Leviticus 24
1 And the Lord spoke to Moses, saying,
| خداوند به موسی فرمود: |
2 Charge the children of Israel, and let them take for you pure olive oil beaten for the light, to burn a lamp continually,
| «به بنی‌اسرائیل دستور بده روغن خالص از زیتون فشرده برای ریختن در چراغدان بیاورند تا چراغها همیشه روشن باشند. |
3 outside the veil in the tabernacle of witness; and Aaron and his sons shall burn it from evening until morning before the Lord continually, a perpetual statute throughout your generations.
| هارون چراغدان را بیرونِ پرده صندوق عهد در خیمۀ ملاقات، از غروب تا صبح همیشه در حضور خدا روشن نگاه دارند. این یک قانون جاودانی برای نسلهای شماست. |
4 You shall burn the lamps on the pure lamp-stand before the Lord till the morrow.
| او باید چراغهای چراغدان طلای خالص را همیشه در حضور خداوند روشن نگاه دارد. |
5 And you shall take fine flour, and make of it twelve loaves; each loaf shall be of two tenth parts.
| «آرد مرغوب بردار و از آن دوازده قرص نان بپز؛ برای هر قرص، یک کیلو آرد مصرف کن. |
6 And you shall put them [in] two rows, each row [containing] six loaves, on the pure table before the Lord.
| آنها را در دو ردیف شش تایی روی میزی که از طلای خالص است و در حضور خداوند قرار دارد بگذار. |
7 And you shall put on [each] row pure frankincense and salt; and [these things] shall be for loaves for a memorial, set forth before the Lord.
| روی هر ردیف نان، کندر خالص بگذار، تا همراه نان، به عنوان یادگاری و هدیۀ مخصوص به خداوند تقدیم شود. |
8 On the sabbath-day they shall be set forth before the Lord continually before the children of Israel, for an everlasting covenant.
| هر روز شبّات، این نان باید در حضور خداوند چیده شود. این نان به عنوان عهدی ابدی باید از بنی‌اسرائیل دریافت شود. |
9 And they shall be for Aaron and his sons, and they shall eat them in the holy place: for this is their most holy portion of the offerings made to the Lord, a perpetual statute.
| نانها به هارون و پسرانش و نسلهای او تعلق دارد و ایشان باید آنها را در جای مقدّسی که برای این منظور در نظر گرفته شده است بخورند، زیرا این هدیه از مقدّسترین هدایایی است که بر آتش به درگاه خداوند تقدیم می‌شود.» |
10 And there went forth a son of an Israelitish woman, and he was son of an Egyptian man amongst the sons of Israel; and they fought in the camp, the son of the Israelitish woman, and a man who was an Israelite.
| روزی در اردوگاه، مرد جوانی که مادرش اسرائیلی و پدرش مصری بود با یکی از مردان اسرائیلی به نزاع پرداخت. |
11 And the son of the Israelitish woman named THE NAME and curse; and they brought him to Moses: and his mother's name was Salomith, daughter of Dabri of the tribe of Dan.
| هنگام نزاع مردی که پدرش مصری بود به خداوند کفر گفت. پس او را نزد موسی آوردند. (مادر آن مرد، دختر دبری از قبیلهٔ دان بود و شلومیت نام داشت.) |
12 And they put him in ward, to judge him by the command of the Lord.
| او را به زندان انداختند تا هنگامی که معلوم شود خواست خداوند برای او چیست. |
13 And the Lord spoke to Moses, saying,
| آنگاه خداوند به موسی فرمود: |
14 Bring forth him that cursed outside the camp, and all who heard shall lay their hands upon his head, and all the congregation shall stone him.
| «کسی را که کفر گفته بیرون اردوگاه ببر و به تمام کسانی که کفر او را شنیدند، بگو که دستهای خود را بر سر او بگذارند. بعد تمام جماعت او را سنگسار کنند. |
15 And speak to the sons of Israel, and you shall say to them, Whosoever shall curse God shall bear his sin.
| به بنی‌اسرائیل بگو: هر که به خدای خود کفر و ناسزا بگوید باید سزایش را ببیند. |
16 And he that names the name of the Lord, let him die the death: let all the congregation of Israel stone him with stones; whether he be a stranger or a native, let him die for naming the name of the Lord.
| هر که نام خداوند را کفر بگوید باید کشته شود؛ تمام جماعت باید او را سنگسار کنند. هر اسرائیلی یا غیراسرائیلی میان شما که به خداوند کفر بگوید، باید کشته شود. |
17 And whoever shall strike a man and he die, let him die the death.
| «هر که انسانی را بکشد، باید کشته شود. |
18 And whoever shall strike a beast, and it shall die, let him render life for life.
| هر کس حیوانی را که مال خودش نیست بکشد، باید عوض دهد: جان در عوض جان. |
19 And whoever shall inflict a blemish on his neighbour, as he has done to him, so shall it be done to himself in return;
| هر که صدمه‌ای به کسی وارد کند، باید به خود او نیز همان صدمه وارد شود: |
20 bruise for bruise, eye for eye, tooth for tooth: as any one may inflict a blemish on a man, so shall it be rendered to him.
| شکستگی به عوض شکستگی، چشم به عوض چشم و دندان به عوض دندان. |
21 Whosoever shall strike a man, and he shall die, let him die the death.
| پس، هر کس حیوانی را بکشد، باید برای آن عوض دهد، اما اگر انسانی را بکشد، باید کشته شود. |
22 There shall be one judgement for the stranger and the native, for I [am] the Lord your God.
| این قانون هم برای غریبه‌ها و هم برای اسرائیلی‌هاست. من یهوه، خدای شما هستم.» |
23 And Moses spoke to the children of Israel, and they brought him that had cursed out of the camp, and stoned him with stones: and the children of Israel did as the Lord commanded Moses.
| پس آن جوان را که کفر و ناسزا گفته بود بیرون اردوگاه برده، همان‌طور که خداوند به موسی امر فرموده بود، سنگسار کردند. |
