Job 13

1 Behold, mine eye has seen these things, and mine ear has heard [them].

۱ «اینک چشم من همه این چیزها رادیده، و گوش من آنها را شنیده وفهمیده است.

2 And I know all that you too know; and I have not less understanding than you.

۲ چنانکه شما می‌دانید من هم می‌دانم. و من کمتر از شما نیستم.

3 Nevertheless I will speak to the Lord, and I will reason before him, if he will.

۳ لیکن می‌خواهم با قادر مطلق سخن گویم. و آرزو دارم که با خدا محاجه نمایم.

4 But you are all bad physicians, and healers of diseases.

۴ اما شما دروغها جعل می‌کنید، و جمیع شما طبیبان باطل هستید.

5 But would that you were silent, and it would be wisdom to you in the end.

۵ کاش که شما به کلی ساکت می‌شدید که این برای شما حکمت می‌بود.

6 But hear you the reasoning of my mouth, and attend to the judgement of my lips.

۶ پس حجت مرابشنوید. و دعوی لبهایم را گوش گیرید.

7 Do you not speak before the Lord, and utter deceit before him?

۷ آیابرای خدا به بی‌انصافی سخن خواهید راند؟ و به جهت او با فریب تکلم خواهید نمود؟

8 Or will you draw back? nay do, you yourselves be judges.

۸ آیا برای او طرف داری خواهید نمود؟ و به جهت خدادعوی خواهید کرد؟

9 For [it were] well if he would thoroughly search you: for though doing all things [in your power] you should attach yourselves to him,

۹ آیا نیکو است که او شما راتفتیش نماید؟ یا چنانکه انسان را مسخره می‌نمایند او را مسخره می‌سازید.

10 he will not reprove you at all the less: but if moreover you should secretly respect persons,

۱۰ البته شما را توبیخ خواهد کرد. اگر در خفا طرف داری نمایید.

11 shall not his whirlpool sweep you round, and terror from him fall upon you?

۱۱ آیا جلال او شما را هراسان نخواهد ساخت؟ و هیبت او بر شما مستولی نخواهد شد؟

12 And your glorying shall prove in the end to you like ashes, and your body [like a body] of clay.

۱۲ ذکرهای شما، مثل های غبار است. وحصارهای شما، حصارهای گل است.

13 Be silent, that I may speak, and cease from [mine] anger,

۱۳ «از من ساکت شوید و من سخن خواهم گفت. و هرچه خواهد، بر من واقع شود.

14 while I may take my flesh in my teeth, and put my life in my hand.

۱۴ چراگوشت خود را با دندانم بگیرم و جان خود را دردستم بنهم؟

15 Though the Mighty One should lay hand upon me, forasmuch as he has begun, verily I will speak, and plead before him.

۱۵ اگرچه مرا بکشد، برای او انتظارخواهم کشید. لیکن راه خود را به حضور او ثابت خواهم ساخت.

16 And this shall turn to me for salvation; for fraud shall have no entrance before him.

۱۶ این نیز برای من نجات خواهدشد. زیرا ریاکار به حضور او حاضر نمی شود.

17 Hear, hear you my words, for I will declare in your hearing.

۱۷ بشنوید! سخنان مرا بشنوید. و دعوی من به گوشهای شما برسد.

18 Behold, I am near my judgement: I know that I shall appear evidently just.

۱۸ اینک الان دعوی خود رامرتب ساختم. و می‌دانم که عادل شمرده خواهم شد.

19 For who is he that shall plead with me, that I should now be silent, and expire?

۱۹ کیست که بامن مخاصمه کند؟ پس خاموش شده جان را تسلیم خواهم کرد.

20 But grant me two things: then I will not hide myself from your face.

۲۰ فقطدو چیز به من مکن. آنگاه خود را از حضور توپنهان نخواهم ساخت.

21 Withhold [your] hand from me: and let not your fear terrify me.

۲۱ دست خود را از من دورکن. و هیبت تو مرا هراسان نسازد.

22 Then shall you call, and I will listen to you: or you shall speak, and I will give you an answer.

۲۲ آنگاه بخوان و من جواب خواهم داد، یا اینکه من بگویم و مراجواب بده.

23 How many are my sins and my transgressions? teach me what they are.

۲۳ خطایا و گناهانم چقدر است؟ تقصیر و گناه مرا به من بشناسان.

24 Therefore hide you yourself from me, and deem me your enemy?

۲۴ چرا روی خود را از من می‌پوشانی؟ و مرا دشمن خودمی شماری؟

25 Will you be startled [at me], as [at] a leaf shaken by the wind? or will you set yourself against me as against grass borne upon the breeze?

۲۵ آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌گریزانی؟ و کاه خشک را تعاقب می‌کنی؟

26 for you have written evil things against me, and you have compassed me with the sins of my youth.

۲۶ زیرا که چیزهای تلخ را به ضد من می‌نویسی، و گناهان جوانی‌ام را نصیب من می‌سازی.

27 And you have placed my foot in the stocks; and you have watched all my works, and have penetrated my heels.

۲۷ و پایهای مرا در کنده می‌گذاری، وجمیع راههایم را نشان می‌کنی و گرد کف پاهایم خط می‌کشی؛

28 [I am as] that which waxes old like a bottle, or like a moth-eaten garment.

۲۸ و حال آنکه مثل چیز گندیده فاسد، و مثل جامه بید خورده هستم.