Job 10

1 Weary in my soul, I will pour my words with groans upon him: I will speak being straitened in the bitterness of my soul.

از زندگی بیزارم. پس بگذارید زبان به شکایت گشوده، از تلخی جانم سخن بگویم.

2 And I will say to the Lord, Do not teach me to be impious; and therefore have you thus judged me?

ای خدا مرا محکوم نکن؛ فقط به من بگو چه کرده‌ام که با من چنین می‌کنی؟

3 Is it good before you if I be unrighteous? for you have disowned the work of your hands, and attended to the counsel of the ungodly.

آیا به نظر تو این درست است که به من ظلم روا داری و انسانی را که خود آفریده‌ای ذلیل سازی و شادی و خوشبختی را نصیب بدکاران بگردانی؟

4 Or do you see as a mortal sees? or will you look as a man sees?

آیا چشمان تو مانند چشمان انسان است؟ آیا فقط چیزهایی را می‌بینی که مردم می‌بینند؟

5 Or is your life human, or your years [the years] of a man,

آیا عمر تو به درازای عمر انسان است؟ آیا روزهای زندگی‌ات آنقدر کوتاه است

6 that you have enquired into mine iniquity, and searched out my sins?

که باید هر چه زودتر خطاهایم را بجویی، و گناهانم را جستجو کنی؟

7 For you know that I have not committed iniquity: but who is he that can deliver out of your hands?

هرچند می‌دانی که تقصیرکار نیستم، و کسی نیست که بتواند مرا از دست تو نجات دهد؟

8 Your hands have formed me and made me; afterwards you did change [your mind], and strike me.

دستهای تو بود که مرا سرشت و اکنون همان دستهاست که مرا نابود می‌کند.

9 Remember that you have made me [as] clay, and you do turn me again to earth.

به یاد آور که مرا از خاک به وجود آوردی؛ آیا به این زودی مرا به خاک برمی‌گردانی؟

10 Hast you not poured me out like milk, and curdled me like cheese?

به پدرم قدرت بخشیدی تا مرا تولید نماید و گذاشتی در رحم مادرم رشد کنم.

11 And you did clothe me with skin and flesh, and frame me with bones and sinews.

پوست و گوشت به من دادی و استخوانها و رگ و پی‌ام را به هم بافتی.

12 And you did bestow upon me life and mercy, and your oversight has preserved my spirit.

تو بودی که به من حیات بخشیدی و محبتت را نصیب من کردی. زندگی من در دستان تو محفوظ است.

13 Having these things in yourself, I know that you can do all things; for nothing is impossible with you.

با وجود این، انگیزه واقعی تو این بوده که

14 And if I should sin, you watch me; and you have not cleared me from iniquity.

مرا تحت نظر داشته باشی تا اگر مرتکب گناهی شدم از بخشیدنم امتناع ورزی.

15 Or if I should be ungodly, woe is me: and if I should be righteous, I can’t lift myself up, for I am full of dishonour.

وای بر من اگر گناهی مرتکب شوم. اما حتی اگر بی‌گناه باشم نمی‌توانم سرم را بلند کنم چون پر از شرمساری و فلاکت هستم!

16 For I am hunted like a lion for slaughter; for again you have changed and are terribly destroying me;

حتی اگر سرم را بلند کنم تو مانند شیر مرا شکار می‌کنی و قدرت مهیب خود را علیه من به نمایش می‌گذاری.

17 renewing against me my torture: and you have dealt with me in great anger, and you have brought trials upon me.

پیوسته علیه من شاهد می‌آوری؛ هر لحظه بر خشم خود نسبت به من می‌افزایی و نیروهای تازه نفس برای مبارزه با من می‌فرستی.

18 Why then did you bring me out of the womb? and why did I not die, and no eye see me,

چرا گذاشتی به دنیا بیایم؟ ای کاش قبل از اینکه چشمی مرا می‌دید، جان می‌دادم.

19 and I become as if I had not been? for why was I not carried from the womb to the grave?

انگار هرگز وجود نداشته‌ام و از رحم مادر به گور می‌رفتم.

20 Is not the time of my life short? suffer me to rest a little,

آیا نمی‌بینی که دیگر چیزی از عمرم باقی نمانده است؟ پس دیگر تنهایم بگذار. بگذار دمی استراحت کنم.

21 before I go whence I shall not return, to a land of darkness and gloominess;

به‌زودی می‌روم و دیگر باز نمی‌گردم. به سرزمینی می‌روم که سرد و تاریک است

22 to a land of perpetual darkness, where there is no light, neither [can any one] see the life of mortals.

به سرزمین ظلمت و پریشانی، به جایی که خود نور هم تاریکی است.