Ezra 3
1 And now the seventh month had arrived, and the sons of Israel were in their cities. Then, the people were gathered together, like one man, in Jerusalem.
Sa ikapito ka bulan human nakabalik ang katawhan sa Israel sa ilang mga siyudad, sa dihang nagkatigom ingon nga usa ka tawo diha Jerusalem.
2 And Jeshua, the son of Jozadak, rose up with his brothers, the priests. And Zerubbabel, the son of Shealtiel, rose up with his brothers. And they built the altar of the God of Israel, so that they might offer holocausts upon it, just as it was written in the law of Moses, the man of God.
Mitindog si Josue ang anak nga lalaki ni Jozadak ug ang iyang mga igsoon nga mga pari, ug si Zerubabel nga anak ni Sealtiel, ug ang iyang mga igsoong lalaki ug gitukod ang halaran sa Dios sa Israel aron sa paghalad sa mga halad sinunog sumala sa gisugo sa balaod ni Moises, ang alagad sa Dios.
3 Now they set the altar of God upon its bases, while keeping the people of all the surrounding lands away from it. And they offered upon it a holocaust to the Lord, morning and evening.
Unya gipahimutang nila ang halaran sa tungtunganan niini, kay nangahadlok sila tungod sa mga tawo niadtong yutaa. Naghalad sila ug mga halad sinunog ngadto kang Yahweh sa kaadlawon ug sa gabii.
4 And they kept the solemnity of tabernacles, just as it was written, and the holocaust of each day in order, according to the precept, the work of each day in its time.
Gisaulog gihapon nila ang Pista sa Balongbalong sumala sa nahisulat ug naghalad sa mga halad sinunog adlaw-adlaw sumala sa kasugoan, sa gikinahanglan sa matag adlaw.
5 And after these, they offered the continual holocaust, as much on the new moons as on all the solemnities of the Lord that were consecrated, and on all those when a voluntary gift was offered to the Lord.
Tungod niini, adunay mga halad sinunog adlaw-adlaw ug kausa sa usa ka bulan ug mga halad alang sa tanan nga natudlong kasaulogan ni Yahweh, lakip ang tanang mga halad nga kinabubut-on.
6 From the first day of the seventh month, they began to offer holocausts to the Lord. But the temple of God had not yet been founded.
Nagsugod sila sa paghalad sa mga halad sinunog alang kang Yahweh sa unang adlaw sa ikapito nga bulan, bisan tuod wala pa matukod ang templo.
7 And so they gave money to those who cut and laid stones. Similarly, they gave food, and drink, and oil to the Sidonians and the Tyrians, so that they would bring cedar wood, from Lebanon to the sea at Joppa, in accord with what had been commanded of them by Cyrus, the king of the Persians.
Busa gihatagan nila ug plata ang mga tigtiltil ug bato ug mga panday; ug pagkaon, mainom, ug lana ngadto sa katawhan sa Sidon ug sa Tiro, aron nga sila magdala sa mga kahoy nga sidro gikan sa Lebanon paingon sa Jopa agi sa dagat, sumala sa pagtugot kanila ni Ciro, ang hari sa Persia.
8 Then, in the second year of their advent to the temple of God in Jerusalem, in the second month, Zerubbabel, the son of Shealtiel, and Jeshua, the son of Jozadak, and the remainder of their brothers, the priests, and the Levites, and all who had arrived from the captivity to Jerusalem, began, and they appointed Levites, from twenty years and over, to hasten the work of the Lord.
Unya sa ikaduhang bulan sa ikaduhang tuig sa ilang pag-abot ngadto sa balay sa Dios sa Jerusalem, si Sorobabel, si Jesua ang anak nga lalaki ni Josadak, ang nahibilin nga mga pari, ang mga Levita ug kadtong nakabalik gikan sa pagkabihag ngadto sa Jerusalem nagsugod na sa pagtrabaho. Gitahasan nila ang mga Levita nga may 20 ang panuigon pataas aron maoy magdumala sa buluhaton sa balay ni Yahweh.
9 And Jeshua and his sons and his brothers, Kadmiel and his sons, and the sons of Judah, like one man, stood so that they might have charge over those who did the work in the temple of God: the sons of Henadad, and their sons, and their brothers, the Levites.
Si Josue uban sa iyang mga anak nga lalaki ug iyang mga igsoong lalaki, si Kadmiel ug iyang mga anak nga lalaki, ug ang mga kaliwat ni Juda aron sa pagdumala sa katawhan nga nagtrabaho sa balay sa Dios. Kauban nila ang mga kaliwat ni Henadad, ang ilang mga kaliwat, ug ang ilang kaubanang mga Levita usab.
10 And when the builders had founded the temple of the Lord, the priests stood in their adornment with trumpets, and the Levites, the sons of Asaph, stood with cymbals, so that they might praise God by the hand of David, the king of Israel.
Gipahiluna sa mga magtutukod ang patukoranan sa templo ni Yahweh. Nanindog ang mga pari nga nagsul-ob sa parianong bisti nga may trumpeta, ug ang mga Levita, mga anak ni Asaf, aron pagdayeg kang Yahweh inubanan sa mga piyangpiyang, sumala sa sugo ni David, nga hari sa Israel.
11 And they sung together with hymns and confession to the Lord: “For he is good. For his mercy is over Israel unto eternity.” And likewise, all the people shouted with a great clamor in praise to the Lord, because the temple of the Lord had been founded.
Nag-awit sila sa pagdayeg ug pagpasalamat kang Yahweh, “Maayo siya! Ang iyang matinud-anong kasabotan sa Israel molungtad sa kahangtoran.” Ang tibuok katawhan misinggit sa dakong kalipay sa pagdayeg ngadto kang Yahweh kay ang patukoranan sa templo napahimutang na.
12 And many of the priests and the Levites, and the leaders of the fathers and of the elders, who had seen the former temple, when now this temple was founded and was before their eyes, wept with a great voice. And many of them, shouting for joy, lifted up their voice.
Apan daghan sa mga pari, sa mga Levita, sa mga pangulong patriyarka ug sa mga tigulang nga tawo nga nakakita sa unang balay ang mihilak sa makusog, sa dihang kining patukoranan sa balay nahimutang na sa atubangan sa ilang panan-aw. Apan daghan ang misinggit sa kalipay uban sa pagmaya ug sa madasigong tugtog.
13 Neither could anyone distinguish between the voice of clamor of joy, and a voice of weeping of the people. For the shouting of the people mixed into a great clamor, and the voice was heard from far away.
Tungod niini wala na makaila ang katawhan sa kalahian sa malipayon ug sa nagmayang tingog gikan sa tingog sa panaghilak sa mga tawo, kay naninggit man ang katawhan uban sa dakong kalipay, ug nadungog ang kasaba sa layong dapit.
