Psalms 78
1 [A Psalm] of instruction for Asaph. Give heed, O my people, to my law: incline your ear to the words of my mouth.
Асаф язған «Масқил»: — И Мениң хәлқим, тәлимимни аңлаңлар, Ағзимдики сөзләргә қулақ селиңлар.
2 I will open my mouth in parables: I will utter dark sayings [which have been] from the beginning.
Мән ағзимни бир тәмсил билән ачимән, Қедимки тепишмақларни елан қилимән.
3 All which we have heard and known, and our fathers have declared to us.
Биз буларни аңлиған, билгән, Ата-бовилиримиз уларни бизгә ейтип бәргән.
4 They were not hid from their children to a second generations; [the fathers] declaring the praises of the Lord, and his mighty acts, and his wonders which he wrought.
Биз буларни уларниң әвлатлиридин йошурмаймиз, Келидиған дәвиргә Пәрвәрдигарниң мәдһийилирини, Униң күч-қудритини, Униң қилған карамәт ишлирини баян қилимиз.
5 And he raised up a testimony in Jacob, and appointed a law in Israel, which he commanded our fathers, to make it known to their children:
Чүнки У Яқупта бир агаһ-гувани бекиткән, Исраилда бир қанунни орнатқан; У ата-бовилиримизға буларни өз пәрзәнтлиригә үгитишни буйруған;
6 that another generation might know, even the sons which should be born; and they should arise and declare them to their children.
Шундақ қилип келәр дәвир, Йәни туғулидиған балиларму буларни билсун, Уларму орнидин туруп өз балилириға буларни үгәтсун;
7 That they might set their hope on God, and not forget the works of God, but diligently seek his commandments.
Пәрзәнтлири үмүтини Худаға бағлисун, Тәңриниң қилғанлирини унтумисун, Бәлки Униң әмирлиригә кирсун;
8 That they should not be as their fathers, a perverse and provoking generation; a generation which set not its heart aright, and its spirit was not steadfast with God.
Улар ата-бовилириға охшимисун дәп, Йәни җаһил һәм асий бир дәвир, Өз қәлбини дурус қилмиған, Роһи Тәңригә вапалиқта турмиған бир дәвиргә охшимисун дәп, У шундақ [буйруғандур].
9 The children of Ephraim, bending and shooting [with] the bow, turned [back] in the day of battle.
Мана Әфраимниң әвлатлири, Қуралланған оқячилар болсиму, Җәң күнидә сәптин янди.
10 They kept not the covenant of God, and would not walk in his law.
Улар Худаниң әһдисини тутмиди, Бәлки Униң Тәврат-қанунида меңишни рәт қилди.
11 And they forgot his benefits, and his miracles which he [had] showed them;
Улар Униң қилғанлирини, Өзлиригә көрсәткән карамәтлирини унтуди.
12 the miracles which he wrought before their fathers, in the land of Egypt, in the plain of Tanes.
У Мисирниң зиминида, Зоанниң даласида, Уларниң ата-бовилириниң көз алдида мөҗизиләрни көрсәткән еди;
13 He clave the sea, and led them through: he made the waters to stand as [in] a bottle.
У деңизни бөлүветип, Уларни оттурисидин өткүзгән; Суларни дога-дога қилип тиклиди.
14 And he guided them with a cloud by day, and all the night with a light of fire.
У күндүздә булут билән, Кечидә от нури билән уларни йетәклиди.
15 he clave a rock in the wilderness, and made them drink as in a great deep.
Чөл-баяванда ташларни йеривәтти, Чоңқур сурлардин урғуп чиққандәк ичимликни мол қилди;
16 And he brought water out of the rock, and caused waters to flow down as rivers.
У хада таштин өстәң-еқинларни һасил қилди, Суни дәриялардәк аққузди.
17 And they sinned yet more against him; they provoked the Most High in the wilderness.
Бирақ улар йәнә Униң алдида гуна қиливәрди, Чөлдә Һәммидин Алий Болғучиға асийлиқ қилди.
18 And they tempted God in their hearts, in asking meat for [the desire of] their souls.
Улар көңлидә Тәңрини синиди, Нәпсини қандурушқа йемәкликни тәләп қилди.
19 They spoke also against God, and said, Will God be able to prepare a table in the wilderness?
Улар Худани һақарәтләп: — «Тәңри чөл-дәшттә дәстихан салаламду?
20 Forasmuch as he struck the rock, and the waters flowed, and the torrents ran abundantly; will he be able also to give bread, or prepare a table for his people?
Мана У қорам ташни урувиди, Сулар урғуп, Еқинлар булақтәк тешип чиқти; Әнди У бизгә нанму берәләмду? Өз хәлқини гөш билән тәминләләмду?» — дейишти.
21 Therefore the Lord heard, and was provoked: and fire was kindled in Jacob, and wrath went up against Israel.
Шуниң билән Пәрвәрдигар аңлап, ғәзәпләнди; Яқупқа от туташти, Исраилға аччиғи көтирилди;
22 Because they believed not in God, and trusted not in his salvation.
Чүнки улар Худаға ишәнмиди, Униң ниҗатлиғиға улар таянмиди,
23 Yet he commanded the clouds from above, and opened the doors of heaven,
У әрштин булутларни буйруп, Асман дәрвазилирини ачқан еди;
24 and rained upon them manna to eat, and gave them the bread of heaven.
У улар үстигә «манна»ни яғдуруп, Уларға әрштики ашлиқни бәргән еди;
25 Man ate angels' bread; he sent them provision to the full.
Шуниң билән инсанлар күч егилириниң ненини йегән еди; У уларға қанғичә озуқни әвәткән еди.
26 He removed the south wind from heaven; and by his might he brought in the southwest wind.
Әнди У асманда шәриқ шамили чиқирип, Күчи билән җәнуп шамилиниму елип кәлди;
27 And he rained upon them flesh like dust, and feathered birds like the sand of the seas.
У гөшни чаң-тозандәк улар үстигә чүшүрди, Деңизлар саһилидики қумлардәк учар-қанатларни яғдурди.
28 And they fell into the midst of their camp, round about their tents.
У буларни уларниң баргаһиниң оттурисиға, Чедирлириниң әтрапиға чүшүрди.
29 So they ate, and were completely filled; and he gave them their desire.
Улар болушичә йәп тоюшти, Чүнки уларниң нәпси тартқинини [Худа] уларға кәлтүргән еди.
30 They were not disappointed of their desire: [but] when their food was yet in their mouth,
Лекин улар нәпси тартқинидин техи зерикмәйла, Гөшни еғизлирида техи чайнаватқинидила,
31 then the indignation of God rose up against them, and killed the fattest of them, and overthrew the choice men of Israel.
Худаниң ғәзиви уларға қарита қозғалди; У улардин әң қамәтликлирини қиривәтти, Исраилниң сәрхил яшлирини йәргә урувәтти.
32 In the midst of all this they sinned yet more, and believed not his miracles.
Мана, шундақ болсиму, Улар йәнила давамлиқ гуна қиливәрди, Униң мөҗизилиригә техичила ишәнмиди;
33 And their days were consumed in vanity, and their years with anxiety.
Шуңа У уларниң күнлирини беһудиликтә, Жиллирини дәккә-дүккилик ичидә түгәткүзди.
34 When he killed them, they sought him: and they returned and called betimes upon God.
У уларни өлтүргили турғанда, Андин улар Уни издиди; Улар йолидин йенип, интилип Тәңрини издиди;
35 And they remembered that God was their helper, and the most high God was their redeemer.
Улар Худаниң уларниң уюлтеши екәнлигини, Һәммидин Алий Болғучи Тәңриниң уларниң һәмҗәмәт-қутқузғучиси екәнлигини есигә кәлтүрди.
36 Yet they loved him [only] with their mouth, and lied to him with their tongue.
Бирақ улар ағзи билән Униңға хушамәт қилди, Тили билән Униңға ялған сөз қилди;
37 For their heart [was] not right with him, neither were they steadfast in his covenant.
Чүнки уларниң көңли Униңға садиқ болмиди, Улар Униң әһдисини чиң тутмиди.
38 But he is compassionate, and will forgive their sins, and will not destroy [them]: yes, he will frequently turn away his wrath, and will not kindle all his anger.
Бирақ У йәнила рәһимдил еди; Қәбиһлигини кәчүрүп, уларни йоқатмиди; У қайта-қайта Өз ғәзивидин янди, У қәһрини қозғиғини билән һәммини төкмиди.
39 And he remembered that they are flesh; a wind that passes away, and returns not.
У уларниң пәқәт әт егилири, Кәтсә қайтип кәлмәс бир нәпәс екәнлигини яд әтти.
40 How often did they provoke him in the wilderness, [and] anger him in a dry land!
Улар чөл-дәшттә шунчә көп қетим Униң аччиғини кәлтүрди. Шунчә көп қетим баяванда көңлигә азар бәрди!
41 Yes, they turned back, and tempted God, and provoked the Holy One of Israel.
Бәрһәқ, улар қайтидин йолдин чәтнәп Тәңрини синиди, Исраилдики Муқәддәс Болғучиниң жүригини зедә қилди.
42 They remembered not his hand, the day in which he delivered them from the hand of the oppressor.
Улар Униң қолини [әслимиди]; Уларни зомигәрниң чаңгилидин һөрлүккә қутқузған күнини, Қандақ қилип Мисирда карамәтләрни яритип, Зоан даласида мөҗизиләрни көрсәткинини есидин чиқарди.
43 How he had wrought his signs in Egypt, and his wonders in the field of Tanes:
44 and had changed their rivers into blood; and their streams, that they should not drink.
У [Мисирлиқларниң] дәриялирини, еқинлирини қанға айландуруп, Уларни ичәлмәс қилип қойди;
45 He sent against them the dog-fly, and it devoured them; and the frog, and it spoiled them.
Уларниң арисиға нәштәрлик чивинларни топ-топи билән әвәтти, Һалак қилар пақиларни маңдурди;
46 And he gave their fruit to the canker worm, and their labours to the locust.
Уларниң зираәтлирини кепинәк қурутлириға тутуп берип, Мәһсулатлирини чекәткиләргә бәрди;
47 He killed their vines with hail, and their sycamores with frost.
Үзүм таллирини мөлдүр билән урдуруп, Әнҗирлирини қирав билән үшшүтивәтти.
48 And he gave up their cattle to hail, and their substance to the fire.
У калилирини мөлдүргә соқтуруп, Маллирини чақмақ отлирида [көйдүривәтти].
49 He sent out against them the fury of his anger, wrath, and indignation, and affliction, a message by evil angels.
У уларға ғәзивиниң дәһшәтлигини — Қәһрини, аччиғини һәм еғир күлпәтләрни, Балаю-апәт елип келидиған бир түркүм пәриштиләрниму чүшүрди.
50 He made a way for his wrath; he spared not their souls from death, but consigned their cattle to death;
У Өз ғәзиви үчүн бир йолни түзләп қойди; Уларниң җенини өлүмдин айимай, Бәлки һаятини вабаға тапшурди;
51 and struck every firstborn in the land of Egypt; the first fruits of their labours in the tents of Cham.
У Мисирда барлиқ тунҗа туғулған балиларни, Һамниң чедирлирида уларниң ғурури болған тунҗа оғул балилирини қиривәтти.
52 And he removed his people like sheep; he led them as a flock in the wilderness.
У падичидәк Өз хәлқини Мисирдин сәпәргә атландуруп, Чөл-баявандин уларни қой падисидәк башлап маңди;
53 And he guided them with hope, and they feared not: but the sea covered their enemies.
Уларни аман-есән йетәклигәчкә, Улар қорқунучтин халий болуп маңди; Дүшмәнлирини болса, деңиз жутуп кәтти.
54 And he brought them in to the mountain of his sanctuary, this mountain which his right hand had purchased.
У уларни Өз муқәддәс зимининиң чегарасиға, Оң қоли егиливалған бу тағлиққа елип кәлди.
55 And he cast out the nations from before them, and made them to inherit by a line of inheritance, and made the tribes of Israel to dwell in their tents.
У әлләрни уларниң алдидин қоғливетип, Зимин үстигә тана тартқузуп өлчәп, уларға тәқсим қилди; Исраил қәбилилирини уларниң чедирлириға олтирақлаштурди.
56 Yet they tempted and provoked the most high God, and kept not his testimonies.
Бирақ улар Худани, Һәммидин Алий Болғучини синап аччиқландурди, Униң тапшурған гува-агаһлирини тутмиди;
57 And they turned back, and broke covenant, even as also their fathers: they became like a crooked bow.
Бәлки ата-бовлиридәк йолдин тейип асийлиқ қилди, Хаин оқядәк қейип кәтти.
58 And they provoked him with their high places, and moved him to jealousy with their graven images.
Улар егизликтә қурған ибадәтгаһлар билән Униң ғәзивини қозғиди, Ойма бутлири билән Униң жүригини өртиди.
59 God heard and lightly regarded [them], and greatly despised Israel.
Худа уларни аңлап ғәзәпләнди, Исраилдин интайин йиргәнди.
60 And he rejected the tabernacle of Selom, his tent where he lived amongst men.
У Шилоһдики маканини, Йәни У инсан арисида турған чедирни ташлап кәтти,
61 And he gave their strength into captivity, and their beauty into the enemy's hand.
Өзиниң қудрәт бәлгүсини булап кетишкә, Шан-шәривини ишғалийәтчиләрниң қолиға бәрди;
62 And he gave his people to the sword; and disdained his inheritance.
Өз хәлқини қиличқа тапшурди, Өзиниң мираси болғанлардин интайин ғәзәпләнди.
63 Fire devoured their young men; and their virgins mourned not.
От уларниң жигитлирини ялмиди, Қизлири той нахшилирида махталмайтти.
64 Their priests fell by the sword; and their widows shall not be wept for.
Уларниң каһинлири қилич астида жиқилди, Лекин тул хотунлири һаза тутмиди.
65 So the Lord awaked as one out of sleep, [and] as a mighty man who has been heated with wine.
Андин Рәб бириси уйқидин ойғандәк ойғанди, Шараптин җасарәтләнгән палвандәк товлиди.
66 And he struck his enemies in the hinder parts: he brought on them a perpetual reproach.
У рәқиплирини уруп чекиндүрүп, Уларни түгимәс рәсваға қалдурди.
67 And he rejected the tabernacle of Joseph, and chose not the tribe of Ephraim;
Йүсүпниң чедирини шаллап, рәт қилди; Әфраим қәбилисини таллимиди;
68 but chose the tribe of Juda, the mount Sion which he loved.
Бәлки Йәһуда қәбилисини, Яхши көргән Зион теғини таллиди.
69 And he built his sanctuary as [the place] of unicorns; he founded it for ever on the earth.
[Шу йәрдә] муқәддәс җайини тағ чоққилиридәк, Йәр-зиминни әбәдий орнатқандәк мәзмут бена қилди;
70 He chose David also his servant, and took him up from the flocks of sheep.
У Өз қули Давутни таллап, Уни қой қотанлиридин чақиривалди;
71 He took him from following the ewes great with young, to be the shepherd of Jacob his servant, and Israel his inheritance.
Қозилирини емитидиған сағлиқларни әгишип беқиштин айрип, Уни Өз хәлқи Яқупни, мираси болған Исраилни беқишқа чиқарди.
72 So he tended them in the innocency of his heart; and guided them by the skilfulness of his hands.
Давут уларни қәлбидики дуруслуғи билән бақти, Қолиниң әпчиллиги билән уларни йетәклиди.
