Job 30
1 But now the youngest have laughed me to scorn, now they reprove me in [their] turn, whose fathers I set at nothing; whom I did not deem worthy [to be with] my shepherd dogs.
Sed nun ridas pri mi homoj pli junaj ol mi, Kies patrojn mi ne volus starigi kun la hundoj de miaj ŝafaroj;
2 Yes, why had I the strength of their hands? for them the full term [of life] was lost.
Kies forto de la manoj estis senbezona por mi, Kaj kiuj ne povis atingi maljunecon;
3 [One is] childless in lack and famine, [such as] they that fled but lately the distress and misery of drought.
Kiuj pro malriĉeco kaj malsato solece kuris En la dezerton mizeran kaj senvivan;
4 Who compass the salt places on the sounding [shore], who had salt [herbs] for their food, and were dishonourable and of no repute, in lack of every good thing; who also ate roots of trees by reason of great hunger.
Kiuj elŝiras atriplon apud la arbetaĵoj, Kaj kies pano estas la radiko de genisto.
5 Thieves have risen up against me,
El meze de la homoj oni elpelas ilin; Oni krias sur ilin, kiel sur ŝteliston;
6 whose houses were the caves of the rocks, who lived under the wild shrubs.
En terfendoj ĉe la valoj ili loĝas, En truoj de la tero kaj de rokoj;
7 They will cry out amongst the rustling [bushes].
Inter la arbetaĵoj ili krias, Sub la kardoj ili kolektiĝas;
8 [They are] sons of fools and vile men, [whose] name and glory [are] quenched from off the earth.
Kiel infanoj de sentaŭguloj kaj sennomuloj, Ili estas elpelitaj el la lando.
9 But now I am their music, and they have me for a byword.
Kaj nun mi fariĝis objekto de ilia mokokanto, Mi fariĝis por ili objekto de babilado.
10 And they stood aloof and abhorred me, and spared not to spit in my face.
Ili abomenas min, malproksimiĝas de mi, Ne timas kraĉi sur mian vizaĝon.
11 For he has opened his quiver and afflicted me: they also have cast off the restraint of my presence.
Li malligis mian ŝnuron kaj turmentas min, Kaj ili forĵetis antaŭ mi la bridon.
12 They have risen up against [me] on the right hand of [their] offspring; they have stretched out their foot, and directed against me the ways of their destruction.
Dekstre buboj stariĝis, kaj puŝas miajn piedojn; Ili ebenigis kontraŭ mi siajn pereigajn vojojn;
13 My paths are ruined; for they have stripped off my raiment: he has shot at me with his weapons.
Ili disfosis mian vojon, facile pereigas min, Ne bezonante helpanton;
14 And he has pleaded against me as he will: I am overwhelmed with pains.
Ili venas kiel tra larĝa breĉo, Ĵetas sin tumulte.
15 My pains return upon [me]; my hope is gone like the wind, and my safety as a cloud.
Teruroj turnis sin kontraŭ min, Forpelis mian majeston kiel vento; Kiel nubo foriris mia feliĉo.
16 Even now my life shall be poured forth upon me; and days of anguish seize me.
Kaj nun elverŝiĝas mia animo; Kaptis min tagoj de mizero.
17 And by night my bones are confounded; and my sinews are relaxed.
En la nokto miaj ostoj traboriĝas en mi, Kaj miaj mordetantoj ne dormas.
18 With great force [my disease] has taken hold of my garment: it has compassed me as the collar of my coat.
Kun granda malfacileco demetiĝas mia vesto; Premas min la rando de mia ĉemizo.
19 And you have counted me as clay; my portion in dust and ashes.
Oni komparas min kun koto; Mi similiĝis al polvo kaj cindro.
20 And I have cried to you, but you hear me not: but they stood still, and observed me.
Mi krias al Vi, sed Vi ne respondas al mi; Mi staras, ke Vi atentu min.
21 They attacked me also without mercy: you have scourged me with a strong hand.
Vi fariĝis kruelulo por mi; Per la forto de Via mano Vi montras al mi Vian malamon.
22 And you have put me to grief, and have cast me away from safety.
Vi levis min en la venton, Lasis min kaj neniigis min en la ventego.
23 For I know that death will destroy me: for the earth is the house [appointed] for every mortal.
Mi scias, ke Vi transdonos min al la morto, En la kunvenejon de ĉio vivanta.
24 Oh then that I might lay hands upon myself, or at least ask another, and he should do this for me.
Sed ĉu oni povas ne deziri eltiri manon, Kaj krii en sia malfeliĉo?
25 Yet I wept over every helpless man; I groaned when I saw a man in distress.
Ĉu mi ne ploris pri tiu, kiu havis malfeliĉan tempon? Ĉu mia animo ne afliktiĝis pri malriĉulo?
26 But I, when I waited for good things, behold, days of evils came the more upon me.
Mi atendis bonon, sed venis malbono; Mi esperis lumon, sed venis mallumo.
27 My belly boiled, and would not cease: the days of poverty prevented me.
Miaj internaĵoj bolas kaj ne ĉesas; Atakis min tempo de mizero.
28 I went mourning without restraint: and I have stood and cried out in the assembly.
Mi estas nigra, sed ne de la suno; Mi leviĝas en la komunumo kaj krias.
29 I am become a brother of monsters, and a companion of ostriches.
Mi fariĝis frato al la ŝakaloj Kaj kamarado al la strutoj.
30 And my skin has been greatly blackened, and my bones are burnt with heat.
Mia haŭto nigriĝis sur mi, Kaj miaj ostoj sekiĝis de varmego.
31 My harp also has been turned into mourning, and my song into my weeping.
Mia harpo fariĝis plendilo, Kaj mia fluto fariĝis voĉo de plorantoj.
