Isaiah 2

1 The word that Isaiah, the son of Amoz, saw concerning Judah and Jerusalem.

Ο λόγος, ο γενόμενος δι' οράματος εις τον Ησαΐαν τον υιόν του Αμώς, περί του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ.

2 And in the last days, the mountain of the house of the Lord will be prepared at the summit of the mountains, and it will be exalted above the hills, and all the nations shall flow to it.

Εν ταις εσχάταις ημέραις το όρος του οίκου του Κυρίου θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων και υψωθή υπεράνω των βουνών και πάντα τα έθνη θέλουσι συρρέει εις αυτό,

3 And many peoples will go, and they will say: “Let us approach and ascend to the mountain of the Lord, and to the house of the God of Jacob. And he will teach us his ways, and we will walk in his paths.” For the law will go forth from Zion, and the Word of the Lord from Jerusalem.

και πολλοί λαοί θέλουσιν υπάγει και ειπεί, Έλθετε και ας αναβώμεν εις το όρος του Κυρίου, εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού. Διότι εκ Σιών θέλει εξέλθει νόμος και λόγος Κυρίου εξ Ιερουσαλήμ.

4 And he will judge the nations, and he will rebuke many peoples. And they shall forge their swords into plowshares, and their spears into sickles. Nation will not lift up sword against nation, neither will they continue to train for battle.

Και θέλει κρίνει αναμέσον των εθνών και θέλει ελέγξει πολλούς λαούς και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών διά υνία και τας λόγχας αυτών διά δρέπανα δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.

5 O house of Jacob, let us approach and walk in the light of the Lord.

Οίκος Ιακώβ, έλθετε και ας περιπατήσωμεν εν τω φωτί του Κυρίου.

6 For you have cast aside your people, the house of Jacob, because they have been filled up, as in past times, and because they have had soothsayers as the Philistines have, and because they have joined themselves to foreign servants.

Βεβαίως συ εγκατέλιπες τον λαόν σου, τον οίκον Ιακώβ, διότι ενεπλήσθησαν της ανατολής και έγειναν μάντεις ως οι Φιλισταίοι, και συνηνώθησαν μετά των τέκνων των αλλοφύλων.

7 Their land has been filled with silver and gold. And there is no end to their storehouses.

Και η γη αυτών ενεπλήσθη αργυρίου και χρυσίου, και δεν είναι τέλος των θησαυρών αυτών ενεπλήσθη η γη αυτών και ίππων, και δεν είναι τέλος των αμαξών αυτών.

8 And their land has been filled with horses. And their four-horse chariots are innumerable. And their land has been filled with idols. They have adored the work of their hands, which their own fingers have made.

Και η γη αυτών ενεπλήσθη από ειδώλων ελάτρευσαν το ποίημα των χειρών αυτών, εκείνο το οποίον οι δάκτυλοι αυτών έκαμον

9 And man has bowed himself down, and so man has become debased. Therefore, you should not forgive them.

και ο κοινός άνθρωπος υπέκυψε και ο μεγάλος εταπεινώθη και δεν θέλεις συγχωρήσει αυτούς.

10 Enter into the rock, and hide in a ditch in the soil, from the presence of the fear of the Lord, and from the glory of his majesty.

Είσελθε εις τον βράχον και κρύφθητι εις το χώμα, διά τον φόβον του Κυρίου και διά την δόξαν της μεγαλειότητος αυτού.

11 The lofty eyes of man have been humbled, and the haughtiness of men will be bowed down. Then the Lord alone shall be exalted, in that day.

Οι υπερήφανοι οφθαλμοί του ανθρώπου θέλουσι ταπεινωθή, και η έπαρσις των ανθρώπων θέλει υποκύψει· μόνος δε ο Κύριος θέλει υψωθή εν εκείνη τη ημέρα.

12 For the day of the Lord of hosts will prevail over all the proud and self-exalted, and over all the arrogant, and each one shall be humbled,

Διότι ημέρα Κυρίου των δυνάμεων θέλει επέλθει επί πάντα αλαζόνα και υπερήφανον και επί πάντα υψωμένον και θέλει ταπεινωθή

13 and over all the straight and tall cedars of Lebanon, and over all the oaks of Bashan;

και επί πάσας τας κέδρους του Λιβάνου τας υψηλάς και επηρμένας και επί πάσας τας δρυς της Βασάν,

14 and over all the lofty mountains, and over all the elevated hills;

και επί πάντα τα υψηλά όρη και επί πάντα τα υψωμένα βουνά,

15 and over every lofty tower, and over every fortified wall;

και επί πάντα πύργον υψηλόν και επί παν τείχος περιπεφραγμένον,

16 and over all the ships of Tarshish, and over all the beauty that may be seen.

και επί πάντα τα πλοία της Θαρσείς και επί πάντα τα ηδονικά θεάματα.

17 And the loftiness of men will be bowed down, and the haughtiness of men will be brought low. And the Lord alone shall be exalted, in that day.

Και το ύψος του ανθρώπου θέλει υποκύψει, και η έπαρσις των ανθρώπων θέλει ταπεινωθή· μόνος δε ο Κύριος θέλει υψωθή εν εκείνη τη ημέρα.

18 And idols will be thoroughly crushed.

Και τα είδωλα θέλουσιν ολοκλήρως καταστραφή.

19 And they will go into the caves of the rocks, and into the caverns of the earth, from the presence of the dread of the Lord, and from the glory of his majesty, when he will have risen up to strike the earth.

Και αυτοί θέλουσιν εισέλθει εις τα σπήλαια των βράχων και εις τας τρύπας της γης, διά τον φόβον του Κυρίου και διά την δόξαν της μεγαλειότητος αυτού, όταν εγερθή διά να κλονίση την γην.

20 In that day, man shall cast aside his idols of silver and his images of gold, which he had made for himself, as if to reverence the moles and the bats.

Εν εκείνη τη ημέρα θέλει ρίψει ο άνθρωπος εις τους ασπάλακας και εις τας νυκτερίδας τα αργυρά αυτού είδωλα και τα χρυσά αυτού είδωλα, τα οποία έκαμεν εις εαυτόν διά να προσκυνή·

21 And so he will go into the clefts of the rocks, and into the caverns of stone, from the presence of the dread of the Lord, and from the glory of his majesty, when he will have risen up to strike the earth.

διά να εισέλθωσιν εις τας σχισμάς των βράχων και εις τα σπήλαια των πετρών, διά τον φόβον του Κυρίου και διά την δόξαν της μεγαλειότητος αυτού, όταν εγερθή διά να κλονίση την γην.

22 Therefore, rest away from man, whose breath is in his nostrils, for he considers himself to be exalted.

Παραιτήθητε από ανθρώπου, του οποίου η πνοή είναι εις τους μυκτήρας αυτού διότι εις τι είναι άξιος λόγου;