وقتی یوشع به سن پیری رسید، خداوند به او فرمود: «تو پیر شدهای در حالی که سرزمینهای زیادی باقی مانده است که باید تصرف شوند. |
اینها هستند آن سرزمینهایی که باقی مانده و باید تسخیر شوند: تمام سرزمین فلسطینیها (که شامل پنج شهر پادشاه نشین غزه، اشدود، اشقلون، جت و عقرون میباشد)، سرزمین جشوریها و عویها در جنوب (تمام سرزمین این قومها جزو کنعان محسوب میشوند و بین رود شیحور در شرق مصر و سرحد عقرون در شمال قرار دارند)، بقیهٔ سرزمین کنعان که بین شهر معارهٔ صیدونیها و شهر افیق در مرز اموریها قرار دارد، سرزمین جِبالیها، تمام لبنان در شرق که از بعل جاد در جنوب کوه حرمون تا گذرگاه حمات امتداد مییابد، تمام سرزمینهای کوهستانی که بین لبنان و مسرفوتمایم قرار دارد و متعلق به صیدونیها هستند. من ساکنان تمام این سرزمینها را از پیش روی قوم اسرائیل بیرون خواهم راند، اما تو زمینهای آنها را چنانکه دستور دادهام، بین نه قبیلهٔ اسرائیل و نصف قبیلهٔ منسی به حکم قرعه تقسیم کن تا ملک ایشان باشد.» |
نصف دیگر قبیلهٔ منسی و دو قبیلهٔ رئوبین و جاد، قبلاً قسمت خود را در سمت شرقی رود اردن تحویل گرفته بودند، زیرا موسی خدمتگزار خداوند این ناحیه را برای آنها تعیین نموده بود. |
از عروعیر که در کنارهٔ وادی ارنون است تا شهری که در وسط این وادی است و تمام بیابان میدبا تا دیبون، |
همچنین همهٔ شهرهای سیحون، پادشاه قوم اموری که از حشبون تا سرحد عمون حکومت میکرد، ملک آنها بودند. |
و نیز جلعاد، سرزمین جشوریها و معکیها، تمام کوه حرمون و تمام باشان تا شهر سلخه که تمام جزو قلمرو عوج بود به آنها تعلق داشت. (عوج در عشتاروت و ادرعی حکومت میکرد و از بازماندگان رفائیها بود که موسی آنها را شکست داد و بیرون راند.) |
اما اسرائیلیها مردم جشور و معکی را از زمینهایشان بیرون نکردند، به طوری که آنها تا امروز در میان ایشان ساکنند. |
موسی به قبیلهٔ لاوی هیچ زمینی نداده بود، زیرا قرار بود به جای زمین، قربانیهایی که بر آتش به خداوند تقدیم میشد به آنها داده شود. |
موسی بخشی از سرزمین را به خاندانهای قبیلهٔ رئوبین داده بود. |
حدود زمین آنها از عروعیر در کنار وادی ارنون و شهری که در وسط آن وادی است، تا آن طرف دشت مجاور میدبا بود. |
سرزمین آنها شامل حشبون و تمام شهرهای آن دشت میشد، یعنی دیبون، باموتبعل، بیتبعل معون، |
یهصه، قدیموت، میفاعت، |
قریتایم، سبمه، سارت شحر در کوهستان بالای دره، |
بیتفغور، بیتیشیموت و دامنۀ کوه پیسگاه. |
همچنین شهرهایی که در دشت بودند و نیز شهرهای سیحون، پادشاه اموری که در حشبون حکومت میکرد به ملکیت قبیلهٔ رئوبین درآمدند. موسی، سیحون پادشاه و بزرگان مدیان را که عبارت بودند از: اَوی، راقم، صور، حور و رابع شکست داده بود. این افراد در سرزمین سیحونِ پادشاه زندگی میکردند و با او متحد بودند. |
بلعام جادوگر، پسر بعور، نیز از جمله کسانی بود که بهوسیلۀ اسرائیلیها در جنگ کشته شده بودند. |
رود اردن، مرز غربی قبیلهٔ رئوبین بود. اینها شهرها و دهاتی بودند که به خاندانهای قبیلهٔ رئوبین به ملکیت داده شدند. |
موسی همچنین قسمتی از سرزمین را برای خاندانهای قبیلهٔ جاد تعیین نموده بود. این قسمت عبارت بود از: |
یعزیر، تمام شهرهای جلعاد و نصف سرزمین عمونیها تا عروعیر نزدیک ربه |
و از حشبون تا رامت مصفه و بطونیم، و از محنایم تا سرحد دبیر؛ |
شهرهای بیتهارام و بیتنمره، سوکوت، صافون، که در درهٔ اردن بودند و همچنین بقیه ملک سیحون، پادشاه حشبون. رود اردن مرز غربی قبیلهٔ جاد بود و تا دریاچهٔ جلیل در شمال امتداد داشت. |
اینها شهرها و دهاتی بودند که به خاندانهای قبیلهٔ جاد به ملکیت داده شدند. |
موسی قسمتی از سرزمین را برای خاندانهای نصف قبیلهٔ منسی تعیین نموده بود. |
زمین ایشان از محنایم به طرف شمال بود و شامل باشان (مملکت سابق عوج پادشاه) و تمام شهرهای یائیر (واقع در باشان) که شصت شهر بودند، میشد. |
نصف جلعاد و شهرهای پادشاه نشین عوج یعنی عشتاروت و ادرعی در باشان به نصف خاندان ماخیر پسر منسی داده شد. |
این بود چگونگی تقسیم زمینهای شرق رود اردن، بهوسیلۀ موسی، هنگامی که او در شرق اریحا در دشت موآب بود. |
اما موسی هیچ سهمی به قبیلهٔ لاوی نداد، زیرا چنانکه به ایشان گفته بود، به جای زمین، خداوند، خدای اسرائیل میراث ایشان بود. |