Psalms 109
1 For the end, a Psalm of David. For the end, a Psalm of David. O God, pass not over my praise in silence;
Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Давут язған күй: — И мәдһийәмниң Егиси Худайим, җим турма!
2 for the mouth of the sinner and the mouth of the crafty [man] have been opened against me: they have spoken against me with a crafty tongue.
Мана рәзилләрниң ағзи, мәккарларниң ағзи көз алдимда йоған ечилди; Улар ялғанчи тил билән маңа қарши сөзлиди.
3 And they have compassed me with words of hatred; and fought against me without a cause.
Нәпрәтлик сөзләр билән мени чулғап, Улар бекардин-бекар маңа зәрбә бәрмәктә.
4 Instead of loving me, they falsely accused me: but I continued to pray.
Муһәббитим үчүн улар маңа қарши шикайәтчи болди, Мән болсам — дуаға берилдим.
5 And they rewarded me evil for good, and hatred for my love.
Яхшилиғим үчүн яманлиқ, Сөйгүм үчүн нәпрәт қайтурди.
6 Set you a sinner against him; and let the devil stand at his right hand.
Һәр бириниң үстидә рәзил бир адәм тайинлиғайсән, Униң оң йенида бир дәвагәр турсун.
7 When he is judged, let him go forth condemned: and let his prayer become sin.
У сорақ қилинғанда әйипдар болуп чиқсун, Дуаси гуна дәп һесаплансун.
8 Let his days be few: and let another take his office of overseer.
Күнлири қисқа болсун, Мәнсивини башқиси егилисун.
9 Let his children be orphans, and his wife a widow.
Балилири йетим қалсун, Хотуни тул болсун.
10 Let his children wander without a dwelling-place, and beg: let them be cast out of their habitations.
Оғуллири сәргәрдан тиләмчи болсун, Турған харабиликлиридин нан издәп.
11 Let [his] creditor exact all that belongs to him: and let strangers spoil his labours.
Җазанихор униң егилиги үстигә тор ташлисун, Меһнәт әҗрини ятлар булап-талисун.
12 Let him have no helper; neither let there be any one to have compassion on his fatherless children.
Униңға меһриванлиқ көрситидиған бириси болмисун, Житим қалған балилириға илтипат қилғучи болмисун.
13 Let his children be [given up] to utter destruction: in one generation let his name be blotted out.
Униң нәсли қурутулсун; Келәр әвладида намлири өчүрүлсун.
14 Let the iniquity of his fathers be remembered before the Lord; and let not the sin of his mother be blotted out.
Ата-бовилириниң қәбиһлигиниң әйиплири Пәрвәрдигарниң ядида қалсун, Анисиниң гунайи өчүрүлмисун.
15 Let them be before the Lord continually; and let their memorial be blotted out from the earth.
Буларниң әйиплири дайим Пәрвәрдигарниң көз алдида болсун, Шуниң билән У уларниң нам-әмилини йәр йүзидин өчүрүп ташлайду.
16 Because he remembered not to show mercy, but persecuted the needy and poor man, and [that] to kill him that was pricked in the heart.
Чүнки [рәзил киши] меһриванлиқ көрситишни һеч есигә кәлтүрмиди, Бәлки езилгән, йоқсул һәм дили сунуқларни өлтүрмәккә қоғлап кәлди.
17 He loved cursing also, and it shall come upon him; and he took not pleasure in blessing, so it shall be removed far from him.
У ләнәт оқушқа амрақ еди, Шуңа ләнәт униң бешиға келиду; Бәхит тиләшкә райи йоқ еди, Шуңа бәхит униңдин жирақ болиду.
18 Yes, he put on cursing as a garment, and it is come as water into his bowels, and as oil into his bones.
У ләнәтләрни өзигә кийим қилип кийгән; Шуңа булар аққан судәк униң ич-бағриға, Майдәк, сүйәклиригә кириду;
19 Let it be to him as a garment which he puts on, and as a girdle with which he girds himself continually.
Булар униңға йепинған тонидәк, Һәрдайим бағланған бәлвеғидәк чаплансун.
20 This is the dealing of the Lord with those who falsely accuse me, and of them that speak evil against my soul.
Булар болса мени әйиплигүчиләргә Пәрвәрдигарниң бекиткән мукапати болсун! Мениң яман гепимни қилғанларниң инъами болсун!
21 But you, O Lord, Lord, deal [mercifully] with me, for your name's sake: for your mercy is good.
Бирақ Сән, Пәрвәрдигар Рәббим, Өз намиң үчүн мениң тәрипимдә бир иш қилғайсән, Меһир-муһәббитиң әла болғачқа, Мени қутқузғайсән;
22 Deliver me, for I am poor and needy; and my heart is troubled within me.
Чүнки мән езилгән һәм һаҗәтмәндурмән, Қәлбим хәстә болди.
23 I am removed as a shadow in its going down: I am tossed up and down like locusts.
Мән қуяш узартқан көләңгидәк йоқилай дәп қалдим, Чекәткә қеқиветилгәндәк чәткә қеқиветилдим.
24 My knees are weakened through fasting, and my flesh is changed by reason of [the lack of] oil.
Роза тутқинимдин тизлирим кетиду, Әтлирим сизип кетиду.
25 I became also a reproach to them: [when] they saw me they shook their heads.
Шуңлашқа мән улар алдида рәсва болдум; Улар маңа қарашқанда, бешини силкишмәктә.
26 Help me, O Lord my God; and save me according to your mercy.
Маңа ярдәмләшкәйсән, и Пәрвәрдигар Худайим, Өзгәрмәс муһәббитиң бойичә мени қутқузғайсән;
27 And let them know that this is your hand; and [that] you, Lord, have wrought it.
Шуниң билән улар буниң Сениң қолуңдики иш екәнлигини, Буни қилғучиниң Сән Пәрвәрдигар екәнлигини билсун.
28 Let them curse, but you shall bless: let them that rise up against me be ashamed, but let your servant rejoice.
Улар ләнәт оқувәрсун, Сән бәхит ата қилғайсән; Улар һуҗум қилишқа турғанда, хиҗаләттә қалсун, Бирақ қулуң шатлансун!
29 Let those that falsely accuse me be clothed with shame, and let them cover themselves with their shame as with a mantle.
Мени әйиплигүчиләр хиҗаләт билән кийинсун, Улар өз шәрмәндилигини өзлиригә тон қилип йепинсун.
30 I will give thanks to the Lord abundantly with my mouth; and in the midst of many I will praise him.
Ағзимда Пәрвәрдигарға зор тәшәккүр-мәдһийә қайтүримән; Бәрһәқ, көпчилик арисида туруп Уни мәдһийиләймән;
31 For he stood on the right hand of the poor, to save [me] from them that persecute my soul.
Чүнки һаҗәтмәнниң җенини гунаға бекитмәкчи болғанлардин қутқузуш үчүн, [Пәрвәрдигар] униң оң йенида туриду.
