< Job 3 >

1 After this Job opened his mouth, and cursed his day,
دوای ئەمە ئەیوب دەمی کردەوە و نەفرەتی لەو ڕۆژە کرد کە تێیدا لەدایک بووە.
2 saying,
ئەیوب دەستی بە قسە کرد و گوتی:
3 Let the day perish in which I was born, and that night in which they said, Behold a boy!
«با لەناوبچێت ئەو ڕۆژەی تێیدا لەدایک بووم، ئەو شەوەش کە گوترا:”کوڕێک لەدایک بوو!“
4 Let that night be darkness, and let not the Lord regard it from above, neither let light come upon it.
با ئەو ڕۆژە تاریک بێت، نە خودا لە سەرەوە بایەخی پێ بدات و نە ڕۆژی بەسەردا هەڵبێت.
5 But let darkness and the shadow of death seize it; let blackness come upon it;
با تاریکی و سێبەری مەرگ لەسەری بێت، با هەور دایبگرێت، با ڕۆژ تاریک دابێت و بیتۆقێنێت.
6 let that day and night be cursed, let darkness carry them away; let it not come into the days of the year, neither let it be numbered with the days of the months.
ئەو شەوە، با شەوەزەنگ بیگرێت، لەناو ڕۆژانی ساڵ دڵخۆش نەبێت نەیەتە ناو ژمارەی مانگەکان.
7 But let that night be pain, and let not mirth come upon it, nor joy.
با ئەو شەوە نەزۆک بێت، هاواری خۆشی تێدا نەبێت.
8 But let him that curses that day curse it, [even] he that is ready to attack the great whale.
بەر نەفرەتی ئەوانە بکەوێت کە نەفرەت لە ڕۆژگار دەکەن، ئەوانەی ئامادەن لیڤیاتان بەئاگا بهێنن.
9 Let the stars of that night be darkened; let it remain [dark], and not come into light; and let it not see the morning star arise:
با ئەستێرەکانی بەرەبەیان تاریک دابێن، چاوەڕوانی ڕووناکی بێت و نەیەت، با گزنگی بەیان نەبینێت،
10 because it shut not up the gates of my mother's womb, for [so] it would have removed sorrow from my eyes.
چونکە دەرگاکانی سکی لەسەر من دانەخست و چەرمەسەری لە چاوەکانم نەشاردەوە.
11 For why died I not in the belly? and [why] did I not come forth from the womb and die immediately?
«بۆ لە بار دایکم نەچووم، کە لەدایک بووم، بۆ ڕۆحم بەدەستەوە نەدا؟
12 and why did the knees support me? and why did I suck the breasts?
بۆچی ئەژنۆکان هەڵیانگرتم، بۆ مەمک هەبوو تاکو شیر بدرێم؟
13 Now I should have lain down and been quiet, I should have slept and been at rest,
چونکە ئێستا ڕاکشابووم و بێدەنگ ببووم، ئەو کاتە بە ئاسوودەیی دەخەوتم،
14 with kings [and] councillors of the earth, who gloried in [their] swords;
لەگەڵ پاشایان و ڕاوێژکارانی زەوی، ئەوانەی ئەو کۆشکانەیان بۆ خۆیان بنیاد نا کە ئێستا بوونەتە کەلاوە،
15 or with rulers, whose gold was abundant, who filled their houses with silver:
یان لەگەڵ میران کە زێڕیان هەیە، ئەوانەی ماڵەکانیان لە زیو پڕکردووە،
16 or [I should have been] as an untimely birth proceeding from his mother's womb, or as infants who never saw light.
یان وەک لەبارچووێکی لەخاکنراو، ئینجا نەدەبووم، وەک کۆرپەیەک ڕووناکی نەبینیوە.
17 There the ungodly have burnt out the fury of rage; there the wearied in body rest.
لەوێ خراپەکاران لە ئاژاوەنانەوە دەوەستن لەوێ ماندووان پشوو دەدەن،
18 And the men of old time have together ceased to hear the exactor's voice.
دیلەکان تێکڕا ئاسوودە دەبن، گوێیان لە دەنگی سەرکار نابێت،
19 The small and great are there, and the servant that feared his lord.
لەوێ بچووک وەک گەورە وایە، کۆیلەش ئازادە لە دەستی گەورەکەی.
20 For why is light given to those who are in bitterness, and life to those souls which are in griefs?
«بۆ ڕووناکی دەدرێتە ڕەنجدەران و ژیانیش بۆ ئەوەی تاڵاوی تێدایە،
21 who desire death, and obtain it not, digging [for it] as [for] treasures;
ئەوانەی چاوەڕوانی مردن دەکەن و نییە، لە گەنجینە زیاتر بەدوایدا دەگەڕێن،
22 and would be very joyful if they should gain it?
هەتا ئەوپەڕی شادمانی دڵخۆشن، دڵشادن کە گۆڕێک دەبیننەوە؟
23 Death [is] rest to [such] a man, for God has hedged him in.
بۆ ژیان دەدرێتە پیاوێک کە ڕێگای شاردراوەتەوە، خوداش بە چواردەوریدا پەرژینی لێ داوە؟
24 For my groaning comes before my food, and I weep being beset with terror.
لەبەر ئەوەی ئاخ هەڵکێشانم بووەتە نانی ڕۆژانەم، هەنسکیشم وەک ئاو دەڕژێت.
25 For the terror of which I meditated has come upon me, and that which I had feared has befallen me.
ئەوەی دەمتۆقێنێت هاتە سەر ڕێگام، ئەوەی لێی دەترسام بەسەرم هات.
26 I was not at peace, nor quiet, nor had I rest; yet wrath came upon me.
ئاسوودە نەبووم و بێدەنگ نەبووم، پشووم نەدا و ئاژاوە هات.»

< Job 3 >