Job 29
1 Job also added to this, using figures of speech, and he said:
Muling nagsalita si Job at sinabi,
2 Who will grant to me that I might be as I was in former months, according to the days when God kept watch over me?
“O, na ako ay parang noong mga nakalipas na mga buwan nang pinapangalagaan ako ng Diyos,
3 At that time, his lamp shined over my head, and by his light, I walked through the darkness.
nang lumiwanag ang kaniyang ilawan sa aking ulo, at nang lumakad ako sa kadilimang ginagabayan ng kaniyang liwanag.
4 I was then just as in the days of my youth, when God was privately in my tabernacle.
O, kung katulad lang sana ako noong nasa kahinugan pa ng aking mga araw nang ang pagkakaibigan ng Diyos ay nasa aking tolda,
5 At that time, the Almighty was with me and my children surrounded me.
nang kapiling ko pa ang Makapangyarihan, at ang aking mga anak ay nakapaligid sa akin,
6 Then, I washed my feet with butter, and a boulder poured out rivers of oil for me.
nang ang aking landas ay umaapaw sa gatas, at ibinubuhos sa akin ng bato ang mga batis ng langis!
7 When I went to the gate of the city, or to the main street, they prepared a chair for me.
Nang lumabas ako patungo sa tarangkahan ng lungsod, nang naupo ako sa aking lugar sa plasa,
8 The youths saw me and hid themselves, and the elders, rising up, remained standing.
natanaw ako ng mga kabataang lalaki at pinanatili ang kanilang distansya mula sa akin bilang tanda ng paggalang, at ang mga matatanda ay tumindig at tumayo para sa akin.
9 The leaders stopped talking, and they placed a finder over their mouth.
Dati ay itinitigil ng mga prinsipe ang kanilang usapan kapag dumadating ako; tinatakpan nila ng kanilang kamay ang kanilang mga bibig.
10 The commanders subdued their voice, and their tongue adhered to their throat.
Tumahimik ang mga boses ng mga maharlilka, at kumapit ang kanilang dila sa bubong ng kanilang mga bibig.
11 The ear that heard me, blessed me, and the eye that saw me, gave testimony for me.
Dahil matapos akong marinig ng kanilang mga tainga, pagpapalain nila ako; matapos akong makita ng kanilang mga mata, nagpapatotoo sila at sumasang-ayon sa akin
12 This was because I had freed the poor, who cried out, and the orphan, who had no helper.
dahil dati ay sinasagip ko ang taong mahirap na sumisigaw, pati na ang lahat ng mga walang ama, na walang sinumang tutulong sa kaniya.
13 The blessing of him who would have been destroyed came upon me, and I consoled the heart of the widow.
Ang pagpapala ng taong malapit nang masawi ay dumarating sa akin; dinulot kong kumanta ang puso ng biyuda dahil sa kagalakan.
14 I put on justice, and I clothed myself with my judgment, like a robe and a diadem.
Sinuot ko ang katuwiran, at dinamitan ako nito; ang katarungan ko ay tulad ng isang kasuotan at isang turban.
15 I was an eye for the blind and a foot for the lame.
Naging mga mata ako ng mga bulag; naging mga paa ako ng mga pilay.
16 I was the father of the poor; and if I lacked knowledge about any case, I investigated very diligently.
Naging isang ama ako ng mga nangangailangan; sinusuri ko ang kaso kahit na ng isang hindi ko kilala.
17 I crushed the jaws of the impious, and I took away prey from his teeth.
Binasag ko ang mga panga ng masama; hinalbot ko ang biktima mula sa pagitan ng kaniyang mga ngipin.
18 And I said, “I will die in my little nest, and like a palm tree, I will multiply my days.
Pagkatapos sinabi ko, “Mamamatay ako sa aking pugad; pararamihin ko ang aking mga araw tulad ng mga butil ng buhangin.
19 My root has been spread beside the waters, and the dew will remain with my harvest.
Umaabot ang aking mga ugat sa mga tubig, at nasa mga sanga ko ang hamog buong gabi.
20 My glory will always be restored, and my bow will be restored to my hand.”
Ang parangal sa akin ay laging sariwa, at ang pana ng aking kalakasan ay laging bago sa aking kamay;
21 Those who heard me, expected vindication, and they listened closely in silence to my counsel.
Sa akin nakinig ang mga tao; hinintay nila ako; nanatili silang tahimik para marinig ang aking payo.
22 To my words, they dared to add nothing, and my eloquence poured over them.
Matapos kong sabihin ang aking mga salita, hindi na sila muling nagsalita; ang aking pananalita ay pumatak sa kanila tulad ng tubig.
23 They waited for me as for rain, and they opened their mouth as for belated rains.
Lagi nila akong hinihintay na parang paghintay nila sa ulan; ibinuka nila nang malaki ang kanilang bibig para inumin ang aking mga salita, gaya ng ginagawa nila para sa ulan sa panahon ng tag-araw.
24 If I had ever laughed at them, they would not have believed it, and the light of my face was not cast down towards the ground.
Ngumiti ako sa kanila nang hindi nila ito inasahan; hindi nila tinanggihan ang liwanag ng aking mukha.
25 If I wished to go to them, I sat down first, and, though I sat like a king surrounded by an army, yet I was a comforter to those who mourned.
Pinili ko ang kanilang landas at umupo bilang kanilang hepe; namuhay akong tulad ng isang hari sa kaniyang hukbo, tulad ng isang umaaliw sa mga taong nagdadalamhati sa isang libing.
