Lamentations 5

1 Remember, O Lord, what has happened to us: behold, and look on our reproach.

۱ ای یهوه آنچه بر ما واقع شد به یاد آور وملاحظه فرموده، عار ما را ببین.

2 Our inheritance has been turned away to aliens, our houses to strangers:

۲ میراث ما از آن غریبان و خانه های ما از آن اجنبیان گردیده است.

3 we are become orphans, we have no father, our mothers are as widows.

۳ ما یتیم و بی‌پدر شده‌ایم و مادران ما مثل بیوه‌ها گردیده‌اند.

4 We have drunk our water for money; our wood is sold to us [for a burden] on our neck:

۴ آب خود را به نقره می‌نوشیم و هیزم ما به مافروخته می‌شود.

5 we have been persecuted, we have laboured, we have had no rest.

۵ تعاقب کنندگان ما به گردن ما رسیده‌اند وخسته شده، راحت نداریم.

6 Egypt gave the hand [to us], Assur to their own satisfaction.

۶ با اهل مصر و آشور دست دادیم تا از نان سیرشویم.

7 Our fathers sinned, [and] are not: we have borne their iniquities.

۷ پدران ما گناه ورزیده، نابود شده‌اند و مامتحمل عصیان ایشان گردیده‌ایم.

8 Servants have ruled over us: there is none to ransom [us] out of their hand.

۸ غلامان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که از دست ایشان رهایی دهد.

9 We shall bring in our bread with [danger of] our lives, because of the sword of the wilderness.

۹ از ترس شمشیر اهل بیابان، نان خود را بخطرجان خویش می‌یابیم.

10 Our skin is blackened like an oven; they are convulsed, because of the storms of famine.

۱۰ پوست ما به‌سبب سموم قحط مثل تنورسوخته شده است.

11 They humbled the women in Sion, the virgins in the cities of Juda.

۱۱ زنان را در صهیون بی‌عصمت کردند ودوشیزگان را در شهرهای یهودا.

12 Princes were hanged up by their hands: the elders were not honoured.

۱۲ سروران از دست ایشان به دار کشیده شده و به مشایخ اعتنا ننمودند.

13 The chosen men lifted up [the voice in] weeping, and the youths fainted under the wood.

۱۳ جوانان سنگهای آسیا را برمی دارند وکودکان زیر بار هیزم می‌افتند.

14 And the elders ceased from the gate, the chosen men ceased from their music.

۱۴ مشایخ از دروازه‌ها نابود شدند و جوانان ازنغمه سرایی خویش.

15 The joy of our heart has ceased; our dance is turned into mourning.

۱۵ شادی دل ما نیست شد و رقص ما به ماتم مبدل گردید.

16 The crown has fallen [from] our head: yes, woe to us! for we have sinned.

۱۶ تاج از سر ما افتاد، وای بر ما زیرا که گناه کردیم.

17 For this has grief come; our heart is sorrowful: for this our eyes are darkened.

۱۷ از این جهت دل ما بیتاب شده است و به‌سبب این چیزها چشمان ما تار گردیده است.

18 Over the mountain of Sion, because it is made desolate, foxes have walked therein.

۱۸ یعنی به‌خاطر کوه صهیون که ویران شد وروباهان در آن گردش می‌کنند.

19 But you, O Lord, shall dwell for ever; your throne [shall endure] to generation and generation.

۱۹ اما تو‌ای یهوه تا ابدالاباد جلوس می‌فرمایی و کرسی تو تا جمیع دهرها خواهدبود.

20 Therefore will you utterly forget us, and abandon us a long time?

۲۰ پس برای چه ما را تا به ابد فراموش کرده وما را مدت مدیدی ترک نموده‌ای.

21 Turn us, O Lord, to you, and we shall be turned; and renew our days as before.

۲۱ ‌ای یهوه ما را بسوی خود برگردان وبازگشت خواهیم کرد و ایام ما را مثل زمان سلف تازه کن.

22 For you have indeed rejected us; you have been very angry against us.

۲۲ و الا ما را بالکل رد نموده‌ای و بر مابی نهایت غضبناک شده‌ای.