Job 3
1 After this, Job opened his mouth and cursed his day,
Human niini, mibungat si Job sa iyang baba ug mibalikas sa adlaw sa iyang pagkahimugso.
2 and this is what he said:
Miingon siya:
3 May the day perish on which I was born, and the night, in which it was said, “A man has been conceived.”
“Wagtanga ang adlaw sa akong pagkahimugso, ang gabii nga miingon, “Gipanamkon ang usa ka batang lalaki.'
4 May that day be turned into darkness, may God not seek it from above, and may light not illuminate it.
Pangitngita kanang adlawa; ayaw ipahinumdom sa Dios sa kahitas-an, ni mosidlak ang adlaw niini.
5 Let darkness and the shadow of death obscure it, let a fog overtake it, and let it be enveloped in bitterness.
Pasagdi ang kangitngit ug ang landong sa kamatayon nga moangkon niini alang sa ilang kaugalingon; palukopa ang panganod ibabaw niini; pasagdi nga ang tanang nagpahimo ug itom sa adlaw moguba niini.
6 Let a whirlwind of darkness take hold of that night, let it not be counted in the days of the year, nor numbered in the months.
Alang niadtong gabhiona, ipasakop kini sa baga nga kangitngit: ayaw pagpasadyaa kini nga mga adlaw sa tuig; ayaw kana ilakip sa pag-ihap sa mga bulan.
7 May that night be alone and unworthy of praise.
Tan-awa, himoa nga mangiob kanang gabhiona; ayaw pasudla ang tingog nga malipayon.
8 May they curse it, who curse the day, who are prepared to awaken a leviathan.
Ipatunglo kanila kanang adlawa, niadtong nasayod sa pagpamata sa Leviathan.
9 Let the stars be concealed with its darkness. Let it expect light, and not see it, nor the rising of the dawn in the East.
Pangitngita ang mga bituon sa kagabhion. Papangitaa kanang adlawa sa kahayag, apan ayaw ipakita; ni pakit-on sa mga mata sa kaadlawon,
10 For it did not close the doors of the womb that bore me, nor take away evils from my eyes.
tungod kay wala patak-uma niini ang ganghaan sa tagoangkan sa akong inahan, ni gitagoan niini ang kasamok gikan sa akong mga mata.
11 Why did I not die in the womb? Having left the womb, why did I not immediately perish?
Nganong wala man ako mamatay sa paggawas ko gikan sa tagoangkan? Nganong wala man mibiya ang akong espiritu sa pagpahimugso kanako sa akong inahan?
12 Why was I received upon the knees? Why was I suckled at the breasts?
Nganong gidawat man ako sa iyang mga tuhod? O nganong gidawat man ako sa iyang mga dughan aron makasuso ako niini?
13 For by now, I should have been sleeping silently, and taking rest in my sleep
Kay karon unta naghigda na ako sa hilom; natulog na unta ako ug nakapahulay
14 with the kings and consuls of the earth, who build themselves solitudes,
kauban ang mga hari ug mga magtatambag sa kalibotan, nga nagtukod sa mga lubnganan alang sa ilang kaugalingon nga nagun-ob na karon.
15 either with princes, who possess gold and fill their houses with silver,
O naghigda na unta ako kauban sa mga prinsipe nga adunay mga bulawan kanhi, nga napuno sa mga plata ang ilang mga pinuy-anan.
16 or, like a hidden miscarriage, I should not have continued, just like those who, being conceived, have not seen the light.
O dili ba kaha namatay na lamang unta ako sa tagoangkan sa akong inahan, sama sa mga gagmay'ng bata nga wala na makakita sa kahayag.
17 There the impious cease from rebellion, and there the wearied in strength take rest.
Didto ang daotan dili na makasamok pa; ug didto ang gikapuyan may kapahulayan.
18 And at such times, having been bound together without difficulty, they have not heard the voice of the bailiff.
Didto ang mga binilanggo managkatigom; dili na nila madunggan ang tingog sa labaw sa sulugoon.
19 The small and great are there, and the servant is free from his master.
Ang ubos ug bantogan nga mga tawo atua usab didto; ang sulugoon gawasnon na sa iyang agalon didto.
20 Why is light given to the miserable, and life to those who are in bitterness of soul,
Nganong ang kahayag gihatag man kaniya nga anaa sa kaalaot; nganong ang kinabuhi gihatag man sa tawong may mapait nga kalag;
21 who expect death, and it does not arrive, like those who dig for treasure
ngadto sa tawong nangandoy alang sa kamatayon, apan wala kini miabot; ngadto sa tawo nga nangita sa kamatayon labaw pa niadtong nangita sa bahanding tinagoan?
22 and who rejoice greatly when they have found the grave,
Nganong ang kahayag gihatag man sa nagmaya pag-ayo ug malipay kung makaplagan na niya ang lubnganan?
23 to a man whose way is hidden and whom God has surrounded with darkness?
Nganong gihatag man ang kahayag sa tawo nga kansang dalan tinagoan, usa ka tawo nga gisalikway sa Dios?
24 Before I eat, I sigh; and like overflowing waters, so is my howl,
Kay nanghupaw ako inay mokaon; ang akong pag-agulo ginayabo sama sa tubig.
25 for the terror that I feared has happened to me, and so has the dread befallen me.
Kay ang butang nga akong gikahadlokan midangat kanako; kung unsa ang akong gikalisangan miabot kanako.
26 Have I not remained hidden? Have I not kept silence? Have I not remained calm? Yet indignation has overcome me.
Wala na akoy kalinaw, dili na ako maghilom, ug wala na akoy pahulay; kasamok na hinoon ang miabot.
