Luke 22
1 Now the days of the Feast of Unleavened Bread, which is called Passover, were approaching.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਕਿਣ੍ਵਸ਼ੂਨ੍ਯਪੂਪੋਤ੍ਸਵਸ੍ਯ ਕਾਲ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ
2 And the leaders of the priests, and the scribes, were seeking a way to execute Jesus. Yet truly, they were afraid of the people.
ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾ ਅਧ੍ਯਾਯਕਾਸ਼੍ਚ ਯਥਾ ਤੰ ਹਨ੍ਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍ਤਿ ਤਥੋਪਾਯਾਮ੍ ਅਚੇਸ਼਼੍ਟਨ੍ਤ ਕਿਨ੍ਤੁ ਲੋਕੇਭ੍ਯੋ ਬਿਭ੍ਯੁਃ|
3 Then Satan entered into Judas, who was surnamed Iscariot, one of the twelve.
ਏਤਸ੍ਤਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਗਣਿਤ ਈਸ਼਼੍ਕਰਿਯੋਤੀਯਰੂਢਿਮਾਨ੍ ਯੋ ਯਿਹੂਦਾਸ੍ਤਸ੍ਯਾਨ੍ਤਃਕਰਣੰ ਸ਼ੈਤਾਨਾਸ਼੍ਰਿਤਤ੍ਵਾਤ੍
4 And he went out and was speaking with the leaders of the priests, and the magistrates, as to how he might hand him over to them.
ਸ ਗਤ੍ਵਾ ਯਥਾ ਯੀਸ਼ੁੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ ਤਥਾ ਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਂ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕੈਃ ਸੇਨਾਪਤਿਭਿਸ਼੍ਚ ਸਹ ਚਕਾਰ|
5 And they were glad, and so they made an agreement to give him money.
ਤੇਨ ਤੇ ਤੁਸ਼਼੍ਟਾਸ੍ਤਸ੍ਮੈ ਮੁਦ੍ਰਾਂ ਦਾਤੁੰ ਪਣੰ ਚਕ੍ਰੁਃ|
6 And he made a promise. And he was seeking an opportunity to hand him over, apart from the crowds.
ਤਤਃ ਸੋਙ੍ਗੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਯਥਾ ਲੋਕਾਨਾਮਗੋਚਰੇ ਤੰ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ ਤਥਾਵਕਾਸ਼ੰ ਚੇਸ਼਼੍ਟਿਤੁਮਾਰੇਭੇ|
7 Then the day of Unleavened Bread arrived, on which it was necessary to kill the Pascal lamb.
ਅਥ ਕਿਣ੍ਵਸ਼ੂਨ੍ਯਪੂਪੋਤ੍ਮਵਦਿਨੇ, ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਿਨੇ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵਸ੍ਯ ਮੇਸ਼਼ੋ ਹਨ੍ਤਵ੍ਯਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਿਨੇ
8 And he sent Peter and John, saying, “Go out, and prepare the Passover for us, so that we may eat.”
ਯੀਸ਼ੁਃ ਪਿਤਰੰ ਯੋਹਨਞ੍ਚਾਹੂਯ ਜਗਾਦ, ਯੁਵਾਂ ਗਤ੍ਵਾਸ੍ਮਾਕੰ ਭੋਜਨਾਰ੍ਥੰ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵਸ੍ਯ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣ੍ਯਾਸਾਦਯਤੰ|
9 But they said, “Where do you want us to prepare it?”
ਤਦਾ ਤੌ ਪਪ੍ਰੱਛਤੁਃ ਕੁਚਾਸਾਦਯਾਵੋ ਭਵਤਃ ਕੇੱਛਾ?
10 And he said to them: “Behold, as you are entering into the city, a certain man will meet you, carrying a pitcher of water. Follow him to the house into which he enters.
ਤਦਾ ਸੋਵਾਦੀਤ੍, ਨਗਰੇ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟੇ ਕਸ਼੍ਚਿੱਜਲਕੁਮ੍ਭਮਾਦਾਯ ਯੁਵਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸ ਯੰਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼ਤਿ ਯੁਵਾਮਪਿ ਤੰਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦਿਤ੍ਵਾ ਨਿਵੇਸ਼ਨਪਤਿਮ੍ ਇਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਦਤੰ,
11 And you shall say to the father of the household: ‘The Teacher says to you: Where is the guestroom, where I may eat the Passover with my disciples?’
ਯਤ੍ਰਾਹੰ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵਸ੍ਯ ਭੋਜ੍ਯੰ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਭੋਕ੍ਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਮਿ ਸਾਤਿਥਿਸ਼ਾਲਾ ਕੁਤ੍ਰ? ਕਥਾਮਿਮਾਂ ਪ੍ਰਭੁਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਪ੍ਰੁʼੱਛਤਿ|
12 And he will show you a large cenacle, fully furnished. And so, prepare it there.”
ਤਤਃ ਸ ਜਨੋ ਦ੍ਵਿਤੀਯਪ੍ਰਕੋਸ਼਼੍ਠੀਯਮ੍ ਏਕੰ ਸ਼ਸ੍ਤੰ ਕੋਸ਼਼੍ਠੰ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਤ੍ਰ ਭੋਜ੍ਯਮਾਸਾਦਯਤੰ|
13 And going out, they found it to be just as he had told them. And they prepared the Passover.
ਤਤਸ੍ਤੌ ਗਤ੍ਵਾ ਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯਾਨੁਸਾਰੇਣ ਸਰ੍ੱਵੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਦ੍ਵਾ ਤਤ੍ਰ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵੀਯੰ ਭੋਜ੍ਯਮਾਸਾਦਯਾਮਾਸਤੁਃ|
14 And when the hour had arrived, he sat down at table, and the twelve Apostles with him.
ਅਥ ਕਾਲ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਭਿਃ ਪ੍ਰੇਰਿਤੈਃ ਸਹ ਭੋਕ੍ਤੁਮੁਪਵਿਸ਼੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍
15 And he said to them: “With longing have I desired to eat this Passover with you, before I suffer.
ਮਮ ਦੁਃਖਭੋਗਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਯੁਭਾਭਿਃ ਸਹ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵਸ੍ਯੈਤਸ੍ਯ ਭੋਜ੍ਯੰ ਭੋਕ੍ਤੁੰ ਮਯਾਤਿਵਾਞ੍ਛਾ ਕ੍ਰੁʼਤਾ|
16 For I say to you, that from this time, I will not eat it, until it is fulfilled in the kingdom of God.”
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਦਾਮਿ, ਯਾਵਤ੍ਕਾਲਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਰਾਜ੍ਯੇ ਭੋਜਨੰ ਨ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯੇ ਤਾਵਤ੍ਕਾਲਮ੍ ਇਦੰ ਨ ਭੋਕ੍ਸ਼਼੍ਯੇ|
17 And having taken the chalice, he gave thanks, and he said: “Take this and share it among yourselves.
ਤਦਾ ਸ ਪਾਨਪਾਤ੍ਰਮਾਦਾਯ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗੁਣਾਨ੍ ਕੀਰ੍ੱਤਯਿਤ੍ਵਾ ਤੇਭ੍ਯੋ ਦਤ੍ਵਾਵਦਤ੍, ਇਦੰ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲੀਤ ਯੂਯੰ ਵਿਭਜ੍ਯ ਪਿਵਤ|
18 For I say to you, that I will not drink from the fruit of the vine, until the kingdom of God arrives.”
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਦਾਮਿ ਯਾਵਤ੍ਕਾਲਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਰਾਜਤ੍ਵਸ੍ਯ ਸੰਸ੍ਥਾਪਨੰ ਨ ਭਵਤਿ ਤਾਵਦ੍ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਫਲਰਸੰ ਨ ਪਾਸ੍ਯਾਮਿ|
19 And taking bread, he gave thanks and broke it and gave it to them, saying: “This is my body, which is given for you. Do this as a commemoration of me.”
ਤਤਃ ਪੂਪੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਈਸ਼੍ਵਰਗੁਣਾਨ੍ ਕੀਰ੍ੱਤਯਿਤ੍ਵਾ ਭਙ੍ਕ੍ਤਾ ਤੇਭ੍ਯੋ ਦਤ੍ਵਾਵਦਤ੍, ਯੁਸ਼਼੍ਮਦਰ੍ਥੰ ਸਮਰ੍ਪਿਤੰ ਯਨ੍ਮਮ ਵਪੁਸ੍ਤਦਿਦੰ, ਏਤਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਮਮ ਸ੍ਮਰਣਾਰ੍ਥੰ ਕੁਰੁਧ੍ਵੰ|
20 Similarly also, he took the chalice, after he had eaten the meal, saying: “This chalice is the new covenant in my blood, which will be shed for you.
ਅਥ ਭੋਜਨਾਨ੍ਤੇ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਪਾਤ੍ਰੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾਵਦਤ੍, ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਪਾਤਿਤੰ ਯਨ੍ਮਮ ਰਕ੍ਤੰ ਤੇਨ ਨਿਰ੍ਣੀਤਨਵਨਿਯਮਰੂਪੰ ਪਾਨਪਾਤ੍ਰਮਿਦੰ|
21 But in truth, behold, the hand of my betrayer is with me at table.
ਪਸ਼੍ਯਤ ਯੋ ਮਾਂ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸ ਮਯਾ ਸਹ ਭੋਜਨਾਸਨ ਉਪਵਿਸ਼ਤਿ|
22 And indeed, the Son of man goes according to what has been determined. And yet, woe to that man by whom he will be betrayed.”
ਯਥਾ ਨਿਰੂਪਿਤਮਾਸ੍ਤੇ ਤਦਨੁਸਾਰੇਣਾ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰਸ੍ਯ ਗਤਿ ਰ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਸ੍ਤੰ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਪੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
23 And they began to inquire among themselves, as to which of them might do this.
ਤਦਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕੋ ਜਨ ਏਤਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਤ੍ ਤੇ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਪ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁਮਾਰੇਭਿਰੇ|
24 Now there was also a contention among them, as to which of them seemed to be the greater.
ਅਪਰੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕੋ ਜਨਃ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਤ੍ਵੇਨ ਗਣਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਅਤ੍ਰਾਰ੍ਥੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵਿਵਾਦੋਭਵਤ੍|
25 And he said to them: “The kings of the Gentiles dominate them; and those who hold authority over them are called beneficent.
ਅਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਸੋਵਦਤ੍, ਅਨ੍ਯਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਰਾਜਾਨਃ ਪ੍ਰਜਾਨਾਮੁਪਰਿ ਪ੍ਰਭੁਤ੍ਵੰ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ ਦਾਰੁਣਸ਼ਾਸਨੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾਪਿ ਤੇ ਭੂਪਤਿਤ੍ਵੇਨ ਵਿਖ੍ਯਾਤਾ ਭਵਨ੍ਤਿ ਚ|
26 But it must not be so with you. Instead, whoever is greater among you, let him become the lesser. And whoever is the leader, let him become the server.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਤਥਾ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਯੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸ ਕਨਿਸ਼਼੍ਠਵਦ੍ ਭਵਤੁ, ਯਸ਼੍ਚ ਮੁਖ੍ਯੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸ ਸੇਵਕਵਦ੍ਭਵਤੁ|
27 For who is greater: he who sits at table, or he who serves? Is not he who sits at table? Yet I am in your midst as one who serves.
ਭੋਜਨੋਪਵਿਸ਼਼੍ਟਪਰਿਚਾਰਕਯੋਃ ਕਃ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਃ? ਯੋ ਭੋਜਨਾਯੋਪਵਿਸ਼ਤਿ ਸ ਕਿੰ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠੋ ਨ ਭਵਤਿ? ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ(ਅ)ਹੰ ਪਰਿਚਾਰਕਇਵਾਸ੍ਮਿ|
28 But you are those who have remained with me during my trials.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੁਯੰ ਮਮ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਕਾਲੇ ਪ੍ਰਥਮਮਾਰਭ੍ਯ ਮਯਾ ਸਹ ਸ੍ਥਿਤਾ
29 And I dispose to you, just as my Father has disposed to me, a kingdom,
ਏਤਤ੍ਕਾਰਣਾਤ੍ ਪਿਤ੍ਰਾ ਯਥਾ ਮਦਰ੍ਥੰ ਰਾਜ੍ਯਮੇਕੰ ਨਿਰੂਪਿਤੰ ਤਥਾਹਮਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਦਰ੍ਥੰ ਰਾਜ੍ਯੰ ਨਿਰੂਪਯਾਮਿ|
30 so that you may eat and drink at my table in my kingdom, and so that you may sit upon thrones, judging the twelve tribes of Israel.”
ਤਸ੍ਮਾਨ੍ ਮਮ ਰਾਜ੍ਯੇ ਭੋਜਨਾਸਨੇ ਚ ਭੋਜਨਪਾਨੇ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਵੇ ਸਿੰਹਾਸਨੇਸ਼਼ੂਪਵਿਸ਼੍ਯ ਚੇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਾਨਾਂ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਵੰਸ਼ਾਨਾਂ ਵਿਚਾਰੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਵੇ|
31 And the Lord said: “Simon, Simon! Behold, Satan has asked for you, so that he may sift you like wheat.
ਅਪਰੰ ਪ੍ਰਭੁਰੁਵਾਚ, ਹੇ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ ਪਸ਼੍ਯ ਤਿਤਉਨਾ ਧਾਨ੍ਯਾਨੀਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸ਼ੈਤਾਨ੍ ਚਾਲਯਿਤੁਮ੍ ਐੱਛਤ੍,
32 But I have prayed for you, so that your faith may not fail, and so that you, once converted, may confirm your brothers.”
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਵ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਯ ਲੋਪੋ ਯਥਾ ਨ ਭਵਤਿ ਏਤਤ੍ ਤ੍ਵਦਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਿਤੰ ਮਯਾ, ਤ੍ਵਨ੍ਮਨਸਿ ਪਰਿਵਰ੍ੱਤਿਤੇ ਚ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਣਾਂ ਮਨਾਂਸਿ ਸ੍ਥਿਰੀਕੁਰੁ|
33 And he said to him, “Lord, I am prepared to go with you, even to prison and to death.”
ਤਦਾ ਸੋਵਦਤ੍, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋਹੰ ਤ੍ਵਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਕਾਰਾਂ ਮ੍ਰੁʼਤਿਞ੍ਚ ਯਾਤੁੰ ਮੱਜਿਤੋਸ੍ਮਿ|
34 And he said, “I say to you, Peter, the rooster will not crow this day, until you have three times denied that you know me.” And he said to them,
ਤਤਃ ਸ ਉਵਾਚ, ਹੇ ਪਿਤਰ ਤ੍ਵਾਂ ਵਦਾਮਿ, ਅਦ੍ਯ ਕੁੱਕੁਟਰਵਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਤ੍ਵੰ ਮਤ੍ਪਰਿਚਯੰ ਵਾਰਤ੍ਰਯਮ੍ ਅਪਹ੍ਵੋਸ਼਼੍ਯਸੇ|
35 “When I sent you without money or provisions or shoes, did you lack anything?”
ਅਪਰੰ ਸ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਯਦਾ ਮੁਦ੍ਰਾਸਮ੍ਪੁਟੰ ਖਾਦ੍ਯਪਾਤ੍ਰੰ ਪਾਦੁਕਾਞ੍ਚ ਵਿਨਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਹਿਣਵੰ ਤਦਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਨ੍ਯੂਨਤਾਸੀਤ੍? ਤੇ ਪ੍ਰੋਚੁਃ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਨ|
36 And they said, “Nothing.” Then he said to them: “But now, let whoever has money take it, and likewise with provisions. And whoever does not have these, let him sell his coat and buy a sword.
ਤਦਾ ਸੋਵਦਤ੍ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਿਦਾਨੀਂ ਮੁਦ੍ਰਾਸਮ੍ਪੁਟੰ ਖਾਦ੍ਯਪਾਤ੍ਰੰ ਵਾ ਯਸ੍ਯਾਸ੍ਤਿ ਤੇਨ ਤਦ੍ਗ੍ਰਹੀਤਵ੍ਯੰ, ਯਸ੍ਯ ਚ ਕ੍ਰੁʼਪਾਣੋ ਨਾਸ੍ਤਿ ਤੇਨ ਸ੍ਵਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਵਿਕ੍ਰੀਯ ਸ ਕ੍ਰੇਤਵ੍ਯਃ|
37 For I say to you, that what has been written must still be fulfilled in me: ‘And he was esteemed with the wicked.’ Yet even these things about me have an end.”
ਯਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਵਦਾਮਿ, ਅਪਰਾਧਿਜਨੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਗਣਿਤਃ ਸ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਇਦੰ ਯੱਛਾਸ੍ਤ੍ਰੀਯੰ ਵਚਨੰ ਲਿਖਿਤਮਸ੍ਤਿ ਤਨ੍ਮਯਿ ਫਲਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਯਤੋ ਮਮ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧੀਯੰ ਸਰ੍ੱਵੰ ਸੇਤ੍ਸ੍ਯਤਿ|
38 So they said, “Lord, behold, there are two swords here.” But he said to them, “It is sufficient.”
ਤਦਾ ਤੇ ਪ੍ਰੋਚੁਃ ਪ੍ਰਭੋ ਪਸ਼੍ਯ ਇਮੌ ਕ੍ਰੁʼਪਾਣੌ| ਤਤਃ ਸੋਵਦਦ੍ ਏਤੌ ਯਥੇਸ਼਼੍ਟੌ|
39 And departing, he went out, according to his custom, to the Mount of Olives. And his disciples also followed him.
ਅਥ ਸ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ਵਹਿ ਰ੍ਗਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਾਚਾਰਾਨੁਸਾਰੇਣ ਜੈਤੁਨਨਾਮਾਦ੍ਰਿੰ ਜਗਾਮ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਸ਼੍ਚ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਯਯੁਃ|
40 And when he had arrived at the place, he said to them: “Pray, lest you enter into temptation.”
ਤਤ੍ਰੋਪਸ੍ਥਾਯ ਸ ਤਾਨੁਵਾਚ, ਯਥਾ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਯਾਂ ਨ ਪਤਥ ਤਦਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਧ੍ਵੰ|
41 And he was separated from them by about a stone’s throw. And kneeling down, he prayed,
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਏਕਸ਼ਰਕ੍ਸ਼਼ੇਪਾਦ੍ ਬਹਿ ਰ੍ਗਤ੍ਵਾ ਜਾਨੁਨੀ ਪਾਤਯਿਤ੍ਵਾ ਏਤਤ੍ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ,
42 saying: “Father, if you are willing, take this chalice away from me. Yet truly, let not my will, but yours, be done.”
ਹੇ ਪਿਤ ਰ੍ਯਦਿ ਭਵਾਨ੍ ਸੰਮਨ੍ਯਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਕੰਸਮੇਨੰ ਮਮਾਨ੍ਤਿਕਾਦ੍ ਦੂਰਯ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਦਿੱਛਾਨੁਰੂਪੰ ਨ ਤ੍ਵਦਿੱਛਾਨੁਰੂਪੰ ਭਵਤੁ|
43 Then an Angel appeared to him from heaven, strengthening him. And being in agony, he prayed more intensely;
ਤਦਾ ਤਸ੍ਮੈ ਸ਼ਕ੍ਤਿੰ ਦਾਤੁੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤੋ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਦਦੌ|
44 and so his sweat became like drops of blood, running down to the ground.
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸੋਤ੍ਯਨ੍ਤੰ ਯਾਤਨਯਾ ਵ੍ਯਾਕੁਲੋ ਭੂਤ੍ਵਾ ਪੁਨਰ੍ਦ੍ਰੁʼਢੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ, ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਬ੍ਰੁʼਹੱਛੋਣਿਤਬਿਨ੍ਦਵ ਇਵ ਤਸ੍ਯ ਸ੍ਵੇਦਬਿਨ੍ਦਵਃ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਂ ਪਤਿਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ|
45 And when he had risen up from prayer and had gone to his disciples, he found them sleeping out of sorrow.
ਅਥ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਤ ਉੱਥਾਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਣਾਂ ਸਮੀਪਮੇਤ੍ਯ ਤਾਨ੍ ਮਨੋਦੁਃਖਿਨੋ ਨਿਦ੍ਰਿਤਾਨ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾਵਦਤ੍
46 And he said to them: “Why are you sleeping? Rise up, pray, lest you enter into temptation.”
ਕੁਤੋ ਨਿਦ੍ਰਾਥ? ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਯਾਮ੍ ਅਪਤਨਾਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਰ੍ਥਯਧ੍ਵੰ|
47 While he was still speaking, behold, a crowd arrived. And he who is called Judas, one of the twelve, went ahead of them and approached Jesus, in order to kiss him.
ਏਤਤ੍ਕਥਾਯਾਃ ਕਥਨਕਾਲੇ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਣਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਗਣਿਤੋ ਯਿਹੂਦਾਨਾਮਾ ਜਨਤਾਸਹਿਤਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਗ੍ਰੇ ਚਲਿਤ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੋਸ਼੍ਚੁਮ੍ਬਨਾਰ੍ਥੰ ਤਦਨ੍ਤਿਕਮ੍ ਆਯਯੌ|
48 And Jesus said to him, “Judas, do you betray the Son of man with a kiss?”
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰੁਵਾਚ, ਹੇ ਯਿਹੂਦਾ ਕਿੰ ਚੁਮ੍ਬਨੇਨ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰੰ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਸਿ?
49 Then those who were around him, realizing what was about to happen, said to him: “Lord, shall we strike with the sword?”
ਤਦਾ ਯਦ੍ਯਦ੍ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਦਨੁਮਾਯ ਸਙ੍ਗਿਭਿਰੁਕ੍ਤੰ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਵਯੰ ਕਿ ਖਙ੍ਗੇਨ ਘਾਤਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ?
50 And one of them struck the servant of the high priest and cut off his right ear.
ਤਤ ਏਕਃ ਕਰਵਾਲੇਨਾਹਤ੍ਯ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਸ੍ਯ ਦਾਸਸ੍ਯ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣੰ ਕਰ੍ਣੰ ਚਿੱਛੇਦ|
51 But in response, Jesus said, “Permit even this.” And when he had touched his ear, he healed him.
ਅਧੂਨਾ ਨਿਵਰ੍ੱਤਸ੍ਵ ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸ਼੍ਰੁਤਿੰ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਸ੍ਵਸ੍ਯੰ ਚਕਾਰ|
52 Then Jesus said to the leaders of the priests, and the magistrates of the temple, and the elders, who had come to him: “Have you gone out, as if against a thief, with swords and clubs?
ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸਮੀਪਸ੍ਥਾਨ੍ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਨ੍ ਮਨ੍ਦਿਰਸ੍ਯ ਸੇਨਾਪਤੀਨ੍ ਪ੍ਰਾਚੀਨਾਂਸ਼੍ਚ ਜਗਾਦ, ਯੂਯੰ ਕ੍ਰੁʼਪਾਣਾਨ੍ ਯਸ਼਼੍ਟੀਂਸ਼੍ਚ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਮਾਂ ਕਿੰ ਚੋਰੰ ਧਰ੍ੱਤੁਮਾਯਾਤਾਃ?
53 When I was with you each day in the temple, you did not extend your hands against me. But this is your hour and that of the power of darkness.”
ਯਦਾਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਹ ਪ੍ਰਤਿਦਿਨੰ ਮਨ੍ਦਿਰੇ(ਅ)ਤਿਸ਼਼੍ਠੰ ਤਦਾ ਮਾਂ ਧਰ੍ੱਤੰ ਨ ਪ੍ਰਵ੍ਰੁʼੱਤਾਃ, ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਿਦਾਨੀਂ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮਯੋਨ੍ਧਕਾਰਸ੍ਯ ਚਾਧਿਪਤ੍ਯਮਸ੍ਤਿ|
54 And apprehending him, they led him to the house of the high priest. Yet truly, Peter followed at a distance.
ਅਥ ਤੇ ਤੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਮਹਾਯਾਜਕਸ੍ਯ ਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਨਿਨ੍ਯੁਃ| ਤਤਃ ਪਿਤਰੋ ਦੂਰੇ ਦੂਰੇ ਪਸ਼੍ਚਾਦਿਤ੍ਵਾ
55 Now as they were sitting around a fire, which had been kindled in the middle of the atrium, Peter was in their midst.
ਬ੍ਰੁʼਹਤ੍ਕੋਸ਼਼੍ਠਸ੍ਯ ਮਧ੍ਯੇ ਯਤ੍ਰਾਗ੍ਨਿੰ ਜ੍ਵਾਲਯਿਤ੍ਵਾ ਲੋਕਾਃ ਸਮੇਤ੍ਯੋਪਵਿਸ਼਼੍ਟਾਸ੍ਤਤ੍ਰ ਤੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਉਪਵਿਵੇਸ਼|
56 And when a certain woman servant had seen him sitting in its light, and had looked at him intently, she said, “This one was also with him.”
ਅਥ ਵਹ੍ਨਿਸੰਨਿਧੌ ਸਮੁਪਵੇਸ਼ਕਾਲੇ ਕਾਚਿੱਦਾਸੀ ਮਨੋ ਨਿਵਿਸ਼੍ਯ ਤੰ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਵਦਤ੍ ਪੁਮਾਨਯੰ ਤਸ੍ਯ ਸਙ੍ਗੇ(ਅ)ਸ੍ਥਾਤ੍|
57 But he denied him by saying, “Woman, I do not know him.”
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤਦ੍ ਅਪਹ੍ਨੁਤ੍ਯਾਵਾਦੀਤ੍ ਹੇ ਨਾਰਿ ਤਮਹੰ ਨ ਪਰਿਚਿਨੋਮਿ|
58 And after a little while, another one, seeing him, said, “You also are one of them.” Yet Peter said, “O man, I am not.”
ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਨ੍ਤਰੇ(ਅ)ਨ੍ਯਜਨਸ੍ਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾਬ੍ਰਵੀਤ੍ ਤ੍ਵਮਪਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਨਿਕਰਸ੍ਯੈਕਜਨੋਸਿ| ਪਿਤਰਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ ਹੇ ਨਰ ਨਾਹਮਸ੍ਮਿ|
59 And after the interval of about one hour had passed, someone else affirmed it, saying: “Truly, this one also was with him. For he is also a Galilean.”
ਤਤਃ ਸਾਰ੍ੱਧਦਣ੍ਡਦ੍ਵਯਾਤ੍ ਪਰੰ ਪੁਨਰਨ੍ਯੋ ਜਨੋ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤ੍ਯ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਏਸ਼਼ ਤਸ੍ਯ ਸਙ੍ਗੀਤਿ ਸਤ੍ਯੰ ਯਤੋਯੰ ਗਾਲੀਲੀਯੋ ਲੋਕਃ|
60 And Peter said: “Man, I do not know what you are saying.” And at once, while he was still speaking, the rooster crowed.
ਤਦਾ ਪਿਤਰ ਉਵਾਚ ਹੇ ਨਰ ਤ੍ਵੰ ਯਦ੍ ਵਦਮਿ ਤਦਹੰ ਬੋੱਧੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਮਿ, ਇਤਿ ਵਾਕ੍ਯੇ ਕਥਿਤਮਾਤ੍ਰੇ ਕੁੱਕੁਟੋ ਰੁਰਾਵ|
61 And the Lord turned around and looked at Peter. And Peter remembered the word of the Lord that he had said: “For before the rooster crows, you will deny me three times.”
ਤਦਾ ਪ੍ਰਭੁਣਾ ਵ੍ਯਾਧੁਟ੍ਯ ਪਿਤਰੇ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤੇ ਕ੍ਰੁʼਕਵਾਕੁਰਵਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਮਾਂ ਤ੍ਰਿਰਪਹ੍ਨੋਸ਼਼੍ਯਸੇ ਇਤਿ ਪੂਰ੍ੱਵੋਕ੍ਤੰ ਤਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯੰ ਪਿਤਰਃ ਸ੍ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ
62 And going out, Peter wept bitterly.
ਬਹਿਰ੍ਗਤ੍ਵਾ ਮਹਾਖੇਦੇਨ ਚਕ੍ਰਨ੍ਦ|
63 And the men who were holding him ridiculed him and beat him.
ਤਦਾ ਯੈ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਰ੍ਧ੍ਰੁʼਤਸ੍ਤੇ ਤਮੁਪਹਸ੍ਯ ਪ੍ਰਹਰ੍ੱਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ|
64 And they blindfolded him and repeatedly struck his face. And they questioned him, saying: “Prophesy! Who is it that struck you?”
ਵਸ੍ਤ੍ਰੇਣ ਤਸ੍ਯ ਦ੍ਰੁʼਸ਼ੌ ਬੱਧ੍ਵਾ ਕਪੋਲੇ ਚਪੇਟਾਘਾਤੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ, ਕਸ੍ਤੇ ਕਪੋਲੇ ਚਪੇਟਾਘਾਤੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ? ਗਣਯਿਤ੍ਵਾ ਤਦ੍ ਵਦ|
65 And blaspheming in many other ways, they spoke against him.
ਤਦਨ੍ਯਤ੍ ਤਦ੍ਵਿਰੁੱਧੰ ਬਹੁਨਿਨ੍ਦਾਵਾਕ੍ਯੰ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ|
66 And when it was daytime, the elders of the people, and the leaders of the priests, and the scribes convened. And they led him into their council, saying, “If you are the Christ, tell us.”
ਅਥ ਪ੍ਰਭਾਤੇ ਸਤਿ ਲੋਕਪ੍ਰਾਞ੍ਚਃ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਸ਼੍ਚ ਸਭਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਮਧ੍ਯੇਸਭੰ ਯੀਸ਼ੁਮਾਨੀਯ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ, ਤ੍ਵਮ੍ ਅਭਿਸ਼਼ਿਕਤੋਸਿ ਨ ਵਾਸ੍ਮਾਨ੍ ਵਦ|
67 And he said to them: “If I tell you, you will not believe me.
ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ, ਮਯਾ ਤਸ੍ਮਿੰਨੁਕ੍ਤੇ(ਅ)ਪਿ ਯੂਯੰ ਨ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਸ਼਼੍ਯਥ|
68 And if I also question you, you will not answer me. Neither will you release me.
ਕਸ੍ਮਿੰਸ਼੍ਚਿਦ੍ਵਾਕ੍ਯੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੇ(ਅ)ਪਿ ਮਾਂ ਨ ਤਦੁੱਤਰੰ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ ਨ ਮਾਂ ਤ੍ਯਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ ਚ|
69 But from this time, the Son of man will be sitting at the right hand of the power of God.”
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਿਤਃ ਪਰੰ ਮਨੁਜਸੁਤਃ ਸਰ੍ੱਵਸ਼ਕ੍ਤਿਮਤ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣੇ ਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਸਮੁਪਵੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ|
70 Then they all said, “So you are the Son of God?” And he said. “You are saying that I am.”
ਤਤਸ੍ਤੇ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ, ਰ੍ਤਿਹ ਤ੍ਵਮੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪੁਤ੍ਰਃ? ਸ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਯੂਯੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਥ ਸ ਏਵਾਹੰ|
71 And they said: “Why do we still require testimony? For we have heard it ourselves, from his own mouth.”
ਤਦਾ ਤੇ ਸਰ੍ੱਵੇ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ, ਰ੍ਤਿਹ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੇ(ਅ)ਨ੍ਸਸ੍ਮਿਨ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਕਿੰ ਪ੍ਰਯੋਜਨੰ? ਅਸ੍ਯ ਸ੍ਵਮੁਖਾਦੇਵ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਮ੍|
