Psalms 105
1 Alleluia. Give thanks to the Lord, and call upon his name; declare his works amongst the heathen.
Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар, Униң намини чақирип илтиҗа қилиңлар, Униң қилғанлирини хәлиқләр арисида аян қилиңлар!
2 Sing to him, yes, sing praises to him: tell forth all his wonderful works.
Униңға нахшилар ейтип, Уни күйләңлар; Униң пүткүл карамәт мөҗизилири үстидә сеғинип ойлиниңлар.
3 Glory in his holy name: let the heart of them that seek the Lord rejoice.
Муқәддәс намидин пәхирлинип даңлаңлар, Пәрвәрдигарни издигүчиләрниң көңли шатлансун!
4 Seek you the Lord, and be strengthened; seek his face continually.
Пәрвәрдигарни һәмдә Униң күчини издәңлар, Дидар-һозурини тохтимай издәңлар.
5 Remember his wonderful works that he has done; his wonders, and the judgements of his mouth;
Униң яратқан мөҗизилирини, Карамәт-аламәтлирини һәм ағзидин чиққан һөкүмлирини әстә тутуңлар,
6 [you] seed of Abraam, his servants, [you] children of Jacob, his chosen ones.
И Униң қули Ибраһим нәсли, Өзи таллиғанлири, Яқупниң оғуллири!
7 He is the Lord our God; his judgements are in all the earth.
У, Пәрвәрдигар — Худайимиз, Униң һөкүмлири пүткүл йәр йүзидидур.
8 He has remembered his covenant for ever, the word which he commanded for a thousand generation:
Өзи түзгән әһдисини әбәдий ядида тутиду — — Бу Униң миң әвлатқичә вәдишләшкән сөзидур, —
9 which he established as a covenant to Abraam, and [he remembered] his oath to Isaac.
Йәни Ибраһим билән түзгән әһдиси, Исһаққа ичкән қәсимидур.
10 And he established it to Jacob for an ordinance, and to Israel for an everlasting covenant;
У буни Яқупқиму низам дәп җәзмләштүрди, Исраилға әбәдий әһдә қилип берип: —
11 saying To you will I give the land of Chanaan, the line of your inheritance:
«Саңа Қанаан зиминини беримән, Уни мирасиң болған несивәң қилимән», — деди,
12 when they were few in number, very few, and sojourners in it.
— Гәрчә шу чағда уларниң сани аз, Етиварға елинмиған, шу йәрдики мусапирлар болсиму.
13 And they went from nation to nation, and from [one] kingdom to another people.
Улар у жуттин бу жутқа, Бу әлдин у қәбилигә кезип жүрди;
14 He suffered no man to wrong them; and he rebuked kings for their sakes:
У һеч кимниң уларни езишигә йол қоймиди, Уларни дәп падишаларғиму тәнбиһ берип: —
15 [saying], Touch not my anointed ones; and do my prophets no harm.
Мән мәсиһ қилғанлиримға тәгмә, Пәйғәмбәрлиримгә яман иш қилма! — деди.
16 Moreover he called for a famine upon the land; he broke the whole support of bread.
У әшу жутқа ачарчилиқни буйруди, Тирәк болған аш-нанни қурутувәтти.
17 He sent a man before them; Joseph was sold for a slave.
У улардин бурун бир адәмни әвәткән еди, Йүсүп қул қилип сетилған еди.
18 They hurt his feet with fetters; his soul passed into iron,
Униң путлири зәнҗирдә ағриди, Униң җени төмүргә кирип қисилди;
19 until the time that his cause came on; the word of the Lord tried him as fire.
Шундақла та өзигә ейтилған вәһий әмәлгә ашурулғичә, Пәрвәрдигарниң сөз-калами уни синап тавлиди;
20 The king sent and loosed him; [even] the prince of the people, and let him go free.
Пирәвн адәмлирини әвәтип уни бошатқузди, Қовмларниң һөкүмдари уни һөрлүккә чиқарди.
21 He made him Lord over his house, and ruler of all his substance;
Уни өз ордисиға ғоҗидар қилип қойди, Пүтүн мал-мүлкигә башлиқ қилип тайинлап,
22 to chastise his rulers at his pleasure, and to teach his elders wisdom.
Өз вәзирлирини униң ихтиярида болуп тәрбийилинишкә, Ақсақаллириға даналиқ үгитишкә тапшурди.
23 Israel also came into Egypt, and Jacob sojourned in the land of Cham.
Шуниң билән Исраил Мисирға кәлди, Яқуплар Һамниң зиминида мусапир болуп яшиди.
24 And he increased his people greatly, and made them stronger than their enemies.
[Пәрвәрдигар] Өз хәлқини көп нәсиллик қилип, Әзгүчилиридин күчлүк қилди.
25 And he turned their heart to hate his people, to deal craftily with his servants.
У [Мисирлиқларниң] қәлбидә Өз хәлқигә нәпрәт һасил қилди, Уларни Өз қуллириға һейлә-микирлик болушқа майил қилди.
26 He sent fort Moses his servant, [and] Aaron whom he had chosen.
У Өз қули болған Мусани, Өзиниң таллиғини Һарунни йоллиди.
27 He established amongst them his signs, and [his] wonders in the land of Cham.
Улар [Мисирда] илаһий аламәтләрни аян қилип, Һам зиминида униң мөҗизилирини орнатти.
28 He sent forth darkness, and made it dark; yet they rebelled against his words.
Пәрвәрдигар қараңғулуқни әвәтип, [Зиминни] зулмәткә қаплитивәтти; [Мисирлиқлар] Униң әмригә қарши турған әмәсму?
29 He turned their waters into blood, and killed their fish.
У уларниң сулирини қанға айландурди, Белиқлирини қурутивәтти.
30 Their land produced frogs abundantly, in the chambers of their kings.
Уларниң йәрлирини миж-миж пақилар басти, Шаһ-әмирлириниң һуҗрилириғиму улар толуп кәтти.
31 He spoke, and the dog-fly came, and lice in all their coasts.
У бир сөз биләнла, ғуж-ғуж чивинлар бесип кәлди; Һәммә булуң-пучқақларда ғиң-ғиң учар чүмүлиләр.
32 He turned their rain into hail, [and sent] flaming fire in their land.
У ямғурниң орниға мөлдүр яғдуруп, Бу зиминға ялқунлуқ от чүшүрди.
33 And he struck their vines and their fig trees; and broke every tree of their coast.
У үзүм таллирини, әнҗур дәрәқлирини урди, Зиминдики дәрәқләрни сундурувәтти.
34 He spoke, and the locust came, and caterpillars innumerable,
У бир сөз қилиши биләнла, чекәткиләр кәлди, Сансиз жутқур һашарәтләр мижилдап,
35 and devoured all the grass in their land, and devoured the fruit of the ground.
Зиминида бар болған гияларни жутувәтти, Етизларниң барлиқ һосуллирини йәп түгәтти.
36 He struck also every firstborn of their land, the first fruits of all their labour.
[Ахирда] зиминидики барлиқ тунҗа туғулғанларни, Уларниң ғурури болған биринчи оғул балилирини қиривәтти.
37 And he brought them out with silver and gold; and there was not a feeble one amongst their tribes.
Өз хәлқини болса, алтун-күмүчләрни көтәргүзүп чиқарди, Қәбилилиридә бирисиму жиқилип чүшүп қалғини йоқ.
38 Egypt rejoiced at their departing; for the fear of them fell upon them.
Уларниң чиққиниға Мисир хошал болди, Чүнки уларниң вәһимиси [Мисирлиқларға] чүшти.
39 He spread out a cloud for a covering to them, and fire to give them light by night.
У уларға булутни сайивән болушқа, Отни түндә нур болушқа бәрди.
40 They asked, and the quail came, and he satisfied them with the bread of heaven.
Улар сориди, У бөдиниләрни чиқарди, Уларни самавий нан билән қандурди.
41 He clave the rock, and the waters flowed, rivers ran in dry places.
У ташни ярди, сулар булдуқлап чиқти; Қақаслиқта дәриядәк ақти.
42 For he remembered his holy word, which [he promised] to Abraam his servant.
Чүнки У бәргән муқәддәс сөзини, Өз қули Ибраһимни әстә тутти.
43 And he brought out his people with exultation, and his chosen with joy;
У хәлқини шат-хурамлиқ билән, Өз таллиғинини шатиянә тәнтәниләр билән [азадлиққа] чиқарди.
44 and gave them the lands of the heathen; and they inherited the labours of the people;
У уларға әлләрниң зиминлирини берип, Уларни хәлиқләрниң әҗир-меһнәтлиригә муйәссәр қилди,
45 that they might keep his ordinances, and diligently seek his law.
Бу, уларниң Униң бәлгүлимилирини тутуп, Қанунлириға итаәт қилиши үчүн еди! Һәмдусана!
