Ecclesiastes 1
1 The words of the Preacher, the son of David, king of Israel in Jerusalem.
| اینها سخنان پسر داوود است که در اورشلیم سلطنت می‌کرد و به «معلم» معروف بود: |
2 Vanity of vanities, said the Preacher, vanity of vanities; all is vanity.
| بیهودگی است! «معلم» می‌گوید: زندگی، سراسر بیهودگی است! |
3 What advantage [is there] to a man in all his labour that he takes under the sun?
| آدمی از تمامی زحماتی که در زیر آسمان می‌کشد چه سودی نصیبش می‌شود؟ |
4 A generation goes, and a generation comes: but the earth stands for ever.
| نسلها یکی پس از دیگری می‌آیند و می‌روند، ولی دنیا همچنان باقی است. |
5 And the sun arises, and the sun goes down and draws towards its place;
| آفتاب طلوع می‌کند و غروب می‌کند و باز با شتاب به جایی باز می‌گردد که باید از آن طلوع کند. |
6 arising there it proceeds southward, and goes round towards the north. The wind goes round and round, and the wind returns to its circuits.
| باد به طرف جنوب می‌وزد، و از آنجا به طرف شمال دور می‌زند. می‌وزد و می‌وزد و باز به جای اول خود باز می‌گردد. |
7 All the rivers run into the sea; and yet the sea is not filled: to the place whence the rivers come, there they return again.
| آب رودخانه‌ها به دریا می‌ریزد، اما دریا هرگز پر نمی‌شود. آبها دوباره به رودخانه‌ها باز می‌گردند و باز روانه دریا می‌شوند. |
8 All things are full of labour; a man will not be able to speak [of them]: neither shall the eye be satisfied with seeing, neither shall the ear be filled with hearing.
| همه چیز خسته کننده است. آنقدر خسته کننده که زبان از وصف آن ناتوان است. نه چشم از دیدن سیر می‌شود و نه گوش از شنیدن. |
9 What is that which has been? the very thing which shall be: and what is that which has been done? the very thing which shall be done: and there is no new thing under the sun.
| آنچه بوده باز هم خواهد بود، و آنچه شده باز هم خواهد شد. زیر آسمان هیچ چیز تازه‌ای وجود ندارد. |
10 [Who is he] that shall speak and say, Behold, this is new? it has already been in the ages that have passed before us.
| آیا چیزی هست که درباره‌اش بتوان گفت: «این تازه است»؟ همه چیز پیش از ما، از گذشته‌های دور وجود داشته است. |
11 There is no memorial to the first things; neither to the things that have been last shall their memorial be with them that shall at the last [time].
| یادی از گذشتگان نیست. آیندگان نیز از ما یاد نخواهند کرد. |
12 I the Preacher was king over Israel in Jerusalem.
| من که «معلم» هستم، در اورشلیم بر اسرائیل سلطنت می‌کردم. |
13 And I applied my heart to seek out and examine by wisdom concerning all things that are done under heaven, for God has given to the sons of men an evil trouble to be troubled therewith.
| با حکمت خود، سخت به مطالعه و تحقیق دربارهٔ هر چه در زیر آسمان انجام می‌شود پرداختم. این چه کار سخت و پرزحمتی است که خدا به عهدهٔ انسان گذاشته است! |
14 I saw all the works that were wrought under the sun; and, saw, all were vanity and waywardness of spirit.
| هر چه را که زیر آسمان انجام می‌شود دیده‌ام. همه چیز بیهوده است، درست مانند دویدن به دنبال باد! |
15 That which is crooked can’t be made straight: and deficiency can’t be numbered.
| کج را نمی‌توان راست کرد و چیزی را که نیست نمی‌توان به شمار آورد. |
16 I spoke in my heart, saying, Behold, I am increased, and have acquired wisdom beyond all who were before me in Jerusalem: also I applied my heart to know wisdom and knowledge.
| با خود فکر کردم: «من از همهٔ پادشاهانی که پیش از من در اورشلیم بوده‌اند، حکیمتر هستم و حکمت و دانش بسیار کسب کرده‌ام.» |
17 And my heart knew much—wisdom, and knowledge, parables and understanding: I perceived that this also is waywardness of spirit.
| در صدد برآمدم فرق بین حکمت و حماقت، و دانش و جهالت را بفهمم؛ ولی دریافتم که این نیز مانند دویدن به دنبال باد، کار بیهوده‌ای است. |
18 For in the abundance of wisdom is abundance of knowledge; and he that increases knowledge will increase sorrow.
| انسان هر چه بیشتر حکمت می‌آموزد محزونتر می‌شود و هر چه بیشتر دانش می‌اندوزد، غمگینتر می‌گردد. |
