Luke 15
1 Now tax collectors and sinners were drawing near to him, so that they might listen to him.
Тэ пошунэн Исусос стидёнас всаворэ стидэмаря налогонэндирэ тай авэр бэзэхалэ мануша.
2 And the Pharisees and the scribes murmured, saying, “This one accepts sinners and eats with them.”
Фарисеёнэнди тай сытяримаренди Законостирэ на чялёлас када, и онэ пхэнэнас: — Вов прилэл бэзэхалэн манушэн тай хал лэнца.
3 And he told this parable to them, saying:
Тунчи Исусо роспхэндя лэнди кацави дума:
4 “What man among you, who has one hundred sheep, and if he will have lost one of them, would not leave the ninety-nine in the desert and go after the one whom he had lost, until he finds it?
— Ко тумэндар, кастэ исин шэл бакрэ, и хасардиля екх лэндар, на ашавэла инядэш иня бакрэн андэ мал и на жала тэ родэл кола, сави хасайля, жы кодла вряматэ, кала аракхэла ла?
5 And when he has found it, he places it on his shoulders, rejoicing.
А сар аракхэла ла, радомаса лэла пэ пэстирэ пхикхэ.
6 And returning home, he calls together his friends and neighbors, saying to them: ‘Congratulate me! For I have found my sheep, which had been lost.’
Сар авэла черэ, заакхарэла пэстирэ амалэн и ко жувэл пашэ паша лэстэ, и пхэнэла лэнди: «Радосавэн манца, мэ аракхлем бакрёра, сави сас хасарди!»
7 I say to you, that there will be so much more joy in heaven over one sinner repenting, than over the ninety-nine just, who do not need to repent.
Пхэнав тумэнди, со по болыбэн майбут радонпэ палай екх бэзэхало мануш, саво каисавэл андэ пэстирэ бэзэха, сар важ инядэш иня жужэ водеса мануша, савэнди на трэбуй тэ каинпэ.
8 Or what woman, having ten drachmas, if she will have lost one drachma, would not light a candle, and sweep the house, and diligently search until she finds it?
Сар жувлятэ исин дэш драхморя, и вой екх лэндар хасарэла, на запхабарэла вой каганцо и на лэлапэ тэ притидэл чер ай мишто тэ родэл жы кала, сар аракхэла драхма?
9 And when she has found it, she calls together her friends and neighbors, saying: ‘Rejoice with me! For I have found the drachma, which I had lost.’
А сар аракхэла драхма, акхарэла пэстирэ амалэн и ко жувэл пашэ, и пхэнэла: «Радосавэн манца: мэ аракхлем хасарди драхма!»
10 So I say to you, there will be joy before the Angels of God over even one sinner who is repentant.”
Акэ, Мэ пхэнав тумэнди, со Дэвлэстирэ ангелоря кадя радосавэн пала екх бэзэхало мануш, саво каисавэл андэ пэстирэ бэзэха!
11 And he said: “A certain man had two sons.
Исусо дэлас дума: — Екхэ манушэстэ сас дуй шавэ.
12 And the younger of them said to the father, ‘Father, give me the portion of your estate which would go to me.’ And he divided the estate between them.
Майцэкно пхэндя пэстирэ дадэсти: «Дад, дэ манди тирэ хулаимастар котор, саво авэла мэрно». И о дад роздя хулаимос машкар шавэ.
13 And after not many days, the younger son, gathering it all together, set out on a long journey to a distant region. And there, he dissipated his substance, living in luxury.
Прожыля найбут деса. Майцэкно шаво стидя вся, со лэстэ сас, жылятар майдур андэ авэр пхув. Котэ вов ростердя вся пэско хулаимос, колэсти со жувэлас найлашэ жувимаса.
14 And after he had consumed it all, a great famine occurred in that region, and he began to be in need.
Кала вов вся ростердя, андэ кодья пхув авиля баро бокхалимос, и вов ашыля чёрорэса.
15 And he went and attached himself to one of the citizens of that region. And he sent him to his farm, in order to feed the swine.
Тунчи вов жыля тай мангляпэ пэ бути екхэ манушэстэ, саво жувэлас котэ. А кодва мануш бишалдя лэс пэ маля пэстирэ тэ пасый лэ балэн.
16 And he wanted to fill his belly with the scraps that the swine ate. But no one would give it to him.
Вов сас бокхало и камэлас тэ хал кода, соса праварэнас лэ балэн, но лэсти и кода на дэнас.
17 And returning to his senses, he said: ‘How many hired hands in my father’s house have abundant bread, while I perish here in famine!
Кала вов авиля андэр пэстэ, пхэндя: «Скачи бутярнэ мэрнэ дадэстэ чялён марнэстар, ай мэ мэрав бокхатар!
18 I shall rise up and go to my father, and I will say to him: Father, I have sinned against heaven and before you.
Жава, рисавава кав мэрно дад и пхэнава лэсти: "Дад! Мэ тердэм бэзэх англав Болыбэн и англав тутэ.
19 I am not worthy to be called your son. Make me one of your hired hands.’
Мэ будэр на ашав тэ акхаравпэ тирэ шавэса, прилэ ман андэ бутярнэ тирэ"».
20 And rising up, he went to his father. But while he was still at a distance, his father saw him, and he was moved with compassion, and running to him, he fell upon his neck and kissed him.
Вов вщиля и жыля кав пэско дад. Кала вов сас инке дур, дад удикхля лэс, и тангосардя пэстирэ шавэс. Вов прастая майанглэ кав пэско шаво, обля лэс и ля тэ чюминдэл.
21 And the son said to him: ‘Father, I have sinned against heaven and before you. Now I am not worthy to be called your son.’
Шаво пхэндя лэсти: «Дад! Мэ тердэм бэзэх англав Болыбэн и англав тутэ. Мэ будэр на ашав тэ акхаравпэ тирэ шавэса».
22 But the father said to his servants: ‘Quickly! Bring out the best robe, and clothe him with it. And put a ring on his hand and shoes on his feet.
Ай о дад пхэндя пэстирэ бутярнэнди: «Жантэ майсыго, анэн со майфэдэр йида и урявэнтэ лэс. Дэн ангрусни пэ лэско васт и пэрналэ пэ лэстирэ пэрнэ.
23 And bring the fatted calf here, and kill it. And let us eat and hold a feast.
Анэн тай зашынэн отправардэс гуруворэс, тераса свэнко, аваса тэ хас и тэ радосавас!
24 For this son of mine was dead, and has revived; he was lost, and is found.’ And they began to feast.
Мэрно шаво сас муло и жундиля! Вов сас хасардо и аракхадиля!» И линэ тэ радосавэн.
25 But his elder son was in the field. And when he returned and drew near to the house, he heard music and dancing.
О пхурэдэр шаво андэ кадья вряма сас андэ мал. Кала вов поджалас кав чер, ашундя, кай андо чер дилабэн диля тай челэн.
26 And he called one of the servants, and he questioned him as to what these things meant.
Вов акхардя екхэс андай бутярнэ и пушля лэс, со котэ кацаво тердяпэ.
27 And he said to him: ‘Your brother has returned, and your father has killed the fatted calf, because he has received him safely.’
«Тиро пхрал рисайля, — пхэндя лэсти кодва, — и тиро дад зашындя отправардэс гурувурэс, колэстар со лэско шаво рисайля жундо и састо».
28 Then he became indignant, and he was unwilling to enter. Therefore, his father, going out, began to plead with him.
Пхурэдэр шаво холяйля и на камля тэ зажал андо чер. Тунчи дад выжыля и акхарэлас лэс.
29 And in response, he said to his father: ‘Behold, I have been serving you for so many years. And I have never transgressed your commandment. And yet, you have never given me even a young goat, so that I might feast with my friends.
Нэ шаво пхэндя дадэсти: «Всаворэ кала бэрша мэ теравас бути пэр тутэ, и никала на выжавас тирэ лавэстар. Ай ту никала на дян манди бузнорэс, кай мэ тэ радосавав пэстирэ амалэнца.
30 Yet after this son of yours returned, who has devoured his substance with loose women, you have killed the fatted calf for him.’
А кала кадва шаво тиро ростердя о хулаимос тиро лэ лубнянца, ту зашындян важ лэсти отправардэс гуруворэс!»
31 But he said to him: ‘Son, you are with me always, and all that I have is yours.
«Шаво мэрно! — пхэндя тунчи дад. — Ту всавори вряма манца, и вся, со мандэ, исин тиро.
32 But it was necessary to feast and to rejoice. For this brother of yours was dead, and has revived; he was lost, and is found.’”
Ай пала када трэбуй сас тэ радосавас, со пхрал тиро сас муло и жундиля, хасавэлас и аракхляпэ!»
