Job 3
1 After this, Job opened his mouth and cursed his day,
Pagkatapos nito'y ibinuka ni Job ang kaniyang bibig at sinumpa ang kaniyang kaarawan.
2 and this is what he said:
At si Job ay sumagot, at nagsabi,
3 May the day perish on which I was born, and the night, in which it was said, “A man has been conceived.”
Maparam nawa ang kaarawan ng kapanganakan sa akin, at ang gabi na nagsabi, may lalaking ipinaglihi.
4 May that day be turned into darkness, may God not seek it from above, and may light not illuminate it.
Magdilim nawa ang kaarawang yaon; huwag nawang pansinin ng Dios mula sa itaas, ni silangan man ng liwanag.
5 Let darkness and the shadow of death obscure it, let a fog overtake it, and let it be enveloped in bitterness.
Ang dilim at ang salimuot na kadiliman ang siyang mangagari niyaon; pag-ulapan nawa yaon; Pangilabutin nawa yaon ng lahat na nagpapadilim sa araw.
6 Let a whirlwind of darkness take hold of that night, let it not be counted in the days of the year, nor numbered in the months.
Suma gabing yaon nawa ang pagsasalimuot ng kadiliman: huwag nawang kagalakan sa mga araw ng sangtaon; huwag nawang mapasok sa bilang ng mga buwan.
7 May that night be alone and unworthy of praise.
Narito, mapagisa ang gabing yaon; huwag nawang datnan yaon ng masayang tinig.
8 May they curse it, who curse the day, who are prepared to awaken a leviathan.
Sumpain nawa yaong nanganunumpa sa araw, ng nangamimihasang gumalaw sa buwaya.
9 Let the stars be concealed with its darkness. Let it expect light, and not see it, nor the rising of the dawn in the East.
Mangagdilim nawa ang mga bituin ng pagtatakip-silim niyaon: maghintay nawa ng liwanag, nguni't huwag magkaroon: ni huwag mamalas ang mga bukang liwayway ng umaga:
10 For it did not close the doors of the womb that bore me, nor take away evils from my eyes.
Sapagka't hindi tinakpan ang mga pinto ng bahay-bata ng aking ina, o ikinubli man ang kabagabagan sa aking mga mata.
11 Why did I not die in the womb? Having left the womb, why did I not immediately perish?
Bakit hindi pa ako namatay mula sa bahay-bata? Bakit di pa napatid ang aking hininga nang ipanganak ako ng aking ina?
12 Why was I received upon the knees? Why was I suckled at the breasts?
Bakit tinanggap ako ng mga tuhod? O bakit ng mga suso, na aking sususuhin?
13 For by now, I should have been sleeping silently, and taking rest in my sleep
Sapagka't ngayon ay nahihiga sana ako at natatahimik; ako sana'y nakakatulog; na napapahinga ako:
14 with the kings and consuls of the earth, who build themselves solitudes,
Na kasama ng mga hari at ng mga kasangguni sa lupa, na nagsisigawa ng mga dakong ilang sa ganang kanila;
15 either with princes, who possess gold and fill their houses with silver,
O ng mga pangulo na nangagkaroon ng ginto, na pumuno sa kanilang bahay ng pilak:
16 or, like a hidden miscarriage, I should not have continued, just like those who, being conceived, have not seen the light.
O gaya sana ng nalagas na nakatago, na hindi nabuhay; gaya sana ng sanggol na kailan man ay hindi nakakita ng liwanag.
17 There the impious cease from rebellion, and there the wearied in strength take rest.
Doo'y naglilikat ang masama sa pagbagabag; at doo'y nagpapahinga ang pagod.
18 And at such times, having been bound together without difficulty, they have not heard the voice of the bailiff.
Doo'y ang mga bihag ay nangagpapahingang magkakasama; hindi nila naririnig ang tinig ng nagpapaatag.
19 The small and great are there, and the servant is free from his master.
Ang mababa at ang mataas ay nangaroon; at ang alipin ay laya sa kaniyang panginoon.
20 Why is light given to the miserable, and life to those who are in bitterness of soul,
Bakit binibigyan ng liwanag ang nasa karalitaan, at ng buhay ang kaluluwang nasa kahirapan;
21 who expect death, and it does not arrive, like those who dig for treasure
Na naghihintay ng kamatayan, nguni't hindi dumarating; at hinahangad ng higit kaysa mga kayamanang nakatago;
22 and who rejoice greatly when they have found the grave,
Na nagagalak ng di kawasa, at nangasasayahan, pagka nasumpungan ang libingan?
23 to a man whose way is hidden and whom God has surrounded with darkness?
Bakit binibigyan ng liwanag ang tao na kinalilingiran ng lakad, at ang kinulong ng Dios?
24 Before I eat, I sigh; and like overflowing waters, so is my howl,
Sapagka't nagbubuntong hininga ako bago ako kumain, at ang aking mga angal ay bumubugsong parang tubig.
25 for the terror that I feared has happened to me, and so has the dread befallen me.
Sapagka't ang bagay na aking kinatatakutan ay dumarating sa akin, at ang aking pinangingilabutan ay dumarating sa akin.
26 Have I not remained hidden? Have I not kept silence? Have I not remained calm? Yet indignation has overcome me.
Hindi ako tiwasay, ni ako man ay tahimik, ni ako man ay napapahinga; kundi kabagabagan ang dumarating.
