Psalms 38

1 A Psalm of David for remembrance concerning the Sabbath-day. O Lord, rebuke me not in your wrath, neither chasten me in your anger.

مزمور داوود. از خدا می‌خواهد او را به یاد آورد. ای خداوند، هنگامی که غضبناک و خشمگین هستی مرا تنبیه نکن.

2 For your weapons are fixed in me, and you have pressed your hand heavily upon me.

تیرهای تو در بدنم فرو رفته و از ضرب دست تو به خاک افتاده‌ام.

3 For there is no health in my flesh because of your anger; there is no peace to my bones because of my sins.

در اثر خشم تو جای سالمی در بدنم نمانده؛ به سبب گناهم استخوانهایم در هم کوبیده شده‌اند.

4 For my transgressions have gone over mine head: they have pressed heavily upon me like a weighty burden.

تقصیراتم از سرم گذشته‌اند و همچون باری گران بر من سنگینی می‌کنند.

5 My bruises have become noisome and corrupt, because of my foolishness.

به سبب حماقتم، زخمهایم متعفن و چرکین شده‌اند.

6 I have been wretched and bowed down continually: I went with a mourning countenance all the day.

به خود می‌پیچم و به کلی خمیده شده‌ام. تمام روز می‌نالم و به این سو و آن سو می‌روم.

7 For my soul is filled with mockings; and there is no health in my flesh.

از شدت تب می‌سوزم و جای سالمی در بدنم نمانده است.

8 I have been afflicted and brought down exceedingly: I have roared for the groaning of my heart.

تاب تحمل خود را از دست داده‌ام و به کلی از پای افتاده‌ام؛ غم، دلم را گرفته و از شدت درد می‌نالم.

9 But all my desire is before you; and my groaning is not hidden from you.

خداوندا، تمام آرزوهایم را می‌دانی؛ آه و نالهٔ من از تو پوشیده نیست.

10 My heart is troubled, my strength has failed me; and the light of mine eyes is not with me.

قلب من به شدت می‌تپد، قوتم از بین رفته و چشمانم کم نور شده است.

11 My friends and my neighbours drew near before me, and stood still; and my nearest of kin stood afar off.

دوستان و رفقایم به سبب این بلایی که بر من عارض شده، از من فاصله می‌گیرند و همسایگانم از من دوری می‌کنند.

12 While they pressed hard upon me that sought my soul: and they that sought my hurt spoke vanities, and devised deceits all the day.

آنانی که قصد جانم را دارند، برایم دام می‌گذارند و کسانی که در صدد آزارم هستند، به مرگ تهدیدم می‌کنند و تمام روز علیه من نقشه می‌کشند.

13 But I, as a deaf man, heard not; and was as a dumb man not opening his mouth.

من همچون شخص کری هستم که نمی‌تواند بشنود، مانند شخص لالی هستم که نمی‌تواند سخن بگوید.

14 And I was as a man that hears not, and who has no reproofs in his mouth.

مثل کسی هستم که به سبب کری قادر نیست پاسخ دهد.

15 For I hoped in you, O Lord: you will hear, O Lord my God.

ای خداوند، امیدوارم و یقین دارم که تو به من پاسخ خواهی داد.

16 For I said, Lest mine enemies rejoice against me: for when my feet were moved, they spoke boastingly against me.

نگذار دشمنانم به ناکامی من بخندند و وقتی می‌افتم خود را برتر از من بدانند.

17 For I am ready for plagues, and my grief is continually before me.

نزدیک است از پای درآیم؛ این درد، دائم مرا عذاب می‌دهد.

18 For I will declare mine iniquity, and be distressed for my sin.

من به گناهانم اعتراف می‌کنم و از کردار خود غمگین و پشیمانم.

19 But mine enemies live, and are mightier than I: and they that hate me unjustly are multiplied.

دشمنانم سالم و نیرومند هستند؛ کسانی که از من نفرت دارند بسیارند.

20 They that reward evil for good slandered me; because I followed righteousness.

آنها خوبی مرا با بدی پاسخ می‌دهند؛ با من مخالفت می‌ورزند زیرا من کوشش می‌کنم کار نیک انجام دهم.

21 Forsake me not, O Lord my God: depart not from me.

خداوندا، مرا تنها نگذار؛ ای خدای من، از من دور نباش.

22 Draw near to my help, O Lord of my salvation.

ای خداوند، تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی، به کمکم بشتاب!