Psalms 107
1 Alleluia. Give thanks to the Lord, for he is good; for his mercy [endures] for ever.
Δοξολογείτε τον Κύριον, διότι είναι αγαθός, διότι το έλεος αυτού μένει εις τον αιώνα.
2 Let them say [so] who have been redeemed by the Lord, whom he has redeemed from the hand of the enemy;
Ας λέγωσιν ούτως οι λελυτρωμένοι του Κυρίου, τους οποίους ελύτρωσεν εκ χειρός του εχθρού·
3 and gathered them out of the countries, from the east, and west, and north, and south.
και συνήγαγεν αυτούς εκ των χωρών, από ανατολής και δύσεως από βορρά και από νότου.
4 They wandered in the wilderness in a dry land; they found no way to a city of habitation.
Περιεπλανώντο εν τη ερήμω, εν οδώ ανύδρω· ουδέ εύρισκον πόλιν διά κατοίκησιν.
5 Hungry and thirsty, their soul fainted in them.
Ήσαν πεινώντες και διψώντες· η ψυχή αυτών απέκαμνεν εν αυτοίς.
6 Then they cried to the Lord in their affliction, and he delivered them out of their distresses.
Τότε εβόησαν προς τον Κύριον εν τη θλίψει αυτών· και ηλευθέρωσεν αυτούς από των αναγκών αυτών.
7 And he guided them into a straight path, that they might go to a city of habitation.
Και ωδήγησεν αυτούς δι' ευθείας οδού, διά να υπάγωσιν εις πόλιν κατοικίας.
8 Let them acknowledge to the Lord his mercies, and his wonderful works to the children of men.
Ας υμνολογώσιν εις τον Κύριον τα ελέη αυτού και τα θαυμάσια αυτού τα προς τους υιούς των ανθρώπων·
9 For he satisfies the empty soul, and fills the hungry [soul] with good things,
Διότι εχόρτασε ψυχήν διψώσαν, και ψυχήν πεινώσαν ενέπλησεν από αγαθών.
10 [even] them that sit in darkness and the shadow of death, fettered in poverty and iron;
Τους καθημένους εν σκότει και σκιά θανάτου, τους δεδεμένους εν θλίψει και εν σιδήρω·
11 because they rebelled against the words of God, and provoked the counsel of the Most High.
διότι ηπείθησαν εις τα λόγια του Θεού και την βουλήν του Υψίστου κατεφρόνησαν·
12 So their heart was brought low with troubles; they were weak, and there was no helper.
διά τούτο εταπείνωσε την καρδίαν αυτών εν κόπω· έπεσον, και δεν υπήρχεν ο βοηθών.
13 Then they cried to the Lord in their affliction, and he saved them out of their distresses.
Τότε εβόησαν προς τον Κύριον εν τη θλίψει αυτών, και έσωσεν αυτούς από των αναγκών αυτών·
14 And he brought them out of darkness and the shadow of death, and broke their bonds asunder.
εξήγαγεν αυτούς εκ του σκότους και εκ της σκιάς του θανάτου και τα δεσμά αυτών συνέτριψεν.
15 Let them acknowledge to the Lord his mercies, and his wonders to the children of men.
Ας υμνολογώσιν εις τον Κύριον τα ελέη αυτού και τα θαυμάσια αυτού τα προς τους υιούς των ανθρώπων·
16 For he broke to pieces the brazen gates, and crushed the iron bars.
διότι συνέτριψε πύλας χαλκίνας και μοχλούς σιδηρούς κατέκοψεν.
17 He helped them out of the way of their iniquity; for they were brought low because of their iniquities.
Οι άφρονες βασανίζονται διά τας παραβάσεις αυτών και διά τας ανομίας αυτών.
18 Their soul abhorred all meat; and they drew near to the gates of death.
Παν φαγητόν βδελύττεται η ψυχή αυτών, και πλησιάζουσιν έως των πυλών του θανάτου.
19 Then they cried to the Lord in their affliction, and he saved them out of their distresses.
Τότε βοώσι προς τον Κύριον εν τη θλίψει αυτών, και σώζει αυτούς από των αναγκών αυτών·
20 He sent his word, and healed them, and delivered them out of their destructions.
αποστέλλει τον λόγον αυτού και ιατρεύει αυτούς και ελευθερόνει από της φθοράς αυτών.
21 Let them acknowledge to the Lord his mercies, and his wonderful works to the children of men.
Ας υμνολογώσιν εις τον Κύριον τα ελέη αυτού, και τα θαυμάσια αυτού τα προς τους υιούς των ανθρώπων·
22 And let them offer to him the sacrifice of praise, and proclaim this works with exultation.
και ας θυσιάζωσι θυσίας αινέσεως και ας κηρύττωσι τα έργα αυτού εν αγαλλιάσει.
23 They that go down to the sea in ships, doing business in many waters;
Οι καταβαίνοντες εις την θάλασσαν με πλοία, κάμνοντες εργασίας εν ύδασι πολλοίς,
24 these [men] have seen the works of the Lord, and his wonders in the deep.
αυτοί βλέπουσι τα έργα του Κυρίου και τα θαυμάσια αυτού τα γινόμενα εις τα βάθη·
25 He speaks, and the stormy wind arises, and its waves are lifted up.
Διότι προστάζει, και εγείρεται άνεμος καταιγίδος, και υψόνει τα κύματα αυτής.
26 They go up to the heavens, and go down to the depths; their soul melts because of troubles.
Αναβαίνουσιν έως των ουρανών και καταβαίνουσιν έως των αβύσσων· η ψυχή αυτών τήκεται υπό της συμφοράς.
27 They are troubled, they stagger as a drunkard, and all their wisdom is swallowed up.
Σείονται και κλονίζονται ως ο μεθύων, και πάσα η σοφία αυτών χάνεται.
28 Then they cry to the Lord in their affliction, and he brings them out of their distresses.
Τότε κράζουσι προς τον Κύριον εν τη θλίψει αυτών, και εξάγει αυτούς από των αναγκών αυτών.
29 And he commands the storm, and it is calmed into a gentle breeze, and its waves are still.
Κατασιγάζει την ανεμοζάλην, και σιωπώσι τα κύματα αυτής.
30 And they are glad, because they are quiet; and he guides them to their desire haven.
Και ευφραίνονται, διότι ησύχασαν· και οδηγεί αυτούς εις τον επιθυμητόν λιμένα αυτών.
31 Let them acknowledge to the Lord his mercies, and his wonderful works to the children of men.
Ας υμνολογώσιν εις τον Κύριον τα ελέη αυτού και τα θαυμάσια αυτού τα προς τους υιούς των ανθρώπων·
32 Let them exalt him in the congregation of the people, and praise him in the seat of the elders.
και ας υψόνωσιν αυτόν εν τη συνάξει του λαού, και εν τω συνεδρίω των πρεσβυτέρων ας αινώσιν αυτόν.
33 He turns rivers into a desert, and streams of water into a dry land;
Μεταβάλλει ποταμούς εις έρημον και πηγάς υδάτων εις ξηρασίαν·
34 a fruitful land into saltness, for the wickedness of them that dwell in it.
την καρποφόρον γην εις αλμυράν, διά την κακίαν των κατοικούντων εν αυτή.
35 He turns a wilderness into pools of water, and a dry land into streams of water.
Μεταβάλλει την έρημον εις λίμνας υδάτων και την ξηράν γην εις πηγάς υδάτων.
36 And there he causes the hungry to dwell, and they establish for themselves cities of habitation.
Και εκεί κατοικίζει τους πεινώντας, και συγκροτούσι πόλεις εις κατοίκησιν·
37 And they sow fields, and plant vineyards, and they yield fruit of increase.
και σπείρουσιν αγρούς και φυτεύουσιν αμπελώνας, οίτινες κάμνουσι καρπούς γεννήματος.
38 And he blesses them, and they multiply exceedingly, and he diminishes not the number of their cattle.
Και ευλογεί αυτούς, και πληθύνονται σφόδρα, και δεν ολιγοστεύει τα κτήνη αυτών.
39 Again they become few, and are brought low, by the pressure of evils and pain.
Ολιγοστεύουσιν όμως έπειτα και ταπεινόνονται, από της στενοχωρίας, της συμφοράς και του πόνου.
40 Contempt is poured upon their princes, and he causes them to wander in a desert and trackless land.
Επιχέει καταφρόνησιν επί τους άρχοντας και κάμνει αυτούς να περιπλανώνται εν ερήμω αβάτω.
41 But he helps the poor out of poverty, and makes [him] families as a flock.
Τον δε πένητα υψόνει από της πτωχείας και καθιστά ως ποίμνια τας οικογενείας.
42 The upright shall see and rejoice; and all iniquity shall stop her mouth.
Οι ευθείς βλέπουσι και ευφραίνονται· πάσα δε ανομία θέλει εμφράξει το στόμα αυτής.
43 Who is wise, and will observe these things, and understand the mercies of the Lord?
Όστις είναι σοφός ας παρατηρή ταύτα· και θέλουσιν εννοήσει τα ελέη του Κυρίου.
