James 1
1 James, servant of God and of our Lord Jesus Christ, to the twelve tribes of the dispersion, greetings.
ఈశ్వరస్య ప్రభో ర్యీశుఖ్రీష్టస్య చ దాసో యాకూబ్ వికీర్ణీభూతాన్ ద్వాదశం వంశాన్ ప్రతి నమస్కృత్య పత్రం లిఖతి|
2 My brothers, when you have fallen into various trials, consider everything a joy,
హే మమ భ్రాతరః, యూయం యదా బహువిధపరీక్షాషు నిపతత తదా తత్ పూర్ణానన్దస్య కారణం మన్యధ్వం|
3 knowing that the proving of your faith exercises patience,
యతో యుష్మాకం విశ్వాసస్య పరీక్షితత్వేన ధైర్య్యం సమ్పాద్యత ఇతి జానీథ|
4 and patience brings a work to perfection, so that you may be perfect and whole, deficient in nothing.
తచ్చ ధైర్య్యం సిద్ధఫలం భవతు తేన యూయం సిద్ధాః సమ్పూర్ణాశ్చ భవిష్యథ కస్యాపి గుణస్యాభావశ్చ యుష్మాకం న భవిష్యతి|
5 But if anyone among you is in need of wisdom, let him petition God, who gives abundantly to all without reproach, and it shall be given to him.
యుష్మాకం కస్యాపి జ్ఞానాభావో యది భవేత్ తర్హి య ఈశ్వరః సరలభావేన తిరస్కారఞ్చ వినా సర్వ్వేభ్యో దదాతి తతః స యాచతాం తతస్తస్మై దాయిష్యతే|
6 But he should ask with faith, doubting nothing. For he who doubts is like a wave on the ocean, which is moved about by the wind and carried away;
కిన్తు స నిఃసన్దేహః సన్ విశ్వాసేన యాచతాం యతః సన్దిగ్ధో మానవో వాయునా చాలితస్యోత్ప్లవమానస్య చ సముద్రతరఙ్గస్య సదృశో భవతి|
7 then a man should not consider that he would receive anything from the Lord.
తాదృశో మానవః ప్రభోః కిఞ్చిత్ ప్రాప్స్యతీతి న మన్యతాం|
8 For a man who is of two minds is inconstant in all his ways.
ద్విమనా లోకః సర్వ్వగతిషు చఞ్చలో భవతి|
9 Now a humble brother should glory in his exaltation,
యో భ్రాతా నమ్రః స నిజోన్నత్యా శ్లాఘతాం|
10 and a rich one, in his humiliation, for he will pass away like the flower of the grass.
యశ్చ ధనవాన్ స నిజనమ్రతయా శ్లాఘతాంయతః స తృణపుష్పవత్ క్షయం గమిష్యతి|
11 For the sun has risen with a scorching heat, and has dried the grass, and its flower has fallen off, and the appearance of its beauty has perished. So also will the rich one wither away, according to his paths.
యతః సతాపేన సూర్య్యేణోదిత్య తృణం శోష్యతే తత్పుష్పఞ్చ భ్రశ్యతి తేన తస్య రూపస్య సౌన్దర్య్యం నశ్యతి తద్వద్ ధనిలోకోఽపి స్వీయమూఢతయా మ్లాస్యతి|
12 Blessed is the man who suffers temptation. For when he has been proven, he shall receive the crown of life which God has promised to those who love him.
యో జనః పరీక్షాం సహతే స ఏవ ధన్యః, యతః పరీక్షితత్వం ప్రాప్య స ప్రభునా స్వప్రేమకారిభ్యః ప్రతిజ్ఞాతం జీవనముకుటం లప్స్యతే|
13 No one should say, when he is tempted, that he was tempted by God. For God does not entice toward evils, and he himself tempts no one.
ఈశ్వరో మాం పరీక్షత ఇతి పరీక్షాసమయే కోఽపి న వదతు యతః పాపాయేశ్వరస్య పరీక్షా న భవతి స చ కమపి న పరీక్షతే|
14 Yet truly, each one is tempted by his own desires, having been enticed and drawn away.
కిన్తు యః కశ్చిత్ స్వీయమనోవాఞ్ఛయాకృష్యతే లోభ్యతే చ తస్యైవ పరీక్షా భవతి|
15 Thereafter, when desire has conceived, it gives birth to sin. Yet truly sin, when it has been consummated, produces death.
తస్మాత్ సా మనోవాఞ్ఛా సగర్భా భూత్వా దుష్కృతిం ప్రసూతే దుష్కృతిశ్చ పరిణామం గత్వా మృత్యుం జనయతి|
16 And so, do not choose to go astray, my most beloved brothers.
హే మమ ప్రియభ్రాతరః, యూయం న భ్రామ్యత|
17 Every excellent gift and every perfect gift is from above, descending from the Father of lights, with whom there is no change, nor any shadow of alteration.
యత్ కిఞ్చిద్ ఉత్తమం దానం పూర్ణో వరశ్చ తత్ సర్వ్వమ్ ఊర్ద్ధ్వాద్ అర్థతో యస్మిన్ దశాన్తరం పరివర్త్తనజాతచ్ఛాయా వా నాస్తి తస్మాద్ దీప్త్యాకరాత్ పితురవరోహతి|
18 For by his own will he produced us through the Word of truth, so that we might be a kind of beginning among his creatures.
తస్య సృష్టవస్తూనాం మధ్యే వయం యత్ ప్రథమఫలస్వరూపా భవామస్తదర్థం స స్వేచ్ఛాతః సత్యమతస్య వాక్యేనాస్మాన్ జనయామాస|
19 You know this, my most beloved brothers. So let every man be quick to listen, but slow to speak and slow to anger.
అతఏవ హే మమ ప్రియభ్రాతరః, యుష్మాకమ్ ఏకైకో జనః శ్రవణే త్వరితః కథనే ధీరః క్రోధేఽపి ధీరో భవతు|
20 For the anger of man does not accomplish the justice of God.
యతో మానవస్య క్రోధ ఈశ్వరీయధర్మ్మం న సాధయతి|
21 Because of this, having cast away all uncleanness and an abundance of malice, receive with meekness the newly-grafted Word, which is able to save your souls.
అతో హేతో ర్యూయం సర్వ్వామ్ అశుచిక్రియాం దుష్టతాబాహుల్యఞ్చ నిక్షిప్య యుష్మన్మనసాం పరిత్రాణే సమర్థం రోపితం వాక్యం నమ్రభావేన గృహ్లీత|
22 So be doers of the Word, and not listeners only, deceiving yourselves.
అపరఞ్చ యూయం కేవలమ్ ఆత్మవఞ్చయితారో వాక్యస్య శ్రోతారో న భవత కిన్తు వాక్యస్య కర్మ్మకారిణో భవత|
23 For if anyone is a listener of the Word, but not also a doer, he is comparable to a man gazing into a mirror upon the face that he was born with;
యతో యః కశ్చిద్ వాక్యస్య కర్మ్మకారీ న భూత్వా కేవలం తస్య శ్రోతా భవతి స దర్పణే స్వీయశారీరికవదనం నిరీక్షమాణస్య మనుజస్య సదృశః|
24 and after considering himself, he went away and promptly forgot what he had seen.
ఆత్మాకారే దృష్టే స ప్రస్థాయ కీదృశ ఆసీత్ తత్ తత్క్షణాద్ విస్మరతి|
25 But he who gazes upon the perfect law of liberty, and who remains in it, is not a forgetful hearer, but instead a doer of the work. He shall be blessed in what he does.
కిన్తు యః కశ్చిత్ నత్వా ముక్తేః సిద్ధాం వ్యవస్థామ్ ఆలోక్య తిష్ఠతి స విస్మృతియుక్తః శ్రోతా న భూత్వా కర్మ్మకర్త్తైవ సన్ స్వకార్య్యే ధన్యో భవిష్యతి|
26 But if anyone considers himself to be religious, but he does not restrain his tongue, but instead seduces his own heart: such a one’s religion is vanity.
అనాయత్తరసనః సన్ యః కశ్చిత్ స్వమనో వఞ్చయిత్వా స్వం భక్తం మన్యతే తస్య భక్తి ర్ముధా భవతి|
27 This is religion, clean and undefiled before God the Father: to visit orphans and widows in their tribulations, and to keep yourself immaculate, apart from this age.
క్లేశకాలే పితృహీనానాం విధవానాఞ్చ యద్ అవేక్షణం సంసారాచ్చ నిష్కలఙ్కేన యద్ ఆత్మరక్షణం తదేవ పితురీశ్వరస్య సాక్షాత్ శుచి ర్నిర్మ్మలా చ భక్తిః|
