< Isaiah 31 >
1 Woe to those who descend into Egypt for assistance, hoping in horses, and putting their trust in four-horse chariots because they are many, and in horsemen because they are exceedingly strong. And they have not believed in the Holy One of Israel, and they have not sought the Lord.
— Ярдәм издәп Мисирға барғанларниң һалиға вай! Улар атларға тайинип, Көп болғанлиғидин җәң һарвулириға, Интайин күчлүк болғанлиғидин атлиқ әскәрләргә ишинип кәтти! Бирақ Исраилдики Муқәддәс Болғучиға қаримайду, Пәрвәрдигарни издимәйду.
2 Therefore, being wise, he has permitted harm, and he has not removed his words, and he will rise up against the house of the wicked and against those who assist the workers of iniquity.
Бирақ Уму данадур! У күлпәт елип келиду, Дегәнлирини қайтурувалмайду; У бузуқларниң җәмәтигә, Шундақла қәбиһлик қилғучиларға ярдәмдә болғанларға қарши орнидин қозғилиду.
3 Egypt is man, and not God. And their horses are flesh, and not spirit. And so, the Lord will reach down his hand, and the helper will fall, and the one who was being helped will fall, and they will all be consumed together.
Мисирлиқлар Тәңри әмәс, адәмләр халас; Уларниң атлири болса роһтин әмәс, әттин халас; Пәрвәрдигар болса қолини узартиду, Ярдәм бәргүчи болса путлишиду; Ярдәм берилгүчи болса жиқилиду; Улар һәммиси бирақла йоқилиду.
4 For the Lord says this to me: In the same way that a lion roars, and a young lion is over his prey, and though a multitude of shepherds may meet him, he will not dread their voice, nor be afraid of their number, so will the Lord of hosts descend in order to battle upon mount Zion and upon its hill.
Чүнки Пәрвәрдигар маңа мундақ дегән: — «Овни тутувалған шир яки асланни бир тәрәп қилишқа топ-топ падичилар чақирилғанда, Шир яки аслан уларниң авазлиридин һеч қорқмай, Шавқунлиридин һеч һодуқмай, Бәлки овни астиға бесивелип ғар-ғур талиқинидәк, Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигарму охшашла Зион теғи вә егизликлири үчүн чүшүп җәң қилиду.
5 Like birds flying, so will the Lord of hosts protect Jerusalem, protecting and freeing, passing over and saving.
Үстидә пәрваз қилидиған қушлардәк самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар Өз қанити астиға Йерусалимни алиду; Қанити астиға елип, Зионни қутқузиду; Униң «өтүп кетиши» билән Зион ниҗатлиққа еришиду.
6 Be converted to the same depth that you have drawn away, O sons of Israel.
Силәр дәһшәтлик асийлиқ қилған Егәңларниң йениға товва қилип қайтиңлар, И Исраил балилири!
7 For in that day, a man will cast away his idols of silver and his idols of gold, which your hands have made for you unto sin.
Чүнки шу күнидә инсанлар һәр бири өзи үчүн өз қоли билән ясиған күмүч бутларни вә алтун бутларни: — «Гунадур!» дәп ташливетиду».
8 And Assur will fall by a sword not of man, and a sword not of man will devour him. And he will not flee from the face of the sword, and his young men will be subject to a penalty.
«Шу чағда Асурийә қилич билән жиқилиду, Бирақ батурниң қиличи билән әмәс; Бир қилич уни жутувалиду, бирақ қилич адәттики адәмниңки болмайду; У җенини елип қиличтин қачмақчи болиду, Арисидики жигитлири алванға селиниду.
9 And his strength will pass away in terror, and his princes will flee in fear. The Lord has said it. His fire is in Zion, and his furnace is at Jerusalem.
Вәһимидин униң «һул теши» йоқайду; Униң сәрдарлири җәң туғидин алақзадилишиду» — дәп җакалайду Зионда оти көйиватқан, Йерусалимда хумдени ялқунлаватқан Пәрвәрдигар.