Job 3
1 After this, Job opened his mouth and cursed his day,
Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
2 and this is what he said:
Dilə gəlib belə dedi:
3 May the day perish on which I was born, and the night, in which it was said, “A man has been conceived.”
«Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
4 May that day be turned into darkness, may God not seek it from above, and may light not illuminate it.
O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
5 Let darkness and the shadow of death obscure it, let a fog overtake it, and let it be enveloped in bitterness.
O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
6 Let a whirlwind of darkness take hold of that night, let it not be counted in the days of the year, nor numbered in the months.
O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
7 May that night be alone and unworthy of praise.
Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
8 May they curse it, who curse the day, who are prepared to awaken a leviathan.
Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
9 Let the stars be concealed with its darkness. Let it expect light, and not see it, nor the rising of the dawn in the East.
Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
10 For it did not close the doors of the womb that bore me, nor take away evils from my eyes.
Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
11 Why did I not die in the womb? Having left the womb, why did I not immediately perish?
Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
12 Why was I received upon the knees? Why was I suckled at the breasts?
Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
13 For by now, I should have been sleeping silently, and taking rest in my sleep
Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
14 with the kings and consuls of the earth, who build themselves solitudes,
Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
15 either with princes, who possess gold and fill their houses with silver,
Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
16 or, like a hidden miscarriage, I should not have continued, just like those who, being conceived, have not seen the light.
Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
17 There the impious cease from rebellion, and there the wearied in strength take rest.
Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
18 And at such times, having been bound together without difficulty, they have not heard the voice of the bailiff.
Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
19 The small and great are there, and the servant is free from his master.
Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
20 Why is light given to the miserable, and life to those who are in bitterness of soul,
Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
21 who expect death, and it does not arrive, like those who dig for treasure
Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
22 and who rejoice greatly when they have found the grave,
Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
23 to a man whose way is hidden and whom God has surrounded with darkness?
Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
24 Before I eat, I sigh; and like overflowing waters, so is my howl,
Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
25 for the terror that I feared has happened to me, and so has the dread befallen me.
Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
26 Have I not remained hidden? Have I not kept silence? Have I not remained calm? Yet indignation has overcome me.
Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
