Psalms 137

1 For David, [a Psalm] of Jeremias. By the rivers of Babylon, there we sat; and wept when we remembered Sion.

Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

2 We hung our harps on the willows in the midst of it.

Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

3 For there they that had taken us captive asked of us the words of a song; and they that had carried us away [asked] a hymn, [saying], Sing us [one] of the songs of Sion.

Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

4 How should we sing the Lord's song in a strange land?

Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

5 If I forget you, O Jerusalem, let my right hand forget [its skill].

Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

6 May my tongue cleave to my throat, if I do not remember you; if I do not prefer Jerusalem as the chief of my joy.

Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

7 Remember, O Lord, the children of Edom in the day of Jerusalem; who said, Rase [it], rase [it], even to its foundations.

Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

8 Wretched daughter of Babylon! blessed [shall he be] who shall reward you as you have rewarded us.

Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

9 Blessed [shall he be] who shall seize and dash your infants against the rock.

Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!