Job 10
1 My soul is weary of my life. I will release my words against myself. I will speak in the bitterness of my soul.
Napapagod ako sa aking buhay; magbibigay ako ng malayang pagpapahayag sa aking hinaing; magsasalita ako sa kapaitan ng aking kaluluwa.
2 I will say to God: Do not be willing to condemn me. Reveal to me why you judge me this way.
Sasabihin ko sa Diyos, huwag mo akong basta isumpa; ipakita mo kung bakit mo ako inaakusahan.
3 Does it seem good to you, if you find fault with me and oppress me, the work of your own hands, and assist the counsel of the impious?
Makakabuti ba para sa iyo na ako ay iyong apihin, na kasuklaman ang mga gawa ng iyong mga kamay habang ikaw ay nakangiti sa mga plano ng masasama?
4 Do you have bodily eyes? Or, just as man sees, will you see?
Mayroon ka bang mga mata? Nakakakita ka ba kagaya ng nakikita ng tao?
5 Are your days just like the days of man, and are your years as the times of humans,
Ang mga araw mo ba ay kagaya ng mga araw ng sangkatauhan o ang mga taon mo ba ay kagaya ng mga taon ng mga tao,
6 so that you would inquire about my iniquity and examine my sin?
na nag-uusisa sa aking mga kasamaan at nagsasaliksik ng aking mga kasalanan,
7 And you know that I have done nothing impious, yet there is no one who can deliver from your hand.
kahit na alam mong wala akong kasalanan at walang sinumang makakasagip sa akin mula sa iyong mga kamay?
8 Your hands have made me and formed me all around, and, in this way, do you suddenly throw me away?
Ang iyong mga kamay ang nagbalangkas at humubog sa akin, pero sinisira mo ako.
9 Remember, I ask you, that you have fashioned me like clay, and you will reduce me to dust.
Alalahanin mo, nagsusumamo ako sa iyo, na hinubog mo ako gaya ng putik; ibabalik mo ba muli ako sa alabok?
10 Have you not extracted me like milk and curdled me like cheese?
Hindi ba't ibinuhos mo ako na parang gatas at binuo mo ako na parang keso?
11 You have clothed me with skin and flesh. You have put me together with bones and nerves.
Binihisan mo ako ng balat at laman at hinabi mo akong magkakasama ng mga buto at mga litid.
12 You have assigned to me life and mercy, and your visitation has preserved my spirit.
Pinagkalooban mo ako ng buhay at katapatan sa tipan; ang tulong mo ang nagbantay sa aking espiritu.
13 Though you may conceal this in your heart, yet I know that you remember everything.
Gayon man itinago mo ang mga bagay na ito sa iyong puso—alam ko ito ang iyong iniisip:
14 If I have sinned, and you have spared me for an hour, why do you not endure me to be clean from my iniquity?
na kung ako ay nagkasala, napapansin mo ito; Hindi mo ako ipapawalang-sala sa aking mga kasamaan.
15 And if I should be impious, woe to me, and if I should be just, I will not lift up my head, being drenched with affliction and misery.
Kung ako ay masama, sumpain ako; kahit ako ay matuwid, hindi ko maaring itaas ang aking ulo, yamang puno ako nang kahihiyan at pinagmamasdan ang sarili kong paghihirap.
16 And because of pride, you will seize me like a lioness, and having returned, you torment me to an extraordinary degree.
Kung titingala ang aking ulo, hinuhuli mo ako tulad ng isang leon; muli mong ipinapakita sa akin na ikaw ay makapangyarihan.
17 You renew your testimony against me, and you multiply your wrath against me, and these punishments make war within me.
Nagdadala ka ng mga bagong saksi laban sa akin at dinadagdagan mo ang iyong galit sa akin; sinasalakay mo ako ng mga bagong hukbo.
18 Why did you lead me out of the womb? If only I had been consumed, so that no eye would ever see me!
Bakit, kung gayon, inilabas mo ako mula sa sinapupunan? Sana ay isinuko ko na ang aking espiritu para wala ng mata ang nakakita sa akin kailanman.
19 I should have been as if I had not been: transferred from the womb to the tomb.
hindi na sana ako nabuhay; binitbit na sana ako mula sa sinapupunan diretso sa libingan.
20 Will not my few days be completed soon? Release me, therefore, so that I may lament my sorrows a little,
Hindi ba kaunti na lang ang aking mga araw? Kung gayon ay tapusin na, hayaan akong mag-isa, para magkaroon naman ako ng kaunting pahinga
21 before I depart and return no more to a land that is dark and covered with the fog of death,
bago ako pumunta kung saan hindi na ako makakabalik, sa lupain ng kadiliman at sa anino ng kamatayan,
22 a land of misery and darkness, where the shadow of death, and nothing else but everlasting horror, dwells.
ang lupain na kasing-dilim ng hatinggabi, sa lupain ng anino ng kamatayan, walang kahit anong kaayusan, kung saan ang liwanag ay kagaya ng hatinggabi.””
