Job 6
1 But Job, responding, said:
А Јов одговори и рече:
2 I wish that my sins, for which I deserve wrath, and the calamity that I endure, were weighed out on a balance.
О да би се добро измерили јади моји, и заједно се невоља моја метнула на мерила!
3 Compared to the sand of the sea, they would appear heavier, and so my words are full of sorrow.
Претегла би песак морски; зато ми и речи недостаје.
4 For the arrows of the Lord are in me, my spirit drinks of their indignation, and the terrors of the Lord are soldiers against me.
Јер су стреле Свемогућег у мени, отров њихов испија ми дух, страхоте Божје ударају на ме.
5 Will the wild ass bray when he has grass? Or will the ox bellow when he stands before a full manger?
Риче ли дивљи магарац код траве? Муче ли во код пиће своје?
6 Or can one eat bland food, which is not seasoned with salt? Or can anyone taste that which, if tasted, causes death?
Једе ли се бљутаво без соли? Има ли сласти у биоцу од јајца?
7 The things that my soul was unwilling to touch before, now, because of anguish, are my foods.
Чега се душа моја није хтела дотакнути, то ми је јело у невољи.
8 Who will grant that my petition may arrive and that God may bestow on me what I expect,
О да би ми се испунила молба, и да би ми Бог дао шта чекам!
9 and that he who, at first, had crushed me, will let loose his hand and cut me down?
И да би Бог хтео сатрти ме, да би махнуо руком својом, и истребио ме!
10 And may this be my consolation, that in afflicting me with sorrow, although he might not be lenient with me, I still do not contradict the words of the Holy One.
Јер ми је још утеха, ако и горим од бола нити ме жали, што нисам тајио речи Светог.
11 For what is my strength, that I may continue? Or what is my goal, so that I may act patiently?
Каква је сила моја да бих претрпео? Какав ли је крај мој да бих продужио живот свој?
12 My strength is not the strength of stones, nor is my flesh made of bronze.
Је ли сила моја камена сила? Је ли тело моје од бронзе?
13 Behold, there is no help for me in myself, and my loved ones also have withdrawn from me.
Има ли још помоћи у мене? И није ли далеко од мене шта би ме придржало?
14 He who takes away mercy from his friend, abandons the fear of the Lord.
Несрећноме треба милост пријатеља његовог, али је он оставио страх Свемогућег.
15 My brethren have disregarded me, like a torrent that passes swiftly through the steep valleys.
Браћа моја изневерише као поток, као бујни потоци прођоше,
16 Those who fear frost, snow will rush over them.
Који су мутни од леда, у којима се сакрива снег;
17 At that time, when they are scattered, they will perish, and when it becomes hot, they will be freed from their place.
Кад се откраве, отеку; кад се загреју, нестане их с места њихових.
18 The paths of their steps are entangled; they will walk in vain and will perish.
Тамо амо сврћу од путева својих, иду у ништа и губе се.
19 Consider the paths of Thema, the ways of Saba, and wait a little while.
Путници из Теме погледаху, који иђаху у Севу уздаху се у њих;
20 They have been thrown into confusion, just as I had hoped; they have even come to me and are overwhelmed with shame.
Али се постидеше што се поуздаше у њих, дошавши до њих осрамотише се.
21 Now you have arrived, and merely by seeing my affliction, you are afraid.
Тако и ви постасте ништа; видесте погибао моју, и страх вас је.
22 Did I say: “Bring to me and give to me from your necessities?”
Еда ли сам вам рекао: Дајте ми, или од блага свог поклоните ми;
23 or, “Free me from the hand of the enemy and rescue me from the hand of the strong?”
Или избавите ме из руке непријатељеве, и из руке насилничке искупите ме?
24 Teach me, and I will be silent, and if by chance I have been ignorant of anything, instruct me.
Поучите ме, и ја ћу ћутати; и у чему сам погрешио, обавестите ме.
25 Why have you diminished the words of truth, when there is none of you who is able to offer proof against me?
Како су јаке речи истините! Али шта ће укор ваш?
26 You prepare speeches as so much noise, and you offer words into the wind.
Мислите ли да ће речи укорити, и да је говор човека без надања ветар?
27 You encroach upon the orphan, and you strive to undermine your friend.
И на сироту нападате, и копате јаму пријатељу свом.
28 Such is true, so finish what you have begun. Listen closely, and see if I lie.
Зато сада погледајте ме, и видите лажем ли пред вама.
29 Respond, I beg you, without contention, and, speaking what is just, pass judgment.
Прегледајте; да не буде неправде; прегледајте, ја сам прав у том.
30 And you will not find iniquity on my tongue, nor will foolishness resound in my throat.
Има ли неправде на језику мом? Не разбира ли грло моје зла?
