Psalms 109
1 For the end, a Psalm of David. For the end, a Psalm of David. O God, pass not over my praise in silence;
| برای سالار مغنیان. مزمور داودای خدای تسبیح من، خاموش مباش! | ۱ |
2 for the mouth of the sinner and the mouth of the crafty [man] have been opened against me: they have spoken against me with a crafty tongue.
| زیرا که دهان شرارت ودهان فریب را بر من گشوده‌اند، و به زبان دروغ برمن سخن گفته‌اند. | ۲ |
3 And they have compassed me with words of hatred; and fought against me without a cause.
| به سخنان کینه مرا احاطه کرده‌اند و بی‌سبب با من جنگ نموده‌اند. | ۳ |
4 Instead of loving me, they falsely accused me: but I continued to pray.
| به عوض محبت من، با من مخالفت می‌کنند، و اما من دعا. | ۴ |
5 And they rewarded me evil for good, and hatred for my love.
| و به عوض نیکویی به من بدی کرده‌اند. و به عوض محبت، عداوت نموده. | ۵ |
6 Set you a sinner against him; and let the devil stand at his right hand.
| مردی شریر را براو بگمار، و دشمن به‌دست راست او بایستد. | ۶ |
7 When he is judged, let him go forth condemned: and let his prayer become sin.
| هنگامی که در محاکمه بیاید، خطا کار بیرون آیدو دعای او گناه بشود. | ۷ |
8 Let his days be few: and let another take his office of overseer.
| ایام عمرش کم شود ومنصب او را دیگری ضبط نماید. | ۸ |
9 Let his children be orphans, and his wife a widow.
| فرزندان اویتیم بشوند و زوجه وی بیوه گردد. | ۹ |
10 Let his children wander without a dwelling-place, and beg: let them be cast out of their habitations.
| و فرزندان او آواره شده، گدایی بکنند و از خرابه های خودقوت را بجویند. | ۱۰ |
11 Let [his] creditor exact all that belongs to him: and let strangers spoil his labours.
| طلبکار تمامی مایملک او را ضبط نماید و اجنبیان محنت او را تاراج کنند. | ۱۱ |
12 Let him have no helper; neither let there be any one to have compassion on his fatherless children.
| کسی نباشد که بر او رحمت کند و بر یتیمان وی احدی رافت ننماید. | ۱۲ |
13 Let his children be [given up] to utter destruction: in one generation let his name be blotted out.
| ذریت وی منقطع گردند و در طبقه بعد نام ایشان محو شود. | ۱۳ |
14 Let the iniquity of his fathers be remembered before the Lord; and let not the sin of his mother be blotted out.
| عصیان پدرانش نزد خداوند به یاد آورده شودو گناه مادرش محو نگردد. | ۱۴ |
15 Let them be before the Lord continually; and let their memorial be blotted out from the earth.
| و آنها در مد نظرخداوند دائم بماند تا یادگاری ایشان را از زمین ببرد. | ۱۵ |
16 Because he remembered not to show mercy, but persecuted the needy and poor man, and [that] to kill him that was pricked in the heart.
| زیرا که رحمت نمودن را به یاد نیاورد، بلکه بر فقیر و مسکین جفا کرد و بر شکسته دل تااو را به قتل رساند. | ۱۶ |
17 He loved cursing also, and it shall come upon him; and he took not pleasure in blessing, so it shall be removed far from him.
| چون که لعنت را دوست می‌داشت بدو رسیده و چون که برکت رانمی خواست، از او دور شده است. | ۱۷ |
18 Yes, he put on cursing as a garment, and it is come as water into his bowels, and as oil into his bones.
| و لعنت رامثل ردای خود در بر‌گرفت و مثل آب به شکمش درآمد و مثل روغن در استخوانهای وی. | ۱۸ |
19 Let it be to him as a garment which he puts on, and as a girdle with which he girds himself continually.
| پس مثل جامه‌ای که او را می‌پوشاند، و چون کمربندی که به آن همیشه بسته می‌شود، خواهدبود. | ۱۹ |
20 This is the dealing of the Lord with those who falsely accuse me, and of them that speak evil against my soul.
| این است اجرت مخالفانم از جانب خداوند و برای آنانی که بر جان من بدی می‌گویند. | ۲۰ |
21 But you, O Lord, Lord, deal [mercifully] with me, for your name's sake: for your mercy is good.
| اما تو‌ای یهوه خداوند به‌خاطر نام خود بامن عمل نما؛ چون که رحمت تو نیکوست، مراخلاصی ده. | ۲۱ |
22 Deliver me, for I am poor and needy; and my heart is troubled within me.
| زیرا که من فقیر و مسکین هستم ودل من در اندرونم مجروح است. | ۲۲ |
23 I am removed as a shadow in its going down: I am tossed up and down like locusts.
| مثل سایه‌ای که در زوال باشد رفته‌ام و مثل ملخ رانده شده‌ام. | ۲۳ |
24 My knees are weakened through fasting, and my flesh is changed by reason of [the lack of] oil.
| زانوهایم از روزه داشتن می‌لرزد و گوشتم ازفربهی کاهیده می‌شود. | ۲۴ |
25 I became also a reproach to them: [when] they saw me they shook their heads.
| و من نزد ایشان عارگردیده‌ام. چون مرا می‌بینند سر خود رامی جنبانند. | ۲۵ |
26 Help me, O Lord my God; and save me according to your mercy.
| ای یهوه خدای من مرا اعانت فرما، و به حسب رحمت خود مرا نجات ده، | ۲۶ |
27 And let them know that this is your hand; and [that] you, Lord, have wrought it.
| تا بدانند که این است دست تو، و تو‌ای خداوند این را کرده‌ای. | ۲۷ |
28 Let them curse, but you shall bless: let them that rise up against me be ashamed, but let your servant rejoice.
| ایشان لعنت بکنند، اما تو برکت بده. ایشان برخیزند و خجل گردند و اما بنده توشادمان شود. | ۲۸ |
29 Let those that falsely accuse me be clothed with shame, and let them cover themselves with their shame as with a mantle.
| جفا کنندگانم به رسوایی ملبس شوند و خجالت خویش را مثل ردا بپوشند. | ۲۹ |
30 I will give thanks to the Lord abundantly with my mouth; and in the midst of many I will praise him.
| خداوند را به زبان خود بسیار تشکر خواهم کرد و او را در جماعت کثیر حمد خواهم گفت. | ۳۰ |
31 For he stood on the right hand of the poor, to save [me] from them that persecute my soul.
| زیرا که به‌دست راست مسکین خواهد ایستادتا او را از آنانی که بر جان او فتوا می‌دهندبرهاند. | ۳۱ |
