Job 17
1 My spirit will be wasted, my days will be shortened, and only the grave will be left for me.
Ang aking diwa ay nanglulumo, ang aking mga kaarawan ay natatapos, ang libingan ay handa sa akin.
2 I have not sinned, yet my eye remains in bitterness.
Tunay na may mga manunuya na kasama ako, at ang aking mata ay nananahan sa kanilang pamumungkahi.
3 Free me, O Lord, and set me beside you, and let the hand of anyone you wish fight against me.
Magbigay ka ngayon ng sangla, panagutan mo ako ng iyong sarili; sinong magbubuhat ng mga kamay sa akin?
4 You have set their heart far from discipline; therefore, they will not be praised.
Sapagka't iyong ikinubli ang kanilang puso sa pagunawa: kaya't hindi mo sila itataas.
5 He promises prey to his companions, but the eyes of his sons will grow faint.
Ang paglililo sa kaniyang mga kaibigan upang mahuli, ang mga mata nga ng kaniyang mga anak ay mangangalumata.
6 He has posted me like a proverb to the people, and I am an example in their presence.
Nguni't ginawa rin niya akong kakutyaan ng bayan: at niluraan nila ako sa mukha.
7 My eyesight has been clouded by indignation, and my limbs have been reduced, as if to nothing.
Ang aking mata naman ay nanglalabo dahil sa kapanglawan. At ang madlang sangkap ko ay parang isang anino.
8 The just will be astounded over this, and the innocent will be stirred up against the hypocrite.
Mga matuwid na tao ay matitigilan nito, at ang walang sala ay babangon laban sa di banal.
9 And the just will cling to his way, and clean hands will increase strength.
Gayon ma'y magpapatuloy ang matuwid ng kaniyang lakad, at ang may malinis na mga kamay ay lalakas ng lalakas.
10 Therefore, be converted, all of you, and approach, for I do not find in you any wisdom.
Nguni't tungkol sa inyong lahat, magsiparito kayo ngayon uli; at hindi ako makakasumpong ng isang pantas sa gitna ninyo.
11 My days have passed away; my thoughts have been scattered, tormenting my heart.
Ang aking mga kaarawan ay lumipas, ang aking mga panukala ay nangasira, sa makatuwid baga'y ang mga akala ng aking puso.
12 They have turned night into day, and I hope for light again after the darkness.
Kanilang ipinalit ang araw sa gabi: ang liwanag, wika nila, ay malapit sa kadiliman.
13 If I should wait, the underworld is my house, and in darkness I have spread out my bed. (Sheol h7585)
Kung aking hanapin ang Sheol na parang aking bahay; kung aking ilatag ang aking higaan sa kadiliman: (Sheol h7585)
14 I have said to decay and to worms: “You are my father, my mother, and my sister.”
Kung sinabi ko sa kapahamakan: ikaw ay aking ama: sa uod: ikaw ay aking ina, at aking kapatid na babae;
15 Therefore, where is my expectation now, and who is it that considers my patience?
Nasaan nga ang aking pagasa? At tungkol sa aking pagasa, sinong makakakita?
