Job 39
1 [Say] if you know the time of the bringing forth of the wild goats of the rock, and [if] you have marked the calving of the hinds:
| «آیا وقت زاییدن بز کوهی را می‌دانی؟ یا زمان وضع حمل آهو را نشان می‌دهی؟ | ۱ |
2 and [if] you has have numbered the full months of their being with young, and [if] you have relieved their pangs:
| آیا ماههایی را که کامل می‌سازندحساب توانی کرد؟ یا زمان زاییدن آنهارامی دانی؟ | ۲ |
3 and have reared their young without fear; and will you loosen their pangs?
| خم شده، بچه های خود را می‌زایند واز دردهای خود فارغ می‌شوند. | ۳ |
4 Their young will break forth; they will be multiplied with offspring: [their young] will go forth, and will not return to them.
| بچه های آنهاقوی شده، در بیابان نمو می‌کنند، می‌روند و نزدآنها برنمی گردند. | ۴ |
5 And who is he that sent forth the wild ass free? and who loosed his bands?
| کیست که خر وحشی را رهاکرده، آزاد ساخت. و کیست که بندهای گورخر راباز نمود. | ۵ |
6 whereas I made his habitation the wilderness, and the salt land his coverts.
| که من بیابان را خانه او ساختم، وشوره زار را مسکن او گردانیدم. | ۶ |
7 He laughs to scorn the multitude of the city, and hears not the chiding of the tax-gatherer.
| به غوغای شهراستهزاء می‌کند و خروش رمه بان را گوش نمی گیرد. | ۷ |
8 He will survey the mountains [as] his pasture, and he seeks after every green thing.
| دایره کوهها چراگاه او است و هرگونه سبزه را می‌طلبد. | ۸ |
9 And will the unicorn be willing to serve you, or to lie down at your manger?
| آیا گاو وحشی راضی شود که تو را خدمت نماید، یا نزد آخور تو منزل گیرد؟ | ۹ |
10 And will you bind his yoke with thongs, or will he plough furrows for you in the plain?
| آیا گاو وحشی را به ریسمانش به شیار توانی بست؟ یا وادیها را از عقب تو مازو خواهد نمود؟ | ۱۰ |
11 And do you trust him, because his strength is great? and will you commit your works to him?
| آیا از اینکه قوتش عظیم است بر او اعتمادخواهی کرد؟ و کار خود را به او حواله خواهی نمود؟ | ۱۱ |
12 And will you believe that he will return to you your seed, and bring [it] in [to] your threshing floor?
| آیا براو توکل خواهی کرد که محصولت را باز آورد و آن را به خرمنگاهت جمع کند؟ | ۱۲ |
13 The peacock has a beautiful wing: if the stork and the ostrich conceive, [it is worthy of notice],
| «بال شترمرغ به شادی متحرک می‌شود واما پر و بال او مثل لقلق نیست. | ۱۳ |
14 for [the ostrich] will leave her eggs in the ground, and warm them on the dust,
| زیرا که تخمهای خود را به زمین وامی گذارد و بر روی خاک آنها را گرم می‌کند | ۱۴ |
15 and has forgotten that the foot will scatter them, and the wild beasts of the field trample them.
| و فراموش می‌کند که پا آنها را می‌افشرد، و وحوش صحرا آنها راپایمال می‌کنند. | ۱۵ |
16 She has hardened [herself] against her young ones, as though [she bereaved] not herself: she labours in vain without fear.
| با بچه های خود سختی می کند که گویا از آن او نیستند، محنت او باطل است و متاسف نمی شود. | ۱۶ |
17 For God has withholden wisdom from her, and not given her a portion in understanding.
| زیرا خدا او را ازحکمت محروم ساخته، و از فطانت او را نصیبی نداده است. | ۱۷ |
18 In her season she will lift herself on high; she will scorn the horse and his rider.
| هنگامی که به بلندی پرواز می‌کنداسب و سوارش را استهزا می‌نماید. | ۱۸ |
19 Hast you invested the horse with strength, and clothed his neck with terror?
| «آیا تو اسب را قوت داده و گردن او را به یال ملبس گردانیده‌ای؟ | ۱۹ |
20 And have you clad him in perfect armour, and made his breast glorious with courage?
| آیا او را مثل ملخ به جست وخیز آورده‌ای؟ خروش شیهه او مهیب است. | ۲۰ |
21 He paws exulting in the plain, and goes forth in strength into the plain.
| در وادی پا زده، از قوت خود وجدمی نماید و به مقابله مسلحان بیرون می‌رود. | ۲۱ |
22 He laughs to scorn a king as he meets him, and will by no means turn back from the sword.
| برخوف استهزاء کرده، هراسان نمی شود، و از دم شمشیر برنمی گردد. | ۲۲ |
23 The bow and sword resound against him; and [his] rage will swallow up the ground:
| ترکش بر او چکچک می‌کند، و نیزه درخشنده و مزراق | ۲۳ |
24 and he will not believe until the trumpet sounds.
| با خشم وغیض زمین را می‌نوردد. و چون کرنا صدا می‌کندنمی ایستد، | ۲۴ |
25 And when the trumpet sounds, he says, Aha! and afar off he smells the war with prancing and neighing.
| وقتی که کرنا نواخته شود هه هه می‌گوید و جنگ را از دور استشمام می‌کند، وخروش سرداران و غوغا را. | ۲۵ |
26 And does the hawk remain steady by your wisdom, having spread out her wings unmoved, looking towards the region of the south?
| آیا از حکمت توشاهین می‌پرد؟ و بالهای خود را بطرف جنوب پهن می‌کند؟ | ۲۶ |
27 And does the eagle rise at your command, and the vulture remain sitting over his nest,
| آیا از فرمان تو عقاب صعودمی نماید و آشیانه خود را به‌جای بلند می‌سازد؟ | ۲۷ |
28 on a crag of a rock, and in a secret [place]?
| بر صخره ساکن شده، ماوا می‌سازد. بر صخره تیز و بر ملاذ منیع. | ۲۸ |
29 Thence he seeks food, his eyes observe from far.
| از آنجا خوراک خود را به نظر می‌آورد و چشمانش از دور می‌نگرد. | ۲۹ |
30 And his young ones roll themselves in blood, and wherever the carcasses may be, immediately they are found.
| بچه هایش خون را می‌مکند و جایی که کشتگانند او آنجا است.» | ۳۰ |
