Job 6
1 But Job answered and said,
| و ایوب جواب داده، گفت: | ۱ |
2 Oh that one would indeed weigh the wrath that is upon me, and take up my griefs in a balance together!
| «کاش که غصه من سنجیده شود. و مشقت مرا درمیزان با آن بگذارند. | ۲ |
3 And verily they would be heavier than the sand by the seashore: but, as it seems, my words are vain.
| زیرا که الان از ریگ دریاسنگینتر است. از این سبب سخنان من بیهوده می‌باشد. | ۳ |
4 For the arrows of the Lord are in my body, whose violence drinks up my blood: whenever I am going to speak, they pierce me.
| زیرا تیرهای قادرمطلق در اندرون من است. و روح من زهر آنها را می‌آشامد، و ترسهای خدا بر من صف آرایی می‌کند. | ۴ |
5 What then? will the wild ass bray for nothing, if he is not seeking food? or again, will the ox low at the manger, when he has a fodder?
| آیا گورخر باداشتن علف عرعر می‌کند؟ و یا گاو بر آذوقه خودبانگ می‌زند؟ | ۵ |
6 Shall bread be eaten without salt? or again, is there taste in empty words?
| آیا چیز بی‌مزه، بی‌نمک خورده می‌شود؟ و یا در سفیده تخم، طعم می‌باشد؟ | ۶ |
7 For my wrath can’t cease; for I perceive my food as the smell of a lion [to be] loathsome.
| جان من از لمس نمودن آنها کراهت دارد. آنهابرای من مثل خوراک، زشت است. | ۷ |
8 For oh that he would grant [my desire], and my petition might come, and the Lord would grant my hope!
| «کاش که مسالت من برآورده شود، و خداآرزوی مرا به من بدهد! | ۸ |
9 Let the Lord begin and wound me, but let him not utterly destroy me.
| و خدا راضی شود که مرا خرد کند، و دست خود را بلند کرده، مرامنقطع سازد! | ۹ |
10 Let the grave be my city, upon the walls of which I have leapt: I will not shrink from it; for I have not denied the holy words of my God.
| آنگاه معهذا مرا تسلی می‌شد ودر عذاب الیم شاد می‌شدم، چونکه کلمات حضرت قدوس را انکار ننمودم. | ۱۰ |
11 For what is my strength, that I continue? what is my time, that my soul endures?
| من چه قوت دارم که انتظار بکشم و عاقبت من چیست که صبرنمایم؟ | ۱۱ |
12 Is my strength the strength of stones? or is my flesh of brass?
| آیا قوت من قوت سنگها است؟ و یاگوشت من برنج است؟ | ۱۲ |
13 Or have I not trusted in him? but help is [far] from me.
| آیا بالکل بی‌اعانت نیستم؟ و مساعدت از من مطرود نشده است؟ | ۱۳ |
14 Mercy has rejected me; and the visitation of the Lord has disregarded me.
| حق شکسته دل از دوستش ترحم است، اگر‌چه هم ترس قادر مطلق را ترک نماید. | ۱۴ |
15 My nearest relations have not regarded me; they have passed me by like a failing brook, or like a wave.
| اما برادران من مثل نهرها مرا فریب دادند، مثل رودخانه وادیها که می‌گذرند. | ۱۵ |
16 They who used to reverence me, now have come against me like snow or congealed ice.
| که از یخ سیاه فام می‌باشند، و برف در آنها مخفی است. | ۱۶ |
17 When it has melted at the approach of heat, it is not known what it was.
| وقتی که آب از آنها می‌رود، نابود می‌شوند. و چون گرماشود، از جای خود ناپدید می‌گردند. | ۱۷ |
18 Thus I also have been deserted of all; and I am ruined, and become an outcast.
| کاروانیان از راه خود منحرف می‌شوند، و در بیابان داخل شده، هلاک می‌گردند. | ۱۸ |
19 Behold the ways of the Thaemanites, you that mark the paths of the Sabaeans.
| کاروانیان تیما به آنهانگران بودند. قافله های سبا امید آن را داشتند. | ۱۹ |
20 They too that trust in cities and riches shall come to shame.
| از امید خود خجل گردیدند. به آنجا رسیدند وشرمنده گشتند. | ۲۰ |
21 But you also have come to me without pity; so that beholding my wound you are afraid.
| زیرا که الان شما مثل آنهاشده‌اید، مصیبتی دیدید و ترسان گشتید. | ۲۱ |
22 What? have I made any demand of you? or do I ask for strength from you,
| آیاگفتم که چیزی به من ببخشید؟ یا ارمغانی از اموال خود به من بدهید؟ | ۲۲ |
23 to deliver me from enemies, or to rescue me from the hand of the mighty ones?
| یا مرا از دست دشمن رهاکنید؟ و مرا از دست ظالمان فدیه دهید؟ | ۲۳ |
24 Teach you me, and I will be silent: if in anything I have erred, tell me.
| «مرا تعلیم دهید و من خاموش خواهم شد، و مرا بفهمانید که در چه چیز خطا کردم. | ۲۴ |
25 But as it seems, the words of a true man are vain, because I do not ask strength of you.
| سخنان راستی چقدر زورآور است! اما تنبیه شما چه نتیجه می‌بخشد؟ | ۲۵ |
26 Neither will your reproof cause me to cease my words, for neither will I endure the sound of your speech.
| آیا گمان می‌برید که سخنان را تنبیه می‌نمایید و سخنان مایوس را که مثل باد است؟ | ۲۶ |
27 Even because you attack the fatherless, and insult your friend.
| یقین برای یتیم قرعه می‌اندازیدو دوست خود را مال تجارت می‌شمارید. | ۲۷ |
28 But now, having looked upon your countenances, I will not lie.
| پس الان التفات کرده، بر من توجه نمایید، و روبه‌روی شما دروغ نخواهم گفت. | ۲۸ |
29 Sit down now, and let there not be unrighteousness; and unite again with the just.
| برگردید و بی‌انصافی نباشد، و باز برگردید زیرا عدالت من قایم است. | ۲۹ |
30 For there is no injustice in my tongue; and does not my throat meditate understanding?
| آیا در زبان من بی‌انصافی می‌باشد؟ و آیا کام من چیزهای فاسد را تمیز نمی دهد؟ | ۳۰ |
