Proverbs 12

1 He that loves instruction loves sense, but he that hates reproofs is a fool.

کسی می‌تواند دانا شود که تأدیب را دوست داشته باشد. هر که از اصلاح شدن نفرت داشته باشد نادان است.

2 He that has found favour with the Lord [is made] better; but a transgressor shall be passed over in silence.

خداوند از اشخاص نیک خشنود است، اما کسانی را که نقشه‌های پلید می‌کشند محکوم می‌کند.

3 A man shall not prosper by wickedness; but the roots of the righteous shall not be taken up.

انسان با کارهای بد نمی‌تواند برای خود امنیت به وجود آورد، اما اشخاص درستکار پا برجا خواهند ماند.

4 A virtuous woman is a crown to her husband; but as a worm in wood, so a bad woman destroys her husband.

زن نجیب، تاج سر شوهرش است، ولی زن بی‌حیا مانند خوره جان او را می‌خورد.

5 The thoughts of the righteous [are true] judgements; but ungodly men devise deceits.

انسان نیک فکرش پر از درستکاری است، اما فکر آدم بدکار انباشته از دروغ و نیرنگ است.

6 The words of ungodly men are crafty; but the mouth of the upright shall deliver them.

سخنان بدکاران مردم را به دام هلاکت می‌کشاند، اما سخنان نیکان مردم را رهایی می‌بخشد.

7 When the ungodly is overthrown, he vanishes away; but the houses of the just remain.

بدکاران نابود می‌شوند، اما نیکان پایدار می‌مانند.

8 The mouth of an understanding [man] is praised by a man; but he that is dull of heart is had in derision.

آدم عاقل را همه می‌ستایند، اما شخص کوته‌فکر را حقیر می‌شمارند.

9 Better is a man in dishonour serving himself, than one honouring himself and lacking bread.

بهتر است انسان شخص مهمی به حساب نیاید اما دستش به دهانش برسد تا اینکه خود را آدم بزرگی نشان دهد ولی محتاج نان باشد.

10 A righteous man has pity for the lives of his cattle; but the bowels of the ungodly are unmerciful.

شخص خداشناس حتی به فکر آسایش چارپایان خود نیز هست، اما رحم و مروت خدانشناسان چیزی به‌جز ستمگری نیست.

11 He that tills his own land shall be satisfied with bread; but they that pursue vanities are void of understanding. He that enjoys himself in banquets of wine, shall leave dishonour in his own strong holds.

هر که در زمین خود زراعت کند نان کافی خواهد داشت، اما کسی که وقت خود را به بیهودگی بگذراند آدم احمقی است.

12 The desires of the ungodly are evil; but the roots of the godly are firmly set.

اشخاص خدانشناس چشم طمع به اموالی که بدکاران غارت کرده‌اند دارند، اما اعمال خداشناسان، میوۀ خود را می‌دهد.

13 For the sin of [his] lips a sinner falls into snare; but a righteous man escapes from them. He whose looks are gentle shall be pitied, but he that contends in the gates will afflict souls.

دروغ انسان را در دام گرفتار می‌کند، ولی شخص درستکار از تنگنا خلاصی می‌یابد.

14 The soul of a man shall be filled with good from the fruits of his mouth; and the recompence of his lips shall be given to him.

پاداش تو بستگی به گفتار و رفتار تو دارد. هر چه بکاری همان را درو خواهی کرد.

15 The ways of fools are right in their own eyes; but a wise man hearkens to counsels.

آدم نادان فکر می‌کند هر کاری می‌کند درست است و احتیاج به نصیحت ندارد، اما شخص دانا به نصایح دیگران گوش می‌دهد.

16 A fool declares his wrath the same day; but a prudent man hides his own disgrace.

آدم نادان در مقابل توهین دیگران زود خشمگین می‌شود، ولی شخص دانا خونسردی خود را حفظ می‌کند.

17 A righteous man declares the open truth; but an unjust witness is deceitful.

وقتی که حقیقت را می‌گویی عدالت اجرا می‌گردد، اما دروغ به بی‌عدالتی منجر می‌شود.

18 Some wound as they speak, [like] swords; but the tongues of the wise heal.

هستند کسانی که با سخنان نسنجیدهٔ خود زخم زبان می‌زنند، ولی سخنان مرد دانا تسکین دهنده و شفابخش است.

19 True lips establish testimony; but a hasty witness has an unjust tongue.

عمر دروغ کوتاه است، اما حقیقت تا ابد پایدار می‌ماند.

20 [There is] deceit in the heart of him that imagines evil; but they that love peace shall rejoice.

افکار توطئه‌گران پر از نیرنگ است، اما دلهای آنانی که خیراندیش هستند آکنده از شادی می‌باشد.

21 No injustice will please a just man; but the ungodly will be filled with mischief.

هیچ بدی به خداشناسان نمی‌رسد، اما بدکاران همیشه گرفتار بلا می‌شوند.

22 Lying lips are a abomination to the Lord; but he that deals faithfully is accepted with him.

خدا کسانی را که به قول خود وفا می‌کنند دوست دارد، ولی از اشخاص بدقول بیزار است.

23 An understanding man is a throne of wisdom; but the heart of fools shall meet with curses.

آدم عاقل علم و دانش خود را به نمایش نمی‌گذارد، ولی شخص نادان حماقت خود را آشکار می‌سازد.

24 The hand of chosen men shall easily obtain rule; but the deceitful shall be for a prey.

کار و کوشش، انسان را به قدرت می‌رساند؛ اما تنبلی، او را نوکر دیگران می‌سازد.

25 A terrible word troubles the heart of a righteous man; but a good message rejoices him.

غم و غصه انسان را گرانبار می‌کند، اما سخن دلگرم کننده او را سبکبار و شاد می‌سازد.

26 A just arbitrator shall be his own friend; but mischief shall pursue sinners; and the way of ungodly men shall lead them astray.

شخص درستکار مردم را به راه راست هدایت می‌کند، اما آدم بدکار آنها را منحرف می‌سازد.

27 A deceitful man shall catch no game; but a blameless man is a precious possession.

آدم تنبل حتی دنبال شکار خود نیز نمی‌رود. تلاش و کوشش، گنج گرانبهای انسان است.

28 In the ways of righteousness is life; but the ways of those that remember injuries [lead] to death.

راهی که خداشناسان در آن گام برمی‌دارند به حیات منتهی می‌شود و در آن مرگ نیست.